บทที่ 465 เฉินเฟิงในสายตาของหลี่สื้อผิง
"พ่อครับ พ่อ......อย่าขู่ให้ผมตกใจสิ" ลิ้นของหวู่เหวินโป๋พันกัน พูดได้อย่างไม่ไหลลื่น
หวู่เหวินเฉิงยิงเคยบอกเขา ในแดนหวาเซี่ย มีหกตระกูลใหญ่ที่ไม่สามารถมีเรื่องด้วยได้ ในหกตระกูลใหญ่นี้ ตระกูลเฉินเป็นตระกูลที่มีอำนาจที่สุด
"ลูกคิดว่าพ่อจะเอาเรื่องแบบนี้มาขู่ให้ลูกตกใจหรอ?" สีหน้าของหวู่เหวินเฉฺงยิงเคร่งขรึม ในความเป็นจริง เขาไม่มีหลักฐานว่าเฉินเฟิงเป็นคนตระกูลเฉิน แต่ที่เขาพูดแบบนี้ เป็นเพียงเพราะเอาข้อมูลต่างๆมาปะติดปะต่อแล้วคาดเดาเท่านั้น
ถึงแม้จะเป็นแค่การคาดเดา แต่ก็มั่นใจมากว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์
ตัวตนที่แท้จริงของเฉินเฟิง ต้องไม่ใช่แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านธรรมดาๆอย่างแน่นอน
"แล้ว......แล้วตอนนี้ควรทำอย่างไรดีครับ?" เสียงของหวู่เหวินโป๋มีความสั่นเครือเหมือนร้องไห้ ในเมืองจงไห่แห่งนี้ ตระกูลหวู่เหวินถือเป็นตระกูลอันดับหนึ่ง อาศัยอำนาจของตระกูลหวู่เหวิน เขาหวู่เหวินโป๋ขับรถหรูมีบ้านหรู อยากเที่ยวเล่นกับผู้ หญิงแบบไหนก็สามารถเที่ยวเล่นกับผู้หญิงแบบนั้นได้
แต่ว่าวันนี้ เขากลับมีเรื่องกับคนของตระกูลเฉิน
ตระกูลเฉิน สามารถจัดการตระกูลหวู่เหวินได้โดยไม่ต้องเปลืองแรงใดๆ
"หึ จะทำอะไรได้?" หวู่เหวินเฉิงยิงหัวเราะในลำคอ "ช่วงนี้ลูกก็อยู่บ้านไปก่อน ห้ามออกไปไหน ส่วนเรื่องของเฉินเฟิง ลูกก็ไม่ต้องบอกใคร ถ้ามีคนถามถึง ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง ส่วนเรื่องอื่นเดี๋ยวพ่อจัดการเอง"
"พ่อครับ แบบนี้......เฉินเฟิงคนนั้นคงไม่มาหาเรื่องผมหรอกใช่ไหมครับ?" หวู่เหวินโป๋ถามลองเชิง
"น่าจะไม่ เรื่องนี้ถือว่าลูกจัดการได้อย่างฉลาด ตอนที่ยอมรับผิดได้แสดงความจริงใจออกไปแล้ว ฝ่ายนั้นเห็นความจริงใจของลูก อีกทั้งไม่ได้มีความแค้นอะไรที่ไม่ได้ไม่สามารถหายโกรธได้ น่าจะไว้ชีวิตลูกแล้ว" หวู่เหวินเฉิงยิงพูดเสียงเรียบ ถึงแม้หวู่เหวินโป๋จะเป็นคนโง่ แต่ก็ไม่ได้โง่จนถึงไม่มียาอะไรมารักษาได้ ตอนที่รู้ว่าเรื่องนี้ไม่ธรรมดาไม่สามารถจัดการได้นั้น ก็ได้ยอมรับผิดกับเฉินเฟิง อีกทั้งยังได้ให้ของตอบแทนเขาแล้ว
พูดให้น่าฟังหน่อยก็คือ รู้ว่าควรทำอะไรในเวลาที่ถูกต้อง พูดให้ไม่น่าฟังหน่อยก็คือ เป็นคนขี้กลัว!
แต่เพราะความขี้กลัวนี้ ทำให้รอดชีวิตกลับมา
"ขอบคุณครับพ่อ"
เมื่อได้ฟังการวิเคราะห์ของหวู่เหวินเฉิงยิง หวู่เหวินโป๋จึงโล่งใจ
ตอนที่หวู่เหวินเฉิงยิงตรวจสอบประวัติของเฉินเฟิง ทางด้านซงเต่าเฟิงเองก็ไม่ได้ว่างเว้น
แทบจะตอนที่ออกมาจากคฤหาสน์ฉู่ ซงเต่าเฟิงก็ได้เอกสารข้อมูลของเฉินเฟิงแล้ว
เอกสารในมือเฉินเฟิง กับเอกสารในมือหวู่เหวินเฉิงยิงแทบจะเหมือนกัน เพียงแต่มีข้อมูลบางส่วนในเอกสารที่ซงเต่าเฟิงได้รับ อธิบายได้ละเอียดกว่าของหวู่เหวินเฉิงยิง
ภายในห้องเพรสซิเดนท์สูท ซงเต่าเฟิงนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟา คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาคือนายหน้ารายใหญ่หลี่อี้ เวลานี้หลี่อี้โค้งลำตัวลง มองดูซงเต่าเฟิงด้วยความประจบ:“คุณชายซงเต่า นี่คือเอกสารข้อมูลทั้งหมดของเฉินเฟิง จากเท่าที่ดู เฉินเฟิงคนนั้น ไม่ได้มีตัวตนอื่น"
ซงเต่าเฟิงหรี่ตาลง เขาไม่ได้พูดอะไร นิ้วมือของเขาเคาะโต๊ะเป็นจังหวะ เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
"จริงด้วย คุณชายซงเต่า คนของผมสองคนนี้ รู้จักกับเฉินเฟิงพอดี ถ้าคุณชายซงเต่าต้องการ ผมสามารถเรียกพวกเขามาถามได้" หลี่อี้พูดด้วยความเคารพ
เมื่อได้ยินคำพูดของหลี่อี้ ซงเต่าเฟิงอดไม่ได้ที่จะลืมตาขึ้นมา เขาพูดเสียงเรียบ:“เรียกมาสิ"
"ครับ คุณชายซงเต่า"
หลี่อี้พยักหน้า จากนั้นเดินออกไปด้านนอกประตู เขาเรียกหลี่สื้อผิงและหวางซือหยวนที่ยืนรออยู่ด้านนอกเข้ามา
เวลานี้ สีหน้าของทั้งสองคนดูระมัดระวัง
โดยเฉพาะหลังจากที่เข้ามาในห้องเพรสซิเดนท์สูท ตอนที่เห็นดวงตาหรี่เล็กของซงเต่าเฟิง
ซงเต่าเฟิงที่อยู่ตรงหน้า ถึงแม้หน้าตาจะไม่ค่อยทะเลาะ ถึงขั้นเรียกได้ว่าหน้าตาน่าเกลียด แต่ฐานะของเขา กลับไม่มีใครกล้าเพิกเฉย
นอกจากจะเป็นลูกชายของประธานสมาคมการค้าเชียสุ่ยแล้วนั้น ซงเต่าเฟิงยังเป็นผู้สืบทอดอันดับที่สามของซงเต่ากรุ๊ปซึ่งเป็นธุรกิจใหญ่สิบอันดับแรกในญี่ปุ่น
จากการประมาณคร่าวๆ มูลค่าในตัวของซงเต่าเฟิง สูงถึงแสนล้านหยวน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...