ลูกเขยมังกร นิยาย บท 368

บทที่ 368 หนึ่งลำแสนหยวน

“ขอบคุณการสนับสนุนของทุกคน และขอบคุณของขวัญของพี่อัศวินด้วยนะคะ ที่ทำให้เจียเฉินชนะการPKในวันนี้ ต่อไปเจียเฉินจะพยายามมากขึ้น...”

พูดยังไม่ทันจบ ไลฟ์สว่างวาบแสงขึ้นมา!

เรือรบขนาดใหญ่สีรุ้งหนึ่งลำโผล่มาสู่สายตาทุกคน

อึ้ง ทึ่ง ตะลึง...

ทุกคนต่างพากันตะลึงงัน

นี่มันของขวัญอะไรกัน?

ดูเหมือน...เรือรบ?

ทำไมไม่เคยเห็นมาก่อน!

งง!

อึ้งกิมกี่เลย!

ไม่เพียงผู้ชมในไลฟ์จะอึ้ง แม้แต่ตัวเฝิงเจียเฉินก็อึ้งด้วย

Douyu เมื่อไหร่มีของขวัญแบบเรือรบอวกาศนี่ ทำไมเธอไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย

ไม่มีใครรู้ว่าเรือรบอวกาศหมายถึงอะไร

นอกจากอัศวินของเจียเฉิน

วินาทีที่เห็นเรือรบอวกาศ อัศวินของเจียเฉินเบิกตากว้าง รู้สึกเหมือนหัวใจจะทะลุออกมานอกอก เขาเริ่มหายใจลำบาก

เป็นไปได้ยังไง?!

เป็นเรือรบอวกาศได้ยังไง ?!

อัศวินของเจียเฉินกู่ร้องในใจอย่างบ้าคลั่ง เขาคิดไม่ออกจริงๆว่า ทำไมถึงมีเรือรบอวกาศในไลฟ์ของเซียวรั่วได้

บ้ารึเปล่า?!

คนนั้นบ้าหรือเปล่า?!

เขาไม่รู้หรือไงว่าเรือรบอวกาศลำหนึ่งต้องจ่ายแสนหนึ่งนะ!

เขาคิดว่าเงินแสนหนึ่งมันคืออะไรหรอ?

กระดาษหรือไง?

คิดจะให้ก็ให้!

ตอนนี้ในสมองของอัศวินของเจียมีแค่คำสามคำนี้ เรือรบอวกาศที่มีมูลค่าหนึ่งลำแสนหนึ่ง เขาก็ให้ไหว!

เขาจะไม่มีวันยอมให้ตัวต้องแพ้ในช่วงสุดท้ายแบบนี้

อัศวินของเจียเฉินหยิบมือถือออกมาด้วยมือสั่นเทา เตรียมกดส่งเรือรบอวกาศหนึ่งลำให้เฝิงเจียเฉิน

เขาส่งของขวัญไปเกือบสามแสนแล้ว อีกแค่แสนเดียวเอง

ขอเพียงส่งเรือรบอวกาศลำนี้ออกไป เขาก็จะได้เฝิงเจียเฉินมาครองแล้ว

อัศวินของเจียเฉินกัดฟันกรอด เตรียมกดซื้อ ตอนนี้ไลฟ์ของเซียวรั่วโผล่แสงวาบขึ้นอีก

เรือรบอวกาศอีกลำผุดขึ้นมาหน้าจออีกครั้ง ประสิทธิภาพของของขวัญพิเศษเต็มคัพหน้าจอ

ตามมาด้วยลำที่สอง ลำที่สาม...

“พูดไม่ออก?” เห็นเซียวรั่วอึ้งไม่ตอบ เฝิงเจียเฉินอดรู้สึกสะใจไม่ได้

“เล่นโกงจริงๆด้วย!”

“เซียวรั่ว เธอจะหน้าด้านไปไหนหา เธออยากชนะน่ะฉันเข้าใจ แต่เธอไม่ควรจะทำเหมือนทุกคนเป็นคนโง่เพื่อชัยชนะสิ เธอคิดว่าผู้ชมตาบอดกันหรือไงหะ?”

“วันนี้จู่ๆก็มีเรือรบอวกาศออกมา พรุ่งนี้เธอไม่ไปทำจรวดอวกาศเลยล่ะ?”

เฝิงเจียเฉินยิ้มเย็น แขวะใส่เซียวรั่วไม่หยุด

เซียวรั่วอ้าปากค้าง อยากอธิบายแต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไง เพราะเธอเองไม่มีปัญญาอธิบายเรื่องเรือรบอวกาศนี่

“อัศวินของเธอน่ะก็เป็นแค่ตัวหลอกที่เธอหามาล่ะสิ?” เฝิงเจียเฉินยิ้มเยาะต่อ

“ฉันก็ว่าละ พิธีกรเล็กๆอย่างเธอทำไมถึงได้มีวีไอพีระดับนั้นมาสนใจได้นะ ที่แท้ก็แค่ตัวหลอกนี่เอง” เฝิงเจียเฉินพูดอย่างสะใจ ถึงปากจะถากถางเซียวรั่ว แต่ที่จริงเธอไม่ได้เกลียดอะไรเซียวรั่วเลย แถมยังอยากขอบคุณเซียวรั่วด้วยซ้ำ เพราะถ้าเซียวรั่วไม่ทำแบบนี้ อัศวินของเจียเฉินคงไม่ให้ของขวัญเธอมากขนาดนี้

ซุปเปอร์ธนูไฟหนึ่งร้อยกว่าลูก รวมกับของขวัญจากแฟนคลับและวีไอพีคนอื่น ของขวัญที่เธอได้รับคืนนี้ก็ปาเข้าไปเกือบหกแสนแล้ว!

หกแสน กิลล์กับฝ่ายควบคุมจะเอาไป40% จากนั้นก็จะเหลือมาถึงมือเธอสามแสนกว่า

สามแสนกว่า ได้มาแค่ในเวลาไม่หนึ่งชม. มันต่างอะไรกับเก็บได้กันล่ะ?

“พิธีกรบางคนเพื่อให้ได้ตำแหน่งมา หน้าก็ไม่เอาแล้วงั้นสิ”

“เว็บไซด์ของDouyuก็แย่มากเลยนะ กล้าให้มีแฮคเกอร์เข้ามา เปลี่ยนแปลงจำนวนของขวัญเนี่ย”

“ให้ฉันพูดนะ แฮคเกอร์ที่อยู่เบื้องหลังเซียวรั่วนี่ก็โง่จริง นายส่งซุปเปอร์ธนูไฟสองร้อยลูกให้เซียวรั่วดีๆไม่ดีหรือไง? ต้องส่งของไม่มีอยู่จริงอย่างเรือรบอวกาศนี่”

“นั่นสิ นายส่งซุปเปอร์ธนูไฟสองร้อยลูก ผู้ชมอย่างเรายังได้ดูเป็นอาหารตาด้วย แต่นายกลับส่งเรือรบอวกาศสิบลำออกมาแทน ไม่มีสมองจริงๆ”

“ฝ่ายควบคุมล่ะ? ฝ่ายควบคุมอยู่ที่ไหน? ทำไมยังไม่ปิดไลฟ์ของเซียวรั่วอีก?” เฝิงเจียเฉินร้องสั่งเสียงแข็ง เกิดเรื่องใหญ่แบบนี้ ปิดไลฟ์ของเซียวรั่วถือว่าสถานเบาแล้ว ถ้าหนักหน่อย ฝ่ายกฎหมายจะฟ้องร้องเซียวรั่วด้วย