ลูกเขยมังกร นิยาย บท 447
บทที่ 447 คำเชิญของฉู่ชีงฉือ
“ซือหยวน พี่อี้รับปากพาพวกเราเข้าไปแล้วล่ะ!” หลี่สื้อผิงวางสายอย่างตื่นเต้น พุ่งเข้ามาบอกหวางซือหยวน
หวางซือหยวนสีหน้าตื่นเต้นดีใจ: “จริงหรอ?”
“จริงน่ะสิ! พี่อี้เป็นเพื่อนกับลูกชายหัวหน้าสมาคมการค้าเชียสุ่ย คืนนี้ลูกชายหัวหน้าสมาคมการค้าเชียสุ่ยจะไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดคุณหนูฉู่ คืนนี้ขอแค่ตามติดคุณชายคนนั้นก็จะได้เข้าไป...”หลี่สื้อผิงพูดอย่างได้ใจ
“สื้อผิง คุณเก่งมากเลย” หวางซือหยวนลิงโลดมาก พูดพลางกระโดดกอดหลี่สื้อผิง แถมจุ๊บเขาให้หนึ่งที ไม่แคร์เลยสักนิดว่าอยู่ในที่รโหฐาน
“ซือหยวน คืนนี้ต้องแต่งตัวสวยเป็นพิเศษหน่อยนะ คนที่ไปร่วมงานวันเกิดคุณหนูฉู่น่ะ นอกจากคนระดับสูงสุดของจงไห่เราแล้ว ยังมีผู้สืบทอดกิจการใหญ่โตของประเทศอื่นๆด้วย อยากคบหาสมาคมกับคนพวกนั้นการแต่งตัวภูมิฐานถือเป็นพื้นฐานเลย”
หลี่สื้อผิงทำท่าเหมือนคนอาบน้ำร้อนมาก่อน ถ้าบอกว่าความมีหน้ามีตาของผู้หญิงวัดกันที่หน้าตารูปร่างและเสื้อผ้าล่ะก็ งั้นความมีหน้ามีตาของผู้ชายง่ายกว่านั้นเยอะเลย แค่สองคำ: ผู้หญิง!
ผู้ชายคนหนึ่งพาผู้หญิงแบบไหนมา ก็จะสะท้อนให้เห็นได้ว่าผู้ชายคนนี้มีเทสต์และคลาสยังไง
คืนนี้เขาจะโดนยกย่องไหม เปอร์เซ็นต์ใหญ่จะขึ้นอยู่กับหวางซือหยวนเลย
ถ้าหวางซือหยวนแต่งตัวสวยจนโดนเด่นไปทั้งงาน งั้นคลาสของเขาก็จะยกระดับขึ้นไปด้วย
“อืม ฉันเข้าใจ” หวางซือหยวนพยักหน้าหนักแน่น การได้ไปร่วมงานวันเกิดคุณหนูฉู่ถือเป็นโอกาสดีที่หาได้ยาก ได้รับมาแล้วต้องทะนุถนอมให้ดี ถ้าเธอสามารถรู้จักคุณหนูสกุลสูงในงานซักหลายคน งั้นเธอก็จะถือว่าได้เข้าไปในสังคมชั้นสูงครึ่งตัวแล้ว
“เข้าใจก็ดีแล้ว อีกเดี๋ยวผมค่อยพาคุณไปซื้อเสื้อผ้ากับกระเป๋าละกัน จากนั้นคืนนี้เราก็ไปกัน” หลี่สื้อผิงยิ้มบางพูด
“ขอบคุณนะ สื้อผิง คุณดีกับฉันมากเลย” หวางซือหยวนสีหน้าฟินเวอร์
หลี่สื้อผิงหัวเราะเหอะๆ ถึงปากจะพูดสบายๆ แต่ในใจกลับเลือดไหลซิบ ซื้อเสื้อผ้ากับกระเป๋าให้หวางซือหยวน ไม่ใช่เงินแค่กี่พันกี่หมื่นนะ อย่างน้อยต้องมีหนึ่งแสนล่ะ
แต่เพื่องานเลี้ยงคืนนี้ ต่อให้เงินมากแค่ไหนก็ต้องยอม
ดูจากนิสัยขี้อวดของทั้งคู่แล้ว เรื่องที่ควรค่าแก่การโอ้อวดก็ไม่ควรหลบๆซ่อนๆ ดังนั้นยังไม่ทันเที่ยง ข่าวว่าทั้งคู่จะไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดคุณหนูฉู่ก็กระจายไปทั่วบริษัทแล้ว
ซึ่งทำให้คนส่วนใหญ่อิจฉากันมาก
แน่นอนว่ามีคนส่วนน้อยที่แอบประชด พวกเขารู้สึกว่าหลี่สื้อผิงกับหวางซือหยวนหลอกตัวเองชัดๆ เป็นโคลนในแม่น้ำโดนน้ำไปนิดหน่อย ก็คิดว่าตัวเองเป็นทะเลแล้ว?
“อีกไม่นานจะไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดฉู่ชีงฉืองั้นหรอ? พี่ดูเจ้าบ้าหลี่สื้อผิงสิ วันนี้กร่างซะ? คนไม่รู้คงคิดว่าเขาจะไปร่วมงานวันเกิดเจ้ามืองจงไห่ซะอีกน่ะ” หลี่เล่อพูดอย่างไม่สบอารมณ์ หลี่สื้อผิงเหมือนกลัวคนไม่รู้ว่าคืนนี้เขาจะพาหวางซือหยวนไปร่วมงานวันเกิดฉู่ชีงฉือซะงั้น วันนี้เจอใครก็บอกเขาหมด
เฉินเฟิงยิ้มบางไม่ได้ว่าอะไร หลี่สื้อผิงลิงโลดขนาดนี้มันมีเหตุผลแหละ ฐานะของเจ้าเมืองจงไห่ บางทีอาจยังเทียบกับฉู่ชีงฉือไม่ได้เลย
สามารถไปร่วมงานวันเกิดฉู่ชีงฉือได้ หลี่สื้อผิงถือว่ามีฝีมือพอตัว เขาโอ้อวดกับคนอื่นนี่ไม่แปลก แค่โอ้อวดมากไปหน่อยเท่านั้น
“พี่เฟิง...” หลี่เล่อยังอยากโอดครวญอีก ตอนนี้มือถือเฉินเฟิงกลับดังขึ้น
เฉินเฟิงหยิบมือถือมาดู เห็นชื่อที่โทรเข้ามาก็ทำสีหน้าพิลึก
นี่มัน...พูดถึงปุ๊บก็โทรมาเลยแฮะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...