ลูกเขยมังกร นิยาย บท 5
บทที่ 5 ชายที่ร่ำรวยที่สุดในชางโจว
"เจ้าเด็กน้อย คุณมาทำอะไร?" มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจ้องมองเฉินเฟิงด้วยสายตาที่ไร้ความปรานี
"มาหาคน " เฉินเฟิงตอบตามความเป็นจริง
"มาหาคนหรือ?" เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหน้าดำ ยิ้มเยาะและถามว่า"เด็กน้อยอย่างคุณรู้หรือไม่ว่าที่นี่คือที่ไหน?"
"ยู่ฉวนซาน" เฉินเฟิงกล่าวเบาๆ
“ให้ตายเถอะ เมื่อรู้ว่านี่คือยู่ฉวนซาน คุณยังกล้ามาหาคนงั้นหรือ ที่นี่จะมีคนที่คุณรู้จักไหม?” หวังต้าไห่ยิ้มเยาะ เสื้อผ้าของเฉินเฟิงทั้งตัว รวมแล้วไม่เกินหนึ่งร้อยหยวน และเขาก็ขี่รถแบตเตอรี่ส่งอาหารมาด้วย คนแบบนี้ จะรู้จักกับคนที่อยู่ในพื้นที่บ้านพักนี้ได้อย่างไร?
เฉินเฟิงขมวดคิ้ว เขาให้ความสำคัญกับการทำตัวต่ำต้อย แต่เขาไม่คาดคิดว่า เขาจะเจอกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่นี่ด้วยสายตาเหมือนสุนัข
เมื่อเห็นเฉินเฟิงไม่พูด หวังต้าไห่ก็ยิ่งหยิ่งผยอง รู้สึกว่าเขาได้เห็นใบหน้าที่แท้จริงของเฉินเฟิง
"เด็กน้อย บอกมา คุณจะมาหาใคร เลขานุการหลี่หรือเถ้าแก่เสิ่น?" หวังต้าไห่ถามอย่างประชดประชัน หลี่จุ้นเฉิงและเสิ่นหงชังเป็นสองคนที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองชางโจว คนหนึ่งเป็นผู้นำสูงสุดของเมืองชางโจว และอีกคนคือผู้ชายที่รวยที่สุดในเมืองชางโจว ในอดีตมีคนจำนวนมากหาข้ออ้าง และขึ้นไปบนภูเขา โดยบอกว่าพวกเขารู้จักกับคนสองคนนี้ แต่ในที่สุด ก็ถูกหวังต้าไห่เปิดโปง และจากนั้นพวกเขาก็ได้รับการสั่งสอนที่รุนแรง
"ผมมาหาเสิ่นหงชัง ผมได้ซื้อบ้านพักจากเขาหลังหนึ่ง ผมมาเพื่อดูบ้านพัก" เฉินเฟิงถอนหายใจและพูด เขารู้ว่าถ้าตัวเองพูดความจริง หวังต้าไห่คงจะไม่เชื่อ แต่เขาก็เต็มใจที่จะให้โอกาสหวังต้าไห่อีกครั้ง ถ้าหวังต้าไห่ปล่อยให้เขาเข้าไป เขาจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยังไง อีกหน่อยเขาก็ต้องมาอยู่ที่นี่อยู่ดี
“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ! ”
เหมือนที่เฉินเฟิงคิดไว้ไม่มีผิด เขาก็ตอบกลับด้วยการเยาะเย้ยอย่างไร้การควบคุม
หวังต้าไห่หัวเราะจนก้มลง น้ำตาไหลออกมา
"ฮ่าๆๆ พวกคุณได้ยินไหม? ไอ้โง่นี่บอกว่าเขาซื้อบ้านพักจากมือของเถ้าแก่เสิ่น ผมจะขำจนตายแล้ว"
"ไอ้โง่นี่ ส่งอาหารจนโง่แล้วมั้ง เขาไม่รู้เหรอว่าบ้านพักที่นี่ แม้จะมีขนาดหนึ่งตารางเมตร ขายตัวเขาทิ้ง ก็ไม่มีปัญญาซื้อได้หรอก"
"ถ้าเขาสามารถซื้อบ้านพักที่นี่ได้ ผมจะกินจักรยานยนต์ไฟฟ้าของเขาเลย"
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนหัวเราะร่วมกัน พวกเขาเคยเจอคนอวดดีมากมาย แต่พวกเขาไม่เคยเจอแบบเฉินเฟิงนี้ มาถึงก็บอกว่าตัวเองซื้อบ้านพักอยู่ในยู่ฉวนซาน
นี่ไม่ใช่เรื่องโม้อีกต่อไป นี่คือฝันไป!
เฉินเฟิงส่ายหัว ปฏิกิริยาของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่ตรงหน้าทำให้เขาตกตะลึง
ทำไมสมัยนี้ พูดความจริง ไม่มีใครเชื่อเลย
"เอาล่ะ เด็กน้อยๆ เห็นแก่คุณทำให้ข้าหัวเราะ ข้าจะไม่สั่งสอนคุณแล้ววันนี้ ไปซะ ลงไปจากภูเขาด้วยตัวเอง ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ที่คุณจะมา" หวังต้าไห่โบกมือหลังจากหัวเราะ และพูดกับเฉินเฟิงเหมือนไล่แมลงวัน
จากเดิม ตามนิสัยของเขา วันนี้เขาต้องสั่งสอนเฉินเฟิงอย่างดี เพื่อที่เฉินเฟิงจะได้รู้เรื่องรู้ราวบ้าง
แต่เฉินเฟิงนำความสุขมาสู่พวกเขา และหวังต้าไห่รู้สึกว่าเขาสามารถใจดี และปล่อยเขาไป
ในเวลาเดียวกัน ในห้องนั่งเล่นหรูหราในบริเวณบ้านพัก เฉินจงเดินไปเดินมาที่หน้าต่าง ด้านหลังเขา มีชายผู้สมบุกสมบันยืนอยู่
ชายคนนี้มีผิวสีคล้ำ และทั้งตัวของเขา เผยให้เห็นถึงความเป็นนักเลงที่ไม่อาจบรรยายได้ เพียงแค่ดูจากรูปร่างหน้าตาของเขา อาจจะไม่สามารถเชื่อมโยงเขากับชายที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองชางโจวได้
ชายคนนี้เป็นชายที่ร่ำรวยที่สุดในเมืองชางโจวที่ชื่อ เสิ่นหงชัง
"คุณเฉิน นายน้อยเฉิน......เขาจะมาเมื่อไหร่?" ในตอนนี้ เสิ่นหงชังก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย เมื่อวานนี้หลังจากได้ยินเฉินจงพูดว่าทายาทของตระกูลเฉินจะมาที่ชางโจว เขาก็ไม่ได้นอนทั้งคืนเลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...