ลูกเขยมังกร นิยาย บท 6
บทที่ 6 นายน้อยเฉิน
"เสิ่น...... เถ้าแก่เสิ่น ผม......ผมขอโทษ" ลูกกระเดือกของหวังต้าไห่เลื่อนขึ้นลง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ตบตีเสิ่นหงชัง ถึงยืมความกล้าแสนเท่าให้เขา เขาก็ไม่กล้าหรอก
"เสียงตบตี"
เสิ่นหงชังตบหน้าหวังต้าไห่ ด้วยการตบอย่างรุนแรง จนหวังต้าไห่นั่งลงกับพื้น
จากนั้น เขาก็หันกลับมา และโค้งตัวให้เฉินเฟิงด้วยความเคารพ และกล่าวว่า"ขออภัย นายน้อยเฉิน ทำให้คุณตกใจแล้ว"
ท่าทีเสร็จสิ้นในครั้งเดียว!
คนดูเงียบไปทั้งหมด!
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนขยี้ตากัน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่เชื่อในสิ่งที่พวกเขาเห็นเลย
ชายที่ร่ำรวยที่สุดในชางโจวก้มหัวลงให้กับชายหนุ่มคนหนึ่ง?!
ถ้าฉากนี้ต้องแพร่กระจายออกไป กลัวว่าเมืองชางโจวจะสะเทือน!
ตัวตนที่แท้จริงของหนุ่มคนนี้คือใครกันแน่?!
ในสมองของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนคำราม แต่พวกเขารู้สึกหายใจติดขัดรุนแรง
"ประธานเสิ่น พูดเกินไป ผมไม่เป็นไร" เฉินเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย ไม่จำเป็นต้องรอให้เฉินจงพูด เขาก็สามารถมองออกได้ว่าบุคคลที่อยู่ตรงหน้านี้คือใคร ยังไงเขาก็เป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในชางโจว เฉินเฟิงเห็นรูปถ่ายของเสิ่นหงชังในหนังสือพิมพ์ข่าวการเงินและเศรษฐกิจเป็นประจำ
"นายน้อยเฉิน เรื่องนี้เป็นความประมาทของผมเอง คุณไม่ต้องกังวล ผมจะให้พวกเขาชดใช้อย่างสาสมเอง กับคนที่ทำให้คุณขุ่นเคืองในวันนี้" ดวงตาของเสิ่นหงชังฉายแววแห่งความเป็นปรปักษ์เล็กน้อย คนพวกหวังต้าไห่เกือบทำให้เขาเจอภัยที่ร้ายแรง เขาจะให้อภัยง่ายๆได้อย่างไร
"ประธานเสิ่น จงไว้ชีวิตของผม! "
"ประธานเสิ่นผมผิดไปแล้ว! คุณปล่อยฉันไปเถอะ"
พัฟ พัฟ........
ทันทีที่เสิ่นหงชังพูดจบหวังต้าไห่และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคน ก็คุกเข่าลงบนพื้นด้วยกัน น้ำตาไหลพราก และการชดใช้ที่ในปากของเสิ่นหงชังนั้น ไม่ได้ง่ายเพียงแค่ทำให้พวกเขาตกงาน มือหรือเท้าหักก็ยังถือว่าเบา!
"หุบปาก!" เสิ่นหงชังตะโกนอย่างเย็นชา และทุกคนก็เงียบทันที
การแสดงออกของเสิ่นหงชังเย็นชา เขาสามารถกลายเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในชางโจวได้จากไม่มีอะไรเลย ไม่ใช่ง่ายๆเพียงแค่ทำธุรกิจเป็นอย่างเดียว
คนเหล่านี้กล้าที่จะรุกรานเฉินเฟิง พวกเขาก็ต้องเตรียมพร้อมที่จะชดใช้มัน!
เฉินเฟิงเหล่ตาของเขา เขาสามารถมองออกได้ว่า การแสดงออกของเสิ่นหงชังนั้น ดูเหมือนจะไม่ใช่ของปลอม และหวังต้าไห่และคนอื่นๆ จะต้องถูกลงโทษอย่างโหดร้ายแน่ๆ
"ช่างมันเถอะครับ ประธานเสิ่น"เฉินเฟิงโบกมือและพูดว่า : " พวกเขาไม่ได้ทำอะไรผมเลย ประธานเสิ่นปล่อยให้พวกเขาทำงานต่อไปเถอะ ถ้าประธานเสิ่นรู้สึกไม่สบายใจ ก็สามารถหักเงินเดือนหนึ่งเดือน ของพวกเขาแต่ละคน เป็นการลงโทษแทน”
ในที่สุดเฉินเฟิงก็ยอมใจอ่อน แม้ว่าหวังต้าไห่และคนอื่นๆจะมีความผิดก็จริง แต่พวกเขาก็ไม่ได้ทำผิดมากจนมากเกินไป เฉินเฟิงไม่อยากทำลายชีวิตของหวังต้าไห่เพราะตัวเอง
หลังจากที่ออกจากตระกูลเฉิน เฉินเฟิงเข้าใจดีมาก ในช่วงสามปีของการส่งอาหาร สำหรับคนที่อยู่ที่ฐานล่างของสังคม บางครั้งมันก็ยากที่จะมีชีวิตอยู่
บางทีสำหรับตัวเอง มันเป็นเพียงการตัดสินใจเล็กน้อย แต่สำหรับหวังต้าไห่และคนอื่นๆ การตัดสินใจครั้งนี้ เป็นถึงเรื่องของชั่วชีวิต
เสิ่นหงชังรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่เมื่อเฉินเฟิงพูดเช่นนี้ เขาก็จะต้องไว้หน้าของเฉินเฟิงโดยธรรมชาติอยู่แล้ว
"ยังไม่ขอบคุณนายน้อยเฉินเหรอ!"เสิ่นหงชัง มองคนพวกนั้นด้วยสายตาเย็นชา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...