ลูกเขยมังกร นิยาย บท 376
บทที่ 376 ก็แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านเมีย
“ใช่ใช่ใช่ ผมจะกลับไปบอกน้า” หนุ่มหัวทองรีบพยักหน้า ล้อเล่นน่า คนแบบเฉินเฟิงที่ใช้แค่มือเดียวก็ผลักประตูรถกระเด็นไปสิบกว่าเมตรได้ ต่อให้พวกเขามาเป็นร้อย ก็ไม่คณามือเฉินเฟิงหรอก
คนแบบนี้จะหาเรื่องเพิ้งเย้นฟาง ต่อให้สิบเพิ้งเย้นฟางก็เอาเขาไม่อยู่หรอก
เฉินเฟิงพยักหน้า: “เอาล่ะ พวกคุณไปกันได้แล้ว”
พอได้ยินอย่างนั้น ทุกคนรีบวิ่งหนีกันไปอย่างไว
“เดี๋ยว!” เฉินเฟิงกลับเรียกพวกเขาไว้
ทั้งหมดชะงักกึก มีหลายคนหงอขนาดขาเริ่มสั่น
เฉินเฟิงยิ้ม เดินไปยืนด้านหลังหนุ่มหมวกปากเป็ด ตบบ่าเขาพูดด้วยน้ำเสียงสบาย: “คุณจะไปไหนล่ะ?”
“ฉัน...ฉัน...” หนุ่มหมวกปากเป็ดพูดตะกุกตะกักแทบไม่เป็นประโยค เฉินเฟิงไม่ใช่ว่าไม่ชอบหน้าเขา แล้วจะจัดการเขาหรอกนะ
“อย่ากลัวไปเลย ผมแค่จะให้คุณส่งผมกลับไปเท่านั้นเอง ที่นี่อยู่ห่างจากตัวเมืองมากอยู่ คุณไม่ส่งผมกลับไป จะให้ผมวิ่งกลับเองหรอไง?” เขาเห็นหนุ่มหมวกปากเป็ดกลัวแทบกางเกงราด ก็อดหน่ายใจไม่ได้ ใช่เรื่องต้องกลัวขนาดนี้หรือไง?
หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรต้องพูดอีกแล้ว หนุ่มหมวกปากเป็ดขับรถแท็กซี่พาเฉินเฟิงไปส่งโรงแรมจิ่นไท่โดยดี
ส่วนหนุ่มหัวทองหลังจากเฉินเฟิงจากไป เขารีบโทรหาเพิ้งเย้นฟางทันที
พอได้ยินว่าเฉินเฟิงใช้มือเดียวก็ผลักประตูรถกระเด็นไปสิบกว่าเมตร มือถือของเธอก็ร่วงพื้นดังแกร๊กทันที เธอมึนงงขึ้นมาทันที
และออกแนวไม่กล้าเชื่อด้วยว่า เฉินเฟิงที่หนุ่มหัวทองบอกเป็นคนเดียวกับเฉินเฟิงที่เธอเจอ
หลังจากตกใจกลัวเสร็จ ตามมาคือโกรธแค้น
เพิ้งเย้นฟางไม่เคยคิดเลยว่า ตัวเองจะโดนลูกเขยแต่งเข้าบ้านเมียคนหนึ่งข่มขู่เข้าให้
เธอหยิบมือถือขึ้นมาจากพื้น และโทรกลับไป
“คุณน้า ทำไมหรอ?” เผิงชิงเฟิงถามอย่างเหนื่อยใจ
“ชิงเฟิง ให้พ่อเธอจัดการสั่งสอนไอ้บ้านนอกนั่นซะหน่อย” เพิ้งเย้นฟางกัดฟันกรอดพลางพูด เธอไม่มีทางยอมทนความอัปยศนี้
เผิงชิงเฟิงตกใจ ส่ายหน้าพูดรัวๆว่า: “คุณน้า พูดอะไรน่ะ? ฐานะพ่อผมน้าไม่ใช่ไม่รู้ เขาไม่มีทางลงมือกับคนธรรมดาแน่”
“คนธรรมดา? เธอเอาตาที่ไหนมองว่าเจ้านั่นเป็นคนธรรมดาล่ะ? เขาใช้มือเดียวผลักประตูรถกระเด็นไกลสิบกว่าเมตรได้นี่ จะเป็นคนธรรมดาได้ยังไง?” เพิ้งเย้นฟางค้านเสียงสูง
“คุณน้า น้าจะบอกว่าเจ้านั่นเป็นจอมยุทธ์หรอ?” เผิงชิงเฟิงอึ้งไปเล็กน้อย เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง เพิ้งเย้นฟางไม่ได้บอกว่าหมอนี่เป็นลูกเขยแต่งเข้าเมียหรือไง?
อีกอย่างเจ้านั่นมาจงไห่ คือมาอาศัยใบบุญหวางหงอี้นี่นี คนแบบนี้นี่นะจะเป็นจอมยุทธ์ได้ไง?
“เขาเป็นจอมยุทธ์หรือเปล่า ให้พ่อเธอลงมือก็รู้แล้วไม่ใช่หรอ?” เพิ้งเย้นฟางยังไม่ยอมแพ้
“แต่ว่า...” เผิงชิงเฟิงยังลังเล
“แต่ว่าอะไร! มีอะไรน่าแต่นักหะ?!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...