ลูกเขยมังกร นิยาย บท 353
บทที่ 353 คุณก็เก็บด้วย
“ฉันผิดไปแล้ว ฉันยอมรับผิดยังไม่พออีกหรอ?” หลี่สื้อผิงพูดแทบจะเป็นร้องครวญ ในใจยิ่งเสียใจหนักมาก อยากตบหน้าตัวเองหนักๆสักสองสามฉาด ทำไมต้องฟังคำหวังซือหยวน ให้เฉินเฟิงไปดิลสัญญาด้วย ถ้าไม่ให้เฉินเฟิงไปโรงพยาบาลตุงถิง ตอนนี้ก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย
“ผิดไปแล้ว?” เฉินเฟิงยิ้มเย็น มองเอกสารที่เกลื่อนไปเต็มพื้น ถามเสียงเย็นว่า: “นี่เป็นวิธีการยอมรับผิดของคุณหรอ?”
หลี่สื้อผิงอึ้ง ฉุกคิดเข้าใจความหมายของเฉินเฟิงทันที เขาเบนสายตาไปที่หยางขุย สั่งเสียงแข็งว่า: “หยางขุย รีบเก็บข้าวของของเฉินเฟิงกับหลี่เล่อขึ้นมา!”
หยางขุยอ้าปากค้าง สีหน้าไม่อยากเชื่อหูตัวเอง: “ผู้จัดการหลี่...”
“แกหูตึงหรือไง?! หรือแกไม่ฟังคำสั่งฉันแล้วหรือไงหา?!” หลี่สื้อผิงคำรามลั่น หยางขุยยังไม่มีค่าพอให้เขายอมขอร้อง
โดนหลี่สื้อผิงตะคอกต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ หยางขุยรู้สึกอับอายขายหน้ามาก แต่หลี่สื้อผิงเป็นเจ้านายสายตรงของเขา ไม่มีหลี่สื้อผิง เขาก็เทียบไม่ได้แม้แต่หมาตัวหนึ่ง
“ได้ ผมเก็บ” หยางขุยกัดฟันกรอด สุดท้ายยอมคุกเข่าเก็บข้าวของให้เฉินเฟิงกับหลี่เล่อโดยดี
“เฉินเฟิง นายดู...” หลี่สื้อผิงหันมายิ้มประเลาะ แต่ยังพูดไม่ทันจบ ก็โดนสายตาเย็นชาของเฉินเฟิงเบรค: “คุณก็เก็บด้วย”
“หา?”
หลี่สื้อผิงอ้าปากค้าง โกรธแทบกระอักเลือด แต่พอคิดว่าตำแหน่งผู้จัดการของตัวเองอยู่ในมือเฉินเฟิง เขาก็กล้ำกลืนความโกรธลงไป
คุกเข่าลงกับพื้น ช่วยหยางขุยเก็บข้าวของขึ้นมา
ฉากนี้ทำให้ทุกคนมองตะลึงกันไปหมด
หวังซือหยวนก็ไม่ละเว้น แต่นอกเหนือจากความตะลึง แววตาเธอยังมีทั้งความโกรธและความแค้นด้วย
ที่โกรธเพราะท่าทีเย่อหยิ่งได้ใจของเฉินเฟิง
ที่แค้นเรพาะหลี่สื้อผิงกลับโดนไอ้บ้านนอกอย่างเฉินเฟิงจัดการซะได้ เจ้าบ้านนอกนี่พึ่งเข้าบริษัทมาได้กี่วันเอง?
ไม่นาน ทั้งคู่ก็เก็บข้าวของของเฉินเฟิงกับหลี่เล่อเข้าที่เรียบร้อย
หลี่สื้อผิงยิ้มประจบเดินมายืนหน้าเฉินเฟิง: “เฉินเฟิง เรื่องนี้ฉันผิดเอง หวังว่านายจะเห็นแก่หน้าคุณอาหวังยกโทษให้ฉันสักครั้งนะ”
“อีกอย่าง นายกับหลี่เล่อทำความดีความชอบ เปิดตลาดทางโรงพยาบาลตุงถิงให้กับบริษัท ฉันเลยตัดสินใจจะเพิ่มค่าคอมให้พวกนายอีกสามเปอร์เซ็นต์จากค่าคอมเดิมเป็นรางวัล...”
ค่าคอมสามเปอร์เซ็นต์?
พอได้ยินคำนี้ พนักงานฝ่ายขายหลายคนตาแดงก่ำ นี่มันเป็นออเดอร์เกือบสิบล้าน รางวัลค่าคอมสามเปอร์เซ็นต์ ก็สามแสนน่ะสิ!
หลี่สื้อผิงนี่ใจป้ำจริงๆ
พอได้ยินว่าค่าคอมสามเปอร์เซ็นต์ หลี่เล่อตื่นเต้นหน้าแดงเรื่อ
ส่วนเฉินเฟิงกลับนิ่งเฉย สำหรับเขาแล้วเงินสามแสนกับสามสิบไม่ต่างกันสักนิด ที่เขาทำเรื่องพวกนี้ ก็เป็นเพราะประธานบริษัทเภสัชกรรมคางเหม่ยตอนนี้เป็นเสี้ยเมิ่งเหยาเท่านั้นเอง
เขามองหลี่สื้อผิงอย่างเย็นชาวูบหนึ่ง และโยนเอกสารสัญญาลงบนโต๊ะ ก่อนหมุนตัวเดินไป
ในเมื่อหลี่สื้อผิงรู้ตัวก่อน เฉินเฟิงก็ไม่คิดจะบีบเขาให้จนตรอก
ความคิดเฉินเฟิงก่อนนี้คือ ใช้สัญญาบีบให้หลี่สื้อผิงตกจากตำแหน่งผู้จัดการซะเลย แต่ถ้าทำอย่างนั้นหลี่สื้อผิงอาจจะแตกหักกับเขาเลยก็ได้ คราวนี้เจ๊งทั้งคู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...