บทที่ 454 ของขวัญราคาพันล้าน
ท่ามกลางสายตาชื่นชมสุดๆ ของทุกคน ฉู่ชีงฉือเดินเฉิดฉายบนรองเท้าคริสตัลเดินลงมายืนตรงหน้าเฉินเฟิง พร้อมทั้งยิ้มหวานหยดย้อยให้ “พี่เฟิงขอโทษด้วย ทำให้คุณรอนานหน่อย”
“รอไม่นานเท่าไหร่นี่” เฉินเฟิงส่ายหน้าไปมา จากนั้นก็หยิบกำไลข้อมือที่ซื้อมาจากนักสะสมของเก่าก่อนหน้านี้ ยืนมาให้ฉู่ชีงฉือที่อยู่ด้านหน้า “สุขสันต์วันเกิด”
“ขอบคุณค่ะพี่เฟิง” เมื่อเห็นของขวัญที่เฟิงเฉินเตรียมไว้ให้ ฉู่ชีงฉือดีใจยกใหญ่ หลังจากที่หยิบของขวัญมาจากมือเฉินเฟิงแล้ว ฉู่ชีงฉือก็ยิ้มแล้วเอ่ยปากพูด “พี่เฟิง ฉันเปิดดูตอนนี้ได้ไหม?”
“ได้แน่นอน” เฉินเฟิงยิ้มให้
“งั้นฉันขอเปิดแล้วกันนะ” ฉู่ชีงฉือยิ้มอย่างเปรมปรีดิ์ ในเวลานี้เธอ ก็เหมือนสาวน้อยคนหนึ่งที่เหมือนได้ลูกกวาดหวานเช่นนั้น ไม่มีท่าทางของเจ้าหญิงก่อนหน้านี้เลย
ฉู่ชีงฉือทำตัวสนิทสนมกับเฉินเฟิงขนาดนี้ คนที่อยู่ในงานจำนวนไม่น้อยต่างรู้สึกก็ไม่ถูกใจเลย
แถมยังมีเด็กหนุ่มที่หน้าตาหล่อเหลาส่วนหนึ่ง ที่นัยน์ตาฉายความอิจฉาริษยาออกมา
ฉู่ชีงฉือมีนิสัยอันเลื่องลือว่าไม่ข้องแวะกับผู้ชายใดๆ ไม่ว่าจะเป็นชายหนุ่มในวงการบันเทิง ก็ยังไม่เคยเห็นว่าฉู่ชีงฉือจะสนิทสนมกับผู้ชายคนใดมาก่อน แต่ว่าวันนี้ เธอกลับไม่ปิดบังความสนิทสนมกับผู้ชายคนนี้เอาไว้เลย อีกอย่างฐานะของผู้ชายคนนี้ ยังเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิงอีกด้วย!
แล้วจะทำให้พวกเขาอดทนต่อไปได้อย่างไรกัน?
มีคนต่างอิจฉาทั้งจงเกลียดจงชังเฉินเฟิง และก็ยังมีคนที่ดวงตาจับจ้องไปที่ของขวัญที่อยู่ในมือฉู่ชีงฉือ คนเหล่านี้ต่างให้ความสนใจ ว่าเฉินเฟิงจะส่งของขวัญมีค่ามากมายอะไรให้กับฉู่ชีงฉือ
ฉู่ชีงฉือเองก็ไม่ทำให้คนรอนาน เธอรีบแกะห่อของขวัญทันที
หลายวินาทีต่อมา กำไลข้อมือหยกสีเขียวที่ส่องประกายอันอบอุ่นก็ปรากฏต่อสายตาทุกคน
เมื่อเห็นว่าเป็นกำไลหยกที่แสนจะธรรมดา สายตาทุกคนต่างประหลาดใจ
ไอ้ไร้ประโยชน์นี้ ส่งของขวัญไม่ทันสมัยให้ฉู่ชีงฉืองั้นเหรอ?
ราคากำไลหยกอันนี้ เกรงว่าจะไม่ถึงหมื่นด้วยซ้ำ?
ของขวัญที่ราคาไม่ถึงหนึ่งหมื่น ลูกเขยคนนี้ทำไมปล่อยให้หลุดมือไปได้นะ?
เดิมทีมีคนจำนวนไม่น้อยที่อิจฉาริษยาทั้งจงเกลียดจงชัง แต่ว่าเมื่อเห็นว่าเฉินเฟิงส่งของขวัญให้แล้ว คนเหล่านี้กลับเกิดอาการดีใจขึ้นมาดื้อๆ
ส่งของขวัญแบบนี้ให้ฉู่ชีงฉือ ฉู่ชีงฉือรับไว้ก็ประหลาดแล้ว
ท่ามกลางที่ทุกคนคิดว่าฉู่ชีงฉือจะหาข้ออ้างแล้วคืนของขวัญคืนเฉินเฟิงนั้น สีหน้าของฉู่ชีงฉือยิ้มแย้มแจ่มใส “ขอบคุณพี่เฟิง ฉันชอบกำไลของคุณมาก”
พูดจบ ในเวลานั้นฉู่ชีงฉือก็ถอดกำไลหยกสีเขียวที่มีราคาสามสิบล้านที่ตนเองใส่ไว้ตั้งแต่แรกออกจากข้อมือ จากนั้นก็ใส่กำไลหยกมรกตแทน
ภาพนั้น อีกนิดดวงตาของคนที่อยู่ในงานก็จะหลุดออกจากเบ้าตาแล้ว
ขนาดเฉินเฟิงเอง ก็ยังรู้สึกแปลกใจเลย กับการกระทำของฉู่ชีงฉือ
ไม่นาน เฉินเฟิงก็กลับมาตั้งสติได้ พลางยิ้มและพูดขึ้นว่า “ชอบก็ดีแล้ว กำไลหยกอันนี้ฉันซื้อมาจากตลาดของโบราณ ฉันคิดว่าเหมาะสมกับเธอดี เลยซื้อมันมา กำไลไม่ได้แพงมาก แค่เจ็ดพันกว่าเท่านั้นเอง หวังว่าคุณจะไม่รังเกียจ”
เจ็ดพันกว่าเอง?!
เมื่อเฉินเฟิงพูดประโยคนั้นออกมา ผู้คนที่อยู่ตรงนั้นเกิดอาการตกใจกันอีกครั้ง
หลี่เล่อถึงกับยกนิ้วโป้งให้เฉินเฟิงอยู่ในใจ ในเวลานี้เขาชื่นชมเฉินเฟิงมาก ทำได้แค่ใช้มือทั้งห้าเอามาเปรียบเทียบ ก่อนหน้านี้ที่ตลาดของโบราณตอนที่เฉินเฟิงซื้อกำไลข้อมือนั้น ความรู้สึกของเขาคิดว่าฉู่ชีงฉือคงไม่รับของขวัญที่ต่ำต้อยแบบนี้ แต่ผลลัพธ์ที่ได้ ไม่เพียงแต่ฉู่ชีงฉือรับไว้ แถมยังใส่ให้ทุกคนเห็น นี่แสดงว่าให้ความสำคัญกับเฉินเฟิงมาก ถึงได้ทำพฤติกรรมแบบนี้ออกมาใช่ไหม?
มีทั้งคนทำหน้าดีใจและมีทั้งคนทำหน้าบอกบุญไม่รับ ตอนที่หลี่เล่อกำลังชื่นชมเฉินเฟิงอยู่นั้น สีหน้าของชายหนุ่มหล่อเหลาที่อยู่ในงาน ต่างถมึงทึงหน้าเขียวปั๊ดไปตามกัน เพราะพวกเขาเตรียมของขวัญให้ฉู่ชีงฉือ แถมอยู่ห่างไกลอีก ถึงแม้ว่ามีบางคน จะซื้อรถหรูหราหรือแม้กระทั่งแหวนเพชรที่มีราคาห้าสิบถึงหกสิบล้านให้ฉู่ชีงฉือก็ตาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...