ลูกเขยมังกร นิยาย บท 398
บทที่ 398 ไม่เจอกันนานเลย
ไม่นาน นักศึกษามหาลัยจงไห่หลายคนก็โยงไปถึงเฉินเฟิง
เพราะเมื่อกี้เฉินเฟิงดังมาก แถมยังเล่นเปียโนได้เยี่ยมยอดมาก
พอฉู่ชีงฉือพูดถึงเพื่อนเก่าเสร็จ เธอเบนสายตาไปที่ด้านหลังเวที ยิ้มพูดว่า: “ไม่รู้ว่าเพื่อนจะยอมช่วยไหม?”
ด้านหลังเวที พอได้ยินฉู่ชีงฉือพูดแบบนี้ เฉินเฟิงอดยิ้มเศร้าไม่ได้
เขารู้ดีว่า เพื่อนเก่าที่ฉู่ชีงฉือพูดหมายถึงใคร
แต่เขาไม่คิดเลยว่า ฉู่ชีงฉือจะขออะไรแบบนี้ออกมา
“พี่เฟิง เพื่อนเก่าที่ฉู่ชีงฉือพูดคงไม่ใช่พี่หรอกนะ?!” ตอนที่ฉู่ชีงฉือตวัดสายตามองมาที่ด้านหลังเวที เซียวรั่วฉุกคิดได้ เพื่อนเก่าของฉู่ชีงฉือเป็นไปได้มากว่าจะเป็นเฉินเฟิง?!
“พี่เอง” เฉินเฟิงยิ้มเศร้าพยักหน้า
“พี่จริงๆ?!” เซียวรั่วเบิกตากว้าง เธอรู้สึกเหมือนหัวใจโดนกระแทกอย่างแรง เฉินเฟิงรู้จักกระทั่งฉู่ชีงฉือ!
เฉินเฟิงส่ายหน้า ไม่ได้อธิบายอะไรมากมายกับเซียวรั่ว เขาเดินไปทางเวที
เฉินเฟิงเดินขึ้นเวทีอีกครั้งต่อหน้าสายตาประชาชน
ด้านล่างเวทีเสียงเซ็งแซ่อีกครั้ง
“พระเจ้า เพื่อนของเทพธิดาฉู่คือเจ้าชายเปียโนน้อยหรือเนี่ย?!”
“เจ้าชายเปียโนน้อยนี่เป็นใครกันแน่เนี่ย? เล่นเปียโนได้ยอดเยี่ยมก็แล้ว ยังเป็นเพื่อนกับเทพธิดาฉู่อีก”
“เขาเหมือนเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้ร่วมงานกับเทพธิดาฉู่ต่อหน้าสาธารณชนด้วยนะ”
“ไม่ใช่เหมือนเป็น ใช่เลย! เขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้ร่วมงานกับเทพธิดาฉู่ต่อหน้าสาธารณชน”
“ตายล่ะ พรุ่งนี้เรื่องนี้ขึ้นข่าวหน้าหนึ่งแน่นอน”
“หมอนี่ชาติที่แล้วกอบกู้จักรวาลไว้ใช่ไหมเนี่ย? รู้จักนางฟ้าอย่างหลินหวี่นชีวก็แล้ว ตอนนี้ยังรู้จักเทพธิดาฉู่อีก”
พอเฉินเฟิงออกมา ก็โดนสายตาริษยานับพันจับจ้องมาที่เขา
เชื่อว่า ถ้าสายตาฆ่าคนได้ ตอนนี้เฉินเฟิงคงตายไปไม่ต่ำกว่าแสนครั้งแล้ว
“ไม่เจอกันนานเลย คุณเฉิน” ฉู่ชีงฉือยิ้มหวานให้
“ไม่เจอกันนานเลย คุณหนูฉู่” เฉินเฟิงยิ้มขืน ฉู่ชีงฉือทำแบบนี้เขารับมือไม่ทันจริงๆ
“คุณเฉินคงไม่โทษฉันที่ทำอะไรโดยพลการใช่ไหม?” ฉู่ชีงฉือกระพริบตาปริบๆถาม เธอก็ไม่รู้ว่าในหัวเธอคิดอะไรถึงทำแบบนี้
บางทีอาจเพราะได้ฟัง《เฟือร์เอลีเซอ》ของเฉินเฟิงแล้วรู้สึกไม่สุด หรือบางทีแค่อยากร่วมงานกับเฉินเฟิงสักครั้ง
สรุปแล้วไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร เธอก็ทำให้เฉินเฟิงขึ้นมาบนเวทีได้แล้ว
“ถ้าผมบอกว่าโทษ คุณหนูฉู่จะให้ผมลงจากเวทีไหม?” เฉินเฟิงยิ้มเศร้าถาม
“แหะๆ ไม่แน่นอนค่ะ” ฉู่ชีงฉือยิ้มฮี่ๆ กว่าเธอจะมีโอกาสแบบนี้มันไม่ง่ายเลย เธอไม่มีทางยอมปล่อยเขาไปง่ายๆหรอก
เปียโนที่เฉินเฟิงเล่นเมื่อกี้ถูกนำขึ้นมาบนเวทีอีกครั้ง
ทั้งสองคนสบตากันครั้งหนึ่ง
ฉู่ชีงฉือเดินมาที่กลางเวที หยิบไมค์ขึ้นมา
เฉินเฟิงยกมือขึ้น
ทั่วทั้งงานเงียบกริบจนเข็มตกสักเล่มคงได้ยิน
สิบนิ้วของเฉินเฟิงบรรเลงไปบนแท่นเปียโน แป้นกดดำขาวสลับกันไปมา อินโทรที่ไพเราะดังขึ้น
ผู้ฟังรู้สึกทั้งไพเราะและผ่อนคลาย
หลายวินาทีผ่านไป ฉู่ชีงฉือยิ้มน้อยๆ เริ่มร้องสด
เสียงร้องเสนาะหูออกทางเครื่องเสียง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...