ลูกเขยมังกร นิยาย บท 427
บทที่ 427 วิลล่าเบอร์หนึ่ง
หลังจากที่รถขับเคลื่อนวนไปรอบๆ รถแลมโบกินี่ก็จอดลงตรงหน้าวิลล่าหลังหนึ่ง
วิลล่าหลังนี้เป็นบ้านพักสไตล์ยุโรป พื้นที่ของวิลล่ามีพันกว่าตารางเมตร แทบจะเหมือนที่ดินทรัพย์สินส่วนพระมหากษัตริย์
หูเซอร์หยวนลงจากรถ แล้วเดินเข้าไปในวิลล่าด้วยสีหน้าที่ไม่สื่ออารมณ์ใดๆ
ในห้องรับแขกของวิลล่ามี มีชายวัยกลางคนที่อายุเกินสี่สิบปีที่มีรูปร่างสูงใหญ่และมีขอบตาเว้าลงเล็กน้อยคนหนึ่ง เหมือนจะมีเชื้อสายเป็นคนตะวันตก กำลังนั่งหลับตาอยู่
หูเซอร์หยวนเข้าประตูมา ชายวัยกลางคนก็เหมือนจะสัมผัสได้ จึงลืมหาขึ้นเล็กน้อย
"เจอเข้าหรือยัง? "
"คุณพ่อคะ เจอค่ะ" หูเซอร์หยวนหยุดชะงักฝีเท้าลง แล้วค่อยๆ โค้งลำตัวเล็กน้อย จากนั้นก็พูดด้วยความเคารพ
"เป็นยังไงบ้าง? " ชายวัยกลางคนลืมตาขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงที่ถามนั้นค่อนข้างเย็นชา
หลังจากกลั่นกรองไปสักพัก หูเซอร์หยวนจึงพูดด้วยเสียงเรียบ "ตอนนี้ดูๆ แล้ว เขากลับไม่มีอะไรโดดเด่นค่ะ"
"อ่อ? "
ชายวัยกลางคนกระตุกมุมปากขึ้น แล้วมองหูเซอร์หยวนอย่างหยอกล้อ แล้วถามขึ้น "หนูไม่ค่อยพอใจเขาหรอ? "
"ไม่กล้าค่ะ" เรือนร่างผอมบางของหูเซอร์หยวนสั่นเทา เหมือนรู้สึกหวาดผวาในชายวัยกลางคนเล็กน้อย
ชายวัยกลางคนส่ายหัวแล้วคลายยิ้ม "เซอร์หยวน วันนี้พ่อจะบอกเรื่องๆ หนึ่งกับลูก บางครั้ง ไม่โดดเด่น ก็มักจะเป็นคนที่โดดเด่น"
"พ่อ......ท่าน......" หูเซอร์หยวนขมวดคิ้วใบหลิ่วขึ้น ทีแรกอยากถามชายวัยกลางคนว่าคำพูดนี้หมายความว่าอะไร ทว่าพอส่งถึงข้างปาก กลับถูกเธอกลับกลับมาต่อ
ส่วนชายวัยกลางคนทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าไม่ได้คิดจะไขข้อสงสัยของหูเซอร์หยวน เขาแค่คลายยิ้มบางๆ แล้วพูดขึ้นต่อ "เซอร์หยวน พ่อน่าจะเคยบอกลูก หากไม่มีนายหญิง แล้วคงไม่มีวันนี้"
"ใช่ค่ะ พ่อเคยบอกหนูแล้ว" หูเซอร์หยวนโค้งลำตัวอีกครั้ง แล้วพูดด้วยความเคารพ คนนอกก็นึกว่าตระกูลหูทำแบบนี้ก็สามารถนั่งอยู่บนตำแหน่งผู้ร่ำรวยที่สุดของซูโจวอย่างมั่นคง เพราะว่าผู้ชายตรงหน้าที่มีชื่อว่าหูจิงไห่คนนี้ มีแค่คนในตระกูลหูเท่านั้นที่รู้ ในตระกูลหูแห่งซูโจวที่เป็นตำแหน่งร่ำรวยมากที่สุดไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับหูจิงไห่เลยสักนิด!
ตอนนี้ตำแหน่งของตระกูลหู ผู้หญิงคนนั้นล้วนเป็นคนให้!
รวมไปถึงหูจิงไห่ที่มีฐานะร่ำรวยที่สุดในซูโจว
หากไม่มีผู้หญิงคนนั้น บนโลกใบนี้ไม่มีคำพูดตระกูลหูอยู่แล้ว ผู้ที่ร่ำรวยที่สุดในซูโจว ไม่มีทางข้องเกี่ยวกับหูจิงไห่อยู่แล้ว!
พอเห็นหูเซอร์หยวนไม่ได้ลืมรากเหง้าของตนเอง หูจิงไห่อดพยักหน้าด้วยความพอใจไม่ได้ ทว่าทันใดนั้นเขาก็ถอนหายใจอีกครั้ง "ตอนนั้นก่อนนายหญิงจะจากไป ก็ได้ฝากฝังนายน้อยให้กับพ่อ ทว่าพ่อกลับ......กลับทรยศการฝากฝังของนายหญิง หลายปีนี้นายน้อยอาศัยอยู่ในชางโจว ต้องเผชิญกับความทุกข์ยากไม่น้อย"
"พ่อคะ นายหญิงไม่โทษท่านหรอก นายน้อยออกไปที่ชางโจว เข้าแต่งเข้าไปในตระกูลเสี้ย ใครก็นึกไม่ถึง ไม่ค่อยมีส่วนเกี่ยวข้องกับท่านเลย" หูเซอร์หยวนพูดด้วยความนิ่งสงบ ตอนนั้นหลักจากซูจ้าวชิงเสียชีวิตที่ยันเจียง ทีแรกหูจิงไห่ก็ได้เตรียมตัวที่จะไปแย่งคนมาจากตระกูลเฉิน ทว่าสุดท้ายตระกูลเฉินกลับปล่อยข่าว เฉินเฟิงก็ได้จากยันเจียงไปตามลำพังแล้ว
หลังจากไม่กี่เดือน ข่าวที่เฉินเฟิงก็แต่งเข้าไปในตระกูลเสี้ยก็ถูกส่งเข้าหูหูจิงไห่
ไม่มีอะไรน่าสงสัย ตอนนั้นหูจิงไห่สะดุ้งตกใจมาก ต่อให้ตีให้ตายเขาก็นึกไม่ถึง เฉินเฟิงกลับเลือกที่จะแต่งเข้า แล้วได้กลายเป็นเขยที่แต่งเข้าไปในบ้านภรรยา
ถือว่าเรื่องตลกมากบนโลกใบนี้!
จู่ๆ เฉินเฟิงแต่งเข้า ไม่เพียงแต่ทำให้การจัดแผนจัดการของหูจิงไห่เกิดความสับสนวุ่นวาย และยังทำให้คนมากมายในตระกูลเฉินรู้สึกคาดคิดไม่ถึง แล้วจึงล้มเลิกความคิดที่จะถอนรากถอนโคนเฉินเฟิง
ตอนนั้นทุกคนก็นึกว่า เพื่อที่จะรักษาชีวิตไว้ เฉินเฟิงเลยเลือกที่จะแต่งเข้าตระกูลเสี้ย
ทว่าหลังๆ มาความจริงหลายๆ อย่างกลับแสดงให้เห็นว่า เฉินเฟิงทำเพื่อเสี้ยเมิ่งเหยา จึงจะแต่งเข้าไปในตระกูลเสี้ย
"เรื่องที่ผ่านไปก็ไม่สำคัญอีกแล้ว" หูจิงไห่ส่ายหน้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...