ลูกเขยมังกร นิยาย บท 402
บทที่ 402 จัดการนัดบอด
“แม่ นี่แม่พูดอะไร? เฉินเฟิงก็มาจงไห่เหมือนกันเหรอ?！”
พอได้ยินข่าวจากหลินหลัน เสี้ยเมิ่งเหยาอดไม่ได้ที่จะตกใจ เฉินเฟิงมาทำอะไรที่จงไห่? เขามาตอนไหน ทำไมตัวเองไม่รู้?
“ลูกไม่รู้?” หลินหลันมองไปที่เสี้ยเมิ่งเหยาอย่างสงสัย เสี้ยเมิ่งเหยาเวลานี้ดูประหลาดใจ ไม่เหมือนกำลังเสแสร้ง เธอคงไม่รู้ว่าเฉินเฟิงมาหาจงไห่ คิดมาถึงตรงนี้ หลินหลันรู้สึกโล่งใจทันที
ในเมื่อเสี้ยเมิ่งเหยาไม่รู้ว่าเฉินเฟิงมาจงไห่ นั่นหมายความว่าหลายวันนี้เฉินเฟิงไม่ได้มารบกวนเสี้ยเมิ่งเหยา
“ไม่รู้ก็ไม่รู้ อย่างไรก็ตามลูกก็ได้หย่ากับไอ้สวะนั่นแล้ว เขาจะไปไหน ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับลูก” หลินหลันกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ ตอนนี้เธออยากจะให้เสี้ยเมิ่งเหยาและเฉินเฟิงตัดขาดกัน เสี้ยเมิ่งเหยาขมวดคิ้ว ไม่ได้พูดอะไรมาก แต่ในใจกระวนกระวาย เฉินเฟิงมาที่จงไห่ เขามาทำอะไรที่จงไห่?
หลิวเส้าฝู้ที่หายตัวไปอย่างลึกลับเมื่อไม่กี่วันก่อน หรือว่าจะเกี่ยวกับเขา?
“เมิ่งเหยา แม่มาจงไห่ครั้งนี้ มีสองเรื่องที่ต้องทำ”หลินหลันไม่สังเกตเห็นความผิดปกติของเสี้ยเมิ่งเหยา ยังคงพูดพึมพำกับตัวเอง： “เรื่องแรกคือมาดูว่าลูกหางานที่จงไห่เป็นยังไง”
“เรื่องที่สองก็คือ หลายวันก่อนแม่ให้ป้ารองจัดการนัดบอดให้ลูก”
“นัดบอด?”
ได้ยินสองคำนั้น เสี้ยเมิ่งเหยาหน้าซีด จากนั้นความโกรธก็พรั่งพรูออกมาจากอก： “แม่ ตอนนี้ฉันยังไม่อยากนัดบอด.....”
“ทำไมไม่อยาก?！”ไม่รอให้เสี้ยเมิ่งเหยาพูดจบ หลินหลันก็รีบตัดบทเสี้ยเมิ่งเหยา
“ลูกหย่ากับไอ้สวะนั้นแล้ว ตอนนี้ลูก เป็นอิสระแล้ว”
“ลูกไม่ไปนัดบอด หรือว่าจะเป็นม่ายทั้งชีวิตงั้นเหรอ?”
“แม่ ฉันกับเฉินเฟิงเพิ่งจะหย่ากันได้ไม่กี่วัน?！ตอนนี้แม่ยังจัดการนัดบอดอีก เคยคิดถึงความรู้สึกฉันบ้างไหม！” เสี้ยเมิ่งเหยาโมโห เธอคิดไม่ถึง ไม่คิดว่าหลินหลันจะไร้ยางอายขนาดนี้ เธอกับเฉินเฟิงเพิ่งจะหย่ากันไม่ถึงสัปดาห์ ก็จัดการเรื่องนัดบอดให้กับเธอแล้ว นี่ถ้าหากว่าคนอื่นรู้เข้า คนอื่นจะมองเธอยังไง?
เห็นเสี้ยเมิ่งเหยาโมโห น้ำเสียงของหลินหลันก็อ่อนลง： “เมิ่งเหยา แม่ไม่อยากนัดบอดให้ลูกเร็วขนาดนี้ แต่ป้ารองบอกว่า รองประธานบริษัทของพวกเธอเดือนที่แล้วเพิ่งหย่าพอดี หลายวันมานี้กำลังหาคู่นัดบอด หลังจากที่ป้ารองเอารูปถ่ายของลูกให้รองประธานคนนั้นดู รองประธานคนนั้นพอใจมาก แสดงท่าทางอยากเจอลูก.....”
“แม่ มากเกินไปแล้วนะ！ ป้ารองคิดอะไรอยู่แม่ไม่รู้เหรอ！” เสี้ยเมิ่งเหยาโกรธจนตัวสั่น แม้ว่าไม่เคยเห็นรองประธานที่หลินหลันพูดคนนั้น แค่ให้แม่หัวนิ้วเท้าคิดก็รู้แล้วว่า อายุของรองประธานคนนั้น ไม่น้อยแน่นอน เกรงว่าเป็นพ่อก็ยังได้เลย
บอกให้เธอไปนัดบอดกับรองประธานคนนั้น ที่จริงก็แค่อยากขายเธอให้กับรองประธานคนนั้น จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นให้หลินเย่นเลื่อนตำแหน่งในบริษัทจงเสิ้ง
หลินหลันฉีกยิ้ม ความคิดของหลินเย่นเธอต้องรู้แน่นอน แต่ว่าเวลานี้อยู่ต่อหน้าเสี้ยเมิ่งเหยาไม่สามารถพูดความจริงได้
“เมิ่งเหยา ความคิดของป้ารองแม่รู้ดี เธอก็แค่ทำเพื่อลูก”
“ข้อเสียของรองประธานคนนั้นก็แค่อายุเยอะไปหน่อย นอกจากอายุเยอะแล้ว ด้านอื่นๆของเขาดีหมดเลย คฤหาสน์ในชื่อของเขา ก็มีอยู่สองหลัง คฤหาสน์สองหลังนี้ ทั้งสองอยู่ในเขตพื้นที่เจริญของจงไห่ แต่ละแห่งมูลค่าถึงสองสามพันล้านได้ นอกจากคฤหาสน์สองหลังนี้แล้ว คนนั้นเขายังมีรถหรูสี่คัน อีกทั้งยังมีหุ้นในบริษัทจงเสิ้ง15%”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...