ลูกเขยมังกร นิยาย บท 453
บทที่ 453 ใครคือไอ้ไร้ประโยชน์
“ไร้สาระ! พวกเขากำลังพูดมั่ว! พวกเขาไม่มีทางรู้จักพ่อบ้านโจว!” หลี่สื้อผิงเริ่มเถียงอีกครั้ง ก่อนที่จะเข้ามาในงานนั้น เขาก็เห็นพ่อบ้านโจว ขนาดพี่อี้เองยังให้ความเคารพยำเกรงกับพ่อบ้านโจวบุคคลนี้อยู่เลย ส่วนไอ้ไร้ประโยชน์อย่างเฉินเฟิง จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับพ่อบ้านโจวไปได้อย่างไรกัน
“เป็นแบบนี้เหรอ?”
หัวหน้าบอดี้การ์ดใช้สายตาเย็นเฉียบมองมาที่เฉินเฟิง
“ไม่ใช่แบบนั้น คุณไปถามพ่อบ้านโจวเดี๋ยวก็รู้เรื่องแล้ว?” เฉินเฟิงขมวดคิ้ว
หัวหน้าบอดี้การ์ดเริ่มตกใจพร้อมทั้งสงสัย จากนั้นก็หยิบวิทยุขึ้นมาเพื่อสอบถามเรื่อง ในเวลานั้นเอง เสียงโมโหกระฟัดกระเฟียดก็ดังเข้าหู
“พวกแกกำลังทำอะไร?!”
“พ่อบ้านโจว…” หัวหน้าบอดี้การ์ดวางวิทยุสื่อสารลงด้วยสีหน้าตกตะลึง เพื่อเตรียมจะถามพ่อบ้านโจวนี่แหละ ไม่คิดเลยว่าพ่อบ้านโจวจะมาถึงที่นี่ก่อน
“พ่อบ้านโจว ในที่สุดท่านก็มา ไอ้ไร้ประโยชน์นี่เพิ่งแอบอ้างชื่อคุณในการหลอกล่อที่นี่ มันบอกว่าคุณเป็นคนพามันเข้ามา...” หลี่สื้อผิงยังไม่ทันมองหน้าพ่อบ้านโจวได้ชัด ก็ทำหน้าสร้างความสนใจให้ตนเอง ในเวลานี้ ในใจของเขามีวิธีคิดว่า จะใช้โอกาสนี้ให้สำเร็จ เพื่อจะได้ประจบประแจงพ่อบ้านโจวให้สำเร็จ
แต่เขายังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกสีหน้าเคร่งขรึมของพ่อบ้านโจวหยุดคำพูดแทน
“คุณพูดว่าใครเป็นไอ้ไร้ประโยชน์?!”
“มันไง...” หลี่สื้อผิงชี้ไปทางเฉินเฟิงพร้อมทั้งตกใจเล็กน้อย
สีหน้าของพ่อบ้านโจวคุณฉู่ยิ่งเคร่งขรึมหนักลงกว่าเดิม เคร่งขรึมจนสามารถบีบให้น้ำออกมาได้ “คุณเฉินเป็นแขกผู้มีเกียรติที่สุดของคุณฉู่ของเรา ใครอนุญาตให้คุณพูดว่าเขาเป็นไอ้ไร้ประโยชน์กัน!”
แขกผู้มีเกียรติที่สุดของคุณฉู่!
คำพูดนี้ออกมาจากปากพ่อบ้านโจวแล้ว ทุกคนที่อยู่ในเวลานั้นต่างตกใจไปตามๆ กัน
หลี่สื้อผิงหน้าซีดเผือด สมองสว่างเบลอขาวโพลนไปหมด
นี่....นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไมแค่พริบตาเดียวไอ้ไร้ประโยชน์นั่นเกิดเป็นคนที่สำคัญที่สุดของคุณฉู่ไปได้ล่ะ? เขาไปรู้จักคุณฉู่เอาตอนไหนกัน?
“คุณเฉิน ขออภัยจริงๆ ทำให้คุณโดนรบกวนไปด้วย เรื่องนี้ผมไม่ทันคิดให้รอบคอบ...พ่อบ้านโจวเขยิบมาทางด้านหน้า แล้วยืนตรงหน้าเฉินฟิง จากนั้นก็โค้งคำนับให้”
ภาพตรงหน้า ทำให้บรรดาแขกเหรื่อที่อยู่ตรงนั้นต่างอ้าปากค้างกันเป็นแถว พ่อบ้านโจวเป็นถือหัวหน้าพ่อบ้านของตระกูลฉู่ ในความหมายอื่นๆแล้ว เขาเป็นถึงตัวแทนของตระกูลฉู่ คนที่อยู่ในสถานการณ์ในเวลานี้บางคนเป็นเจ้าของธุรกิจหลายหมื่นล้าน เมื่อเห็นพ่อบ้านโจวก็ตาม ยังต้องให้ความเคารพพ่อบ้านโจวกันทั้งสิ้น
ทว่าในเวลานี้ พ่อบ้านโจวกับให้ความยำเกรงกับไอ้ขี้แพ้คนนี้ โค้งขอโทษเนี่ยนะ?! ตกลงว่าไอ้คนขี้แพ้นี้มันเป็นใครกันแน่!
“ไม่เป็นไร พ่อบ้านโจว ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร” เฉินเฟิงได้แต่ยิ้มให้พร้อมทั้งโบกมือทำท่าให้ เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวข้องกับพ่อบ้านโจวเลย การที่หลี่สื้อผิงจงใจทำเรื่องนี้ เป็นสิ่งที่เกินคาดสำหรับเขาเหมือนกัน
“คุณมีบัตรเชิญไหม?” พ่อบ้านโจวเบนสายตามองมาที่หลี่สื้อผิง ถึงแม้ว่าเฉินเฟิงปากว่าไม่เป็นไรก็ตาม แต่ว่าเขาก็ต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อรักษาหน้าตาให้เฉินเฟิง
เมื่อเห็นแววตาที่เย็นเฉียบของพ่อบ้านโจวแล้ว หน้าผากของหลี่สื้อผิงก็ผุดเม็ดเหงื่อขึ้นมาเป็นแถบ “ผม...ผมก็ไม่มี”
หวางซือหยวนที่อยู่ด้านข้าง หน้าซีดเผือด เธอกับหลี่สื้อผิงต่างไม่มีบัตรเชิญทั้งนั้น!
พี่อี้เป็นคนพาพวกเขาเข้ามาในงาน
“ไม่มี?!” พ่อบ้านโจวมองด้วยแววตาคมกริบ
“ผม...พี่อี้เป็นคนพาพวกเราเข้ามา” เมื่อเห็นท่าทางพ่อบ้านโจวที่เริ่มมีอาการประสาทเล็กน้อย หลี่สื้อผิงรีบเช็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาแล้วอธิบายทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...