ลูกเขยมังกร นิยาย บท 464

บทที่ 464 แฟนหนุ่มของฉู่ชีงฉือ

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง หวู่เหวินโป๋ปรากฏตัวขึ้นมาในย่านคนรวยอีกย่านหนึ่งของเมืองจงไห่

เมื่อเทียบกับวิลล่าตุงกง ย่านคนรวยแห่งนี้ตกแต่งได้เรียบง่ายมากกว่า

แต่ระบบรักษาความปลอดภัยของที่นี่ ดีกว่าระบบรักษาความปลอดภัยของวิลล่าตุงกงไม่ต่ำกว่าสิบเท่า

ลำพังแค่จุดเฝ้ายามนอกวิลล่า ก็มีมากว่าสิบจุด

หลังจากเข้าประตูหลักของวิลล่า จะมีจุดเฝ้ายามหนึ่งจุดทุกสามก้าว นกหวีดทุกห้าก้าว

จุดเฝ้ายามที่มีนกหวีดนั้นตรงบริเวณเอวของยาม เห็นได้ชัดว่ามีปืนแนบเอาไว้

ที่นี่คือค่ายของหวู่เหวินเฉิงยิง ปกติแล้ว ที่แห่งนี้เป็นทั้งสำนักงานและบ้านของหวู่เหวินเฉิงยิง

ถึงแม้จะเป็นลูกชายแท้ๆของหวู่เหวินเฉิงยิง แต่หวู่เหวินโป๋เข้ามาที่นี่ ต้องได้รับการตรวจสอบเป็นระดับขั้นตอน ตรวจค้นตัว เมื่อมั่นใจว่าหวู่เหวินโป๋ไม่ได้พกสิ่งของที่เป็นอันตราย ถึงจะปล่อยให้หวู่เหวินโป๋เข้าไป

"พ่อครับ"

หลังจากเดินเข้ามาในห้องรับแขก ท่าทีของหวู่เหวินโป๋ดูมีความเคารพนับถือขึ้นมาไม่น้อย ปกติตอนอยู่ด้านนอก เขาจะเป็นคนที่กร่างและอวดดี แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าพ่อ เขากลับเชื่องเสียยิ่งกว่าสัตว์เลี้ยง

"นั่ง"

หวู่เหวินเฉิงยิงปรายตามองหวู่เหวินโป๋ แล้วพูดเสียงเรียบ

หลังจากหวู่เหวินโป๋นั่งลงบนโซฟา หวู่เหวินเฉิงยิงพูดขึ้นอีก ：“บนโต๊ะมีเอกสาร ดูเอาเอง"

"ครับ พ่อ" หวู่เหวินโป๋พยักหน้าด้วยความเชื่อฟัง ตามด้วยหยิบเอกสารบนโต๊ะขึ้นมาดู

เอกสารเหล่านี้ เห็นได้ชัดว่าเป็นข้อสรุปที่ได้จากการพูดคุยผ่านทางโทรศัพท์ของเขากับหวู่เหวินเฉิงยิงเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน

เนื้อหาของเอกสาร แน่นอนว่าเป็นข้อมูลเกี่ยวกับเฉินเฟิง

ไม่มีความประหลาดใจใดๆ ตอนที่เห็นข้อมูลแรกของเฉินเฟิง ดวงตาของหวู่เหวินโป๋เบิกกว้างทันที

"ลูกเขยแต่งเข้าบ้าน！”

หวู่เหวินโป๋ตกใจจนแทบไม่สามารถปิดปาก ตีเขาให้ตายเขาก็คิดไม่ถึง คนที่ไม่ใช่คนสามารถใช้มือบีบปืนจนกลายเป็นก้อนเหล็ก ก่อนหน้านี้กลับเป็นลูกเขยที่แต่งเข้าบ้าน

อีกทั้งยังเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่มีชื่อเสียงของเมืองชางโจว

แน่นอน ชื่อเสียงนี้ ไม่ใช่ชื่อเสียงที่ดี แต่เป็นความอื้อฉาวเรื่องเป็นคนไร้ประโยชน์

หวู่เหวินโป๋เก็บความตกใจเอาไว้ แล้วอ่านต่อ

อย่างรวดเร็ว เขาเห็นเรื่องที่เฉินเฟิงทะเลาะทุบตีกับไป๋เหวินซั่วและฉู่ชีงฉือในเวทีเดียวกันที่มหาวิทยาลัย

เมื่ออ่านถึงตรงนี้ ม่านตาของหวู่เหวินโป๋หดเล็กลงอีกครั้ง

ระดับของไป๋เหวินซั่วในวงการ ไม่ได้ต่ำไปกว่าเขาเท่าไหร่

พ่อของไป๋เหวินซั่ว ไป๋เสี้ยวเทียนคือยักษ์ใหญ่ระดับเดียวกับพ่อของเขาหวู่เหวินเฉิงยิง

ในเมืองจงไห่ สองคนนี้ล้วนเป็นนักกระทืบ ที่สามารถทำให้เมืองจงไห่สั่นสะเทือนไปกว่าครึ่งได้

ตามหลักการแล้ว การที่เฉินเฟิงทุบตีไป๋เหวินซั่วต่อหน้าคนนับหมื่นคน อย่างน้อยๆตระกูลไป๋ก็ต้องไปพูดคุยกับเฉินเฟิง

ทว่าสุดท้าย สิ่งที่ตระกูลไป๋ทำคือกักบริเวณไป๋เหวินซั่วสิบห้าวัน

"พ่อครับ ตัวตนลูกเขยแต่งเข้าบ้านของเฉินเฟิงเป็นตัวตนปลอมหรอครับ?" หวู่เหวินโป๋อดไม่ได้ที่จะถาม มีเพียงแค่นี้ถึงจะสามารถอธิบายได้ว่า ทำไมตระกูลไป๋ถึงไม่กล้าหาเรื่องเฉินเฟิง

หวู่เหวินเฉิงยิงส่ายหน้า：“เรื่องที่เขาเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านเป็นเรื่องจริง"

"จริง?" แววตาของหวู่เหวินโป๋ฉายความสงสัย

เมื่อเห็นว่าจนถึงตอนนี้หวู่เหวินโป๋ยังคิดไม่ออก หวู่เหวินเฉิงยิงผิดหวังเล็กน้อย เขาถอนหายใจแล้วพูด：“อ่านต่อไป"

"ครับ พ่อ"

หวู่เหวินโป๋พยักหน้า สายตาของเขาอ่านลงไปด้านล่าง อย่างรวดเร็ว เขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับคฤหาสน์ฉู่ในคืนนี้

ตอนที่เห็นฉู่ชีงฉือรับของขวัญของเฉินเฟิงต่อหน้าทุกคน แล้วมีสีหน้าดีใจนั้น นัยน์ตาของหวู่เหวินโป๋ฉายความโมโหออกมา