ลูกเขยมังกร นิยาย บท 4
บทที่ 4 จะไม่มีวันทำให้เธอเสียใจแน่นอน
เสี้ยเมิ่งเหยากัดริมฝีปากซีดของเธอ ดวงตาที่สวยงามของเธอค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดง เธอรู้ว่าแม่ของเธอพูดถูก เฉินเฟิงก็ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ และสติก็บอกเธอว่า เธอควรจะจากเฉินเฟิงไปนานแล้ว
แต่ทุกครั้งที่นึกถึงสายตาที่อ่อนโยนและเต็มไปด้วยความรัก เมื่อเฉินเฟิงมองเธอ หัวใจของเสี้ยเมิ่งเหยาก็อ่อนลงอย่างไม่สามารถช่วยอะไรได้
ใช่ ผู้ชายคนนี้ไม่ได้เรื่องเลย แต่ผู้ชายคนนี้ ทำเพื่อเธอเพียงแค่คำว่าไม่สบายกระเพาะคำเดียวโดยไม่ได้ตั้งใจ และตื่นเช้ามาต้มโจ๊กให้เธอกินทุกวัน เป็นเวลาสามปีไม่เคยหยุด
ชายคนนี้ไม่มีความสามารถใดๆ แต่เป็นเวลาสามปีไม่ว่าจะลมหรือฝน เขาจะไปรับเธอไปและกลับจากที่ทำงานทุกวัน และเฝ้าดูเธอเข้า บริษัท อย่างปลอดภัย ก่อนจากไป
ในสามปี ผู้ชายคนนี้ ทำเพื่อเธอมามากเกินไป.......
ก่อนที่เธอจะรู้ตัว บนใบหน้าสวยของเสี้ยเมิ่งเหยาก็เต็มไปด้วยน้ำตา
“เมิ่งเหยา ไม่ใช่ว่าเธอ....... ตกหลุมรักเฉินเฟิงไปแล้วเหรอ?” หลินหลันมองอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อเห็นลูกสาวของเธอหน้าตาเช่นนี้ นี่ยังเป็นลูกสาวของเธอ ที่มีความภาคภูมิใจ เหมือนนกยูงอยู่หรือเปล่า?
เสี้ยเมิ่งเหยาไม่ได้พูดเลย และเธอก็ร้องไห้หนักมาก
เธอเอง ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
เมื่อมองไปที่เสี้ยเมิ่งเหยาที่ร้องไห้ดั่งสายฝนในดอกแพร์ หลินหลันก็รู้สึกเสียใจ นี่คือสิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน เมื่อก่อนตอนเสี้ยเมิ่งเหยาและเฉินเฟิงแต่งงานกัน เธอคัดค้านอย่างมาก แต่เธอก็ไม่สามารถเอาชนะเสี้ยเว่ยกั๋วได้ สุดท้ายก็ต้องยอมให้ทั้งสองเข้าด้วยกัน
แต่อย่างไรก็ตามหลินหลันเข้าใจลูกสาวของตัวเองดี หยิ่งผยองมากกว่าตัวเองในตอนนั้น หลินหลันจึงมั่นใจมากเสี้ยเมิ่งเหยาจะไม่มีวันชอบคนไร้ประโยชน์อย่างเฉินเฟิงแน่นอน แค่ผ่านไปสองสามปี เสี้ยเมิ่งเหยาก็จะมองเห็นท่าแท้ของ เฉินเฟิงโดยพื้นฐาน แล้วเสี้ยเมิ่งเหยาก็จะจากเขาไปโดยที่เธอไม่ต้องพูดอะไรเลย
แต่คราวนี้ เธอถูกตบหน้าไปแล้ว!
ลูกสาวของตัวเอง ไม่เพียงแต่ไม่ได้ออกจากคนไร้ประโยชน์คนนั้น แต่ดูเหมือนเธอจะตกหลุมรักคนไร้ประโยชน์คนนั้นไปแล้ว!
“เมิ่งเหยา แม่รู้ว่า เฉินเฟิงดีกับแกมาก แต่แกก็ต้องเข้าใจว่า คนสองคนต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต และมีหลายสิ่งที่ต้องคำนึงถึง ไม่สามารถมองเพียงว่าอีกครึ่งหนึ่งดีกับแกหรือเปล่า จากฐานะของแกแล้ว สามารถหาผู้ชายที่ใจดีกับแก และมีเงินมาก...... "
“แม่ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ฉันเชื่อมั่นในตัวเฉินเฟิง” หลินหลันอยากจะเกลี้ยกล่อมอีกครั้ง แต่ถูกเสี้ยเมิ่งเหยาขัดคำพูด
ในตอนนี้ เสี้ยเมิ่งเหยาได้ยึดมั่นความคิดในใจของเธอ ไม่ว่าชายคนนี้จะไร้ประโยชน์เพียงใด เธอก็จะไม่จากไปอีกแล้ว นี่คือชีวิตของเธอ!
"เห้อ เมิ่งเหยาคุณจะเสียใจทีหลังนะ......... " หลินหลันถอนหายใจ เมื่อเห็นการแสดงออกของเสี้ยเมิ่งเหยา หลินหลันก็เข้าใจแล้วว่าพูดมากแค่ไหนก็เปล่าประโยชน์แล้ว
เสียใจทีหลังหรือ? ไม่ ไม่! ผมจะไม่ทำให้คุณเสียใจแน่นอน!
อยู่นอกประตู เฉินเฟิงกำหมัดแน่นขึ้น
ฉันเชื่อมั่นในตัวเฉินเฟิง
เขารอคำพูดประโยคนี้มาสามปีแล้ว!
เมิ่งเหยา ขอบคุณนะ จากนี้ไป แม้ว่าโลกนี้จะทำให้คุณเสียใจ ผมเฉินเฟิง ก็จะไม่มีวันทำให้คุณเสียใจ!
เฉินเฟิงหันหลัง และเดินจากไป จากนี้ไป บนร่างกายของเขาก็มีภาระที่เพิ่มขึ้นอีกแล้ว นั่นก็คือ------ทำให้เสี้ยเมิ่งเหยา กลายเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก!
เขาจะแสดงให้หลินหลันเห็นว่า คนไร้ประโยชน์ ก็สามารถมอบความสุขให้กับผู้หญิงที่รักของเขาได้!
“นายน้อย ตอนนี้มีเวลาไหม?” เฉินเฟิงได้รับโทรศัพท์จากเฉินจง ทันทีที่ออกจากโรงพยาบาล
“มีอะไรเหรอ? ” เฉินเฟิงขมวดคิ้ว เขาเคยบอกเฉินจงไว้เมื่อวานนี้แล้ว ถ้าไม่มีเรื่องสำคัญ อย่ามารบกวนเขา เขาไม่อยากให้วันเวลาที่สงบสุขของเขาต้องพังทลาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...