ลูกเขยมังกร นิยาย บท 354
บทที่ 354 คนใหญ่คนโต
“หรือว่าเจ้าขยะนั่นจะคุกเข่าขอร้องทางนั้นมา?” หวังซือหยวนพูดอย่างสงสัย เมื่อก่อนเฉินเฟิงเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านเมีย ซึ่งไม่มีศักดิ์ศรีหรือความถือตัวอะไรในฐานะนี้หรอก
เพื่อบรรลุเป้าหมาย การคุกเข่าขอร้องอะไรแบบนี้ก็ไม่ใช่ว่าจะทำไม่ได้
“เป็นไปไม่ได้” หลื่สื้อผิงส่ายหน้าอย่างแน่วแน่: “การค้ากับโรงพยาบาลตุงถิงไม่ใช่เงินไม่กี่ร้อย แต่เป็นธุรกิจเกือบสิบล้าน”
“คนรับผิดชอบทางนั้นไม่มีทางใจอ่อนแค่การคุกเข่าของเฉินเฟิงแน่”
“ผมว่า เบื้องหลังเจ้าขยะนี่ต้องมีคนใหญ่คนโตอะไรคอยช่วยเหลือเขาแน่” หลี่สื้อผิงคาดเดา
“คนใหญ่คนโต?” หวังซือหยวนเบะปาก ลูกเขยแต่งเข้าบ้านเมียคนหนึ่งจะมีคนใหญ่คนโตอะไรคอยช่วยกัน?
“ซือหยวน กลับไปคุณลองหาโอกาสคุยกับคุณอาหวังดู สืบว่าเจ้าขยะนั่นมีเบื้องหลังยังไงแน่ ดูว่าเขาใช้อะไรดิลออเดอร์โรงพยาบาลตุงถิงมาได้” หลี่สื้อผิงแววตาแล่นประกายดุดันขึ้นวูบหนึ่ง เขาเป็นคนมีแค้นต้องชำระอยู่แล้ว วันนี้เฉินเฟิงทำให้เขาเสียหน้าหนักขนาดนี้ ถ้าเขาไม่หาทางแก้แค้นคืนกลับไป ต่อไปเขาคงไม่มีหน้าอยู่ในบริษัทอีก
“ได้ ฉันจะกลับไปถามพ่อวันนี้” หวังซือหยวนพยักหน้า ความคิดของเธอไม่เหมือนกับของหลี่สื้อผิง เธอรู้สึกว่าเฉินเฟิงต้องใช้วิธีการสกปรกอะไรแน่ ดังนั้นไม่ต้องให้หลี่สื้อผิงพูด เธอก็จะบอกเรื่องนี้กับหวังหงอี้
พอออกจากบริษัท เฉินเฟิงตรงกลับไปที่โรงแรมจิ่นไท่เลย
ยังคงเป็นห้องสูทห้องเดิม พอเฉินเฟิงผลักประตูเข้าไป ก็เห็นสี่พี่น้องตระกูลเฉินกับสือโพ่จุน เจ้าสามหวงก็อยู่
นอกจากเจ้าสามหวงแล้ว ยังมีร่างสูงโปร่งใบหน้าอ่อนช้อยใส่ชุดฝึกกังฟูสีขาวยืนอยู่ด้วย
คนนั้นคือเจียงหยู่ถิง
เฉินเฟิงเป็นคนเรียกเจียงหยู่ถิงมาเอง เพื่อให้พวกเจ้าสามหวงถ่ายทอดความรู้ขั้นพื้นฐานของวงการศิลปะการต่อสู้ให้กับเจียงหยู่ถิง ให้เธออย่างน้อยพอเข้าใจวงการศิลปะการต่อสู้ขึ้นบ้าง
“อาจารย์อาเฉิน”
“เฉินเฟิง”
พอเฉินนเฟิงเข้าไป พวกสี่พี่น้องตระกูลเฉินและสือโพ่จุนรีบลุกขึ้นยืน ท่าทีที่มีต่อเฉินเฟิงเรียกได้นบนอบมาก
เฉินเฟิงยิ้มพยักหน้าเล็กน้อย เบนสายตาไปที่เจียงหยู่ถิง: “คุณหนูเจียง รู้สึกเป็นยังไงบ้าง?”
“มหัศจรรย์จริงๆ!”
ใบหน้าแน่งน้อยของเจียงหยู่ถิงแดงระเรื่อ ตอนนี้มีกระแสความตื่นเต้นฮึกเหิมกระจายไปทั่ว เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ในโลกธรรมดานี้ยังแอบซ่อนโลกอีกโลกหนึ่งไว้
จอมยุทธ์หมิงจิ้ง จอมยุทธ์อ้านจิ้ง จอมยุทธ์หั้วจิ้ง...ยังมีมวยเก้าปรมาจารย์ที่สูงส่งยากหาใครเทียมนั่นอีก!
มวยเก้าปรมาจารย์ ฝ่ามือสะเทือนภูเขาและแม่น้ำ กระบี่กลับสะท้านประเทศ!
คนเดียวสามารถรับมือศัตรูนับล้าน!
เทพชัดๆ!
เดิมเจียงหยู่ถิงคิดว่าชาตินี้คงต้องทำงานใช้ชีวิต เกิดแก่เจ็บตายเป็นอานิจจังแล้ว
โลกที่ขี่ม้าท่องยุทธภพ บุญคุณความแค้นตามชำระนั่น ตัวเองคงไม่สามารถได้เจอะเจอแล้ว
แต่วันนี้เฉินเฟิงกลับดึงเธอเข้าสู่โลกนั้น
ซาบซึ้ง!
วินาทีนี้ในใจเจียงหยู่ถิงรู้สึกซาบซึ้งน้ำใจเฉินเฟิงเท่านั้นเอง!
“ขอบคุณมาก เฉินเฟิง!” เจียงหยู่ถิงคำนับเฉินเฟิงอย่างที่สุด พอได้ยินคำพูดของพวกเจ้าสามหวง เธอถึงเข้าใจว่า คนธรรมดาแตกต่างจากจอมยุทธ์มากแค่ไหน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...