ลูกเขยมังกร นิยาย บท 448

บทที่ 448 แย่งที่นั่ง

“เป็นคนเดียวกันหรือไม่ นายลองไปดูก็รู้แล้ว” เฉินเฟิงยิ้ม ที่จริงพาหลี่เล่อไป เขาคิดไว้แล้ว อย่างแรกหลี่เล่อนิสัยดี ควรค่าแก่การเชื่อใจ สิ่งที่เขาขาดคือโอกาสที่จะได้พบโลกภายนอก

และงานวันเกิดฉู่ชีงฉือครั้งนี้เป็นโอกาสดีให้กับเขา

ไม่พูดว่าสามารถทำให้หลี่เล่อมีโอกาสได้ทำความรู้จักคนดังมีอำนาจมากมาย แต่จะสามารถทำให้หลี่เล่อได้เปิดโลกกว้างและเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ

ความรู้ที่เห็นได้ด้วยตาพวกนี้จะส่งผลที่สำคัญต่อการพัฒนาในอนาคตของหลี่เล่อ

“ได้ ผมไป” หลี่เล่อพยักหน้าหนักแน่น ถ้าเฉินเฟิงพูดจริง งั้นการที่เฉินเฟิงทำแบบนี้ก็มีแค่เป้าหมายเดียวคือ: เฉินเฟิงอยากสนับสนุนเขา

ดังนั้นเขาจะทรยศต่อความคาดหวังของเฉินเฟิงไม่ได้

ต่อให้งานวันเกิดฉู่ชีงฉือมีภูเขาไฟทะเลเดือดรออยู่ เขาก็จะก้าวข้ามมันไปให้ได้

เวลาผ่านไปเร็วมากจนมาถึงเวลาเย็น

ภายใต้แสงไฟสว่างไสว เมืองใหญ่ระดับประเทศอย่างจงไห่ แสงไฟที่สว่างไสวยั่วเย้าคนให้หลงใหล

เฉินเฟิงไม่ได้ไปที่คฤหาสน์ฉู่ในทันที แต่ขับรถไปที่ตลาดของเก่า เลือกซื้อกำไลข้อมือหยกอันหนึ่งให้ฉู่ชีงฉือ

ราคากำไลไม่แพง แค่เจ็ดแปดพัน

ตอนเห็นเฉินเฟิงให้พนักงานเอากำไลไปห่อของขวัญ หลี่เล่อก็มีสีหน้าตกใจอยู่ก่อนแล้ว: “พี่เฟิง พี่จะให้อันนี้กับคุณหนูฉู่?”

เฉินเฟิงยิ้มน้อยๆ: “ทำไมหรอ ไม่ได้หรือไง?”

“ไม่ได้น่ะสิ พี่เฟิง คุณหนูฉู่น่ะเป็นดาราหญิงที่ดังที่สุดในหลายปีนี้ของหวาเซี่ยเราเลยนะ กำไลข้อมือเจ็ดแปดพัน พี่ให้คนธรรมดาน่ะไม่เป็นไร แต่ให้คนระดับคุณหนูฉู่นี่ เขาน่าจะไม่รับนะ” หลี่เล่อพูดอย่างสุภาพ ในสายตาเขา ของขวัญของเฉินเฟิงดูด้อยไปหน่อย หลี่สื้อผิงซื้อภาพโบราณราคาแสนกว่าเพื่อเป็นของขวัญให้ฉู่ชีงฉือพอใจ ส่วนกำไลของเฉินเฟิงราคายังไม่ถึงหมื่นเลย

ต่อหน้าคุณหนูตระกูลสูงอย่างฉู่ชีงฉือ ของขวัญราคาไม่ถึงหมื่นน่ากลัวจะสู้ของเล่นยังไม่ได้เลย

“วางใจเถอะ เธอจะรับไว้แน่” เฉินเฟิงยิ้มบาง เขารู้จักฉู่ชีงฉือ เธอไม่ใช่คนที่เห็นแก่ของ ของขวัญราคาไม่กี่พันกับของขวัญราคาหลายล้าน ในสายตาเธอแล้วที่จริงไม่ได้ต่างอะไรกันมากนัก

ที่สำคัญคือใครต่างหากเป็นคนให้ของขวัญนั้น

อีกอย่าง เฉินเฟิงไม่ใช่พวกไม่มีปัญญาให้ของขวัญราคาแพง ถ้าเขาอยาก ต่อให้เป็นของขวัญหลายสิบล้านเขาก็ซื้อไหว แต่มันไม่จำเป็น

หนึ่งเป็นเพราะความสัมพันธ์ของเขากับฉู่ชีงฉือยังไม่ถึงขั้นนั้น สองคือเขาไม่จำเป็นต้องพิสูจน์ตัวเองต่อหน้าฉู่ชีงฉือ ดังนั้นเลือกของขวัญราคาไม่แพงแต่ก็ไม่ถูกให้ไป เหมาะสมที่สุด

“ก็ได้” ถึงจะยังคงสงสัยเฉินเฟิงอยู่บ้าง แต่ของขวัญห่อเสร็จแล้ว หลี่อเล่อก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อแล้ว

ไม่นานทั้งคู่ก็ขับรถมาที่คฤหาสน์ฉู่

พอถึงคฤหาสน์ฉู่ ก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มพอดี

หน้าประตูคฤหาสน์ฉู่ มีรถหรูจอดเต็มไปหมด

“พี่เฟิง ไม่มีที่จอดรถแล้วทำไงดี?” วันนี้หลี่เล่อทำหน้าที่คนขับรถอย่างเต็มพิกัด มาที่แบบนี้ครั้งแรกเขาตื่นเต้นอยู่บ้าง โดยเฉพาะเมื่อเห็นรถด้านหน้าและด้านหลังเป็นรถราคาหลายล้าน เผลอๆจะหลายสิบล้าน เขายิ่งตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

นี่ถ้าไม่ระวังเผลอไปชนเข้า เขาคงต้องทิ้งชีวิตไว้ที่นี่แน่

“ขับไปด้านใน ในนั้นน่าจะมีที่จอดรถใต้ดิน” เฉินเฟิงที่นั่งข้างคนขับมองไปนอกกระจกพลางบอก

คฤหาสน์ฉู่เป็นโรงแรมของตระกูลฉู่เอง การตกแต่งของโรงแรมนี้ทั้งหมดสร้างตามแบบฉบับโรงแรมห้าดาว สิ่งที่ไม่เหมือนโรงแรมห้าดาวปกติคือ คฤหาสน์ฉู่ปกติไม่เปิดให้คนภายนอกใช้ มีแต่จะรับรองแขกของตระกูลฉู่หรือไม่ก็คนตระกูลฉู่จัดงานเลี้ยงกันเองเท่านั้น

โรงแรมแบบนี้นอกจากจะมีที่จอดรถด้านนอกแล้ว ยังมีที่จอดรถใต้ดินอีก

หลี่เล่อขับรถเข้าไปด้านในอีกหลายร้อยเมตรตามการชี้แนะของเฉินเฟิง และได้เห็นทางเข้าที่จอดรถใต้ดินจริงๆ