ลูกเขยมังกร นิยาย บท 378
บทที่ 378 หลิวเส้าฝู้มาแล้ว
“คุณกับเหล่ากู้อยู่ดูแลทางบ้านน่ะแหละ ไว้ได้เวลาสมควรแล้ว ผมจะให้พวกคุณมานะ” เฉินเฟิงกำชับอีกคำ ชางโจวเป็นรังเขา ไม่ว่ายังไงชางโจวห้ามเกิดเรื่องเด็ดขาด
เช้าวันต่อมา เฉินเฟิงมาทำงานที่บริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปตามปกติ
พอเข้าบริษัท เฉินเฟิงถึงพบว่า วันนี้บริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปมีแขกมาท่านหนึ่ง
แขกท่านนั้นใส่ชุดสูทสีขาว หน้าผ่องมันอมชมพู
“นี่ยามงี่เง่าอย่างพวกแกจะหาเรื่องตายใช่ไหม? พวกแกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?!” ชายหนุ่มหน้ามันอมชมพูทำท่ากร่างเต็มที่ น้ำลายที่พ่นออกมาตอนพูดแทบจะเต็มหน้าพวกยาม
แต่พวกยามไม่กล้าหืออือกับหนุ่มหน้ามันอมชมพูนี่ กลับต้องยิ้มประจบเกลี้ยกล่อมว่า: “คุณชายหลิว ไม่ใช่พวกผมไม่ยอมปล่อยคุณเข้าไป แต่ประธานเสี้ยเคยกำชับไว้ว่า สามารถให้พนักงานของเราที่มีบัตรพนักงานเข้าไปได้เท่านั้น คุณไม่มีบัตรพนักงานของเรา ดังนั้น...”
“ประสาท!” หลิวเส้าฝู้ตัดบทยามอย่างไม่ไว้หน้า
“ฉันเป็นว่าที่ประธานกรรมการของบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป ตอนนี้ประธานกรรมการใหญ่ของบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ปคือพ่อฉัน ฉันจะเข้าบริษัทตัวเอง ยังต้องใช้บัตรพนักงาน? นี่มันกฎบ้าอะไรเนี่ย!”
“รีบๆไสหัวกันไปเลย! ถ้ายังไม่ไสหัวไป! ฉันจะให้คนมาไล่พวกแกออกไปให้หมด!” หลิวเส้าฝู้โกรธด่ากราดพลางผลักหัวหน้ายามกระเด็น และเดินกร่างเข้าไป
หัวหน้ายามสบตากับลูกน้อง และเห็นแววลำบากใจในดวงตาของทุกคน
คนนี้เป็นคุณชายหลิวของบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป ถึงเขาจะไม่มีตำแหน่งหน้าที่อะไรในบริษัทคางเหม่ยกรุ๊ป แต่ถ้านับฐานะแล้ว เขายังสูงกว่าเสี้ยเมิ่งเหยาไม่รู้กี่เท่า
เสี้ยเมิ่งเหยาให้พวกเขาสกัดคนแบบนี้ไว้ด้านนอก นี่มันจงใจแกล้งพวกเขานี่นา?
สุดท้าย ทุกคนก็ทำได้แค่ปล่อยหลิวเส้าฝู้เข้าไปในบริษัท
แต่หลิวเส้าฝู้พึ่งเดินเข้าไปได้ไม่กี่ก้าว สาวสวยขายาวใส่รองเท้าส้นสูงพร้อมถุงน่องดำคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหา
“คุณชายหลิว ลมอะไรพัดคุณมาคะเนี่ย?” สาวสวยขายาวเดินนวยนาดมายืนหน้าหลิวเส้าฝู้ และขวางทางเขาอย่างเนียนๆ
“แหะๆ ฟางหย่า จะมาตีเนียนอะไรกับพี่ล่ะ พี่จะโดนลมอะไรพัดมาได้ นางจิ้งจอกอย่างเราจะไม่รู้หรอ?” หลิวเส้าฝู้ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย สายตามองจ้องไปที่หน้าอกฟางหย่าอย่างไม่เกรงกลัว สายตานั่นเหมือนกับจะกลืนกินฟางหย่าลงไปทั้งตัวก็ไม่ปาน
ดวงตางามของฟางหย่าวาบประกายรังเกียจขึ้นมาวูบหนึ่ง แต่สีหน้ายังคงยิ้มอ่อนหวานพลางว่า: “คุณชายหลิว ดูพูดเข้าสิ ฟางหย่าไม่ใช่พยาธิในท้องคุณซะหน่อย คุณคิดอะไรอยู่ ฟางหย่าจะรู้ได้ยังไงล่ะคะ?”
“แหะๆ แอ๊บ แรดอย่างเธอนี่ยังมีหน้ามาแอ๊บใส่ฉันอีก เมื่อคืนพี่พึ่งโทรหาเธอ ให้เธอบอกประธานเสี้ยไว้ว่า วันนี้พี่จะมารับเขาที่บริษัท ตอนนี้กลับมาบอกว่า เธอไม่รู้ว่าในใจพี่คิดอะไร? เธอไม่รู้จริงๆ พี่ไม่ซีเรียสที่จะบอกเธออีกรอบนะ” รอยยิ้มบนใบหน้าหลิวเส้าฝู้เริ่มเจ้าเล่ห์ขึ้นเรื่อยๆ โดยเฉพาะเมื่อนึกถึงใบหน้างดงามร่างอรชรของเสี้ยเมิ่งเหยาแล้ว ท้องน้อยของเขาก็มีเหมือนความร้อนที่หยุดไม่อยู่ขึ้นมา
พอเห็นรอยยิ้มลามกบนใบหน้าที่ขาวซีดซะเหมือนผีตายซากของหลิวเส้าฝู้ ฟางหย่าแทบอาเจียน แต่ยังคงยิ้มอย่างนอบน้อมพูดต่อว่า: “คุณชายหลิว ล้อเล่นแล้วค่ะ”
“ถ้าคุณหมายถึงเรื่องนี้ งั้นวันนี้คุณคงมาเสียเที่ยวแล้วล่ะ ประธานเสี้ยเธอไม่ได้อยู่บริษัทค่ะ”
“ไม่อยู่บริษัท? ไปไหนล่ะ?” หลิวเส้าฝู้หรี่ตามอง วาบประกายตาอาฆาตขึ้นวูบหนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...