ลูกเขยมังกร นิยาย บท 466

บทที่ 466 คืนละหนึ่งล้านหยวน

สายตาของเขามองต่ำลงไป ช่วงเอวอรชรที่แสนยั่วยวนของหวางซือหยวนอยู่ในสายตา

ลงมาจากเอวบางอรชรนั้น คือเรียวขายาวสวย เรียวขายาวสวยทั้งสองข้างเผยความขาวกระจ่างใสดุจหิมะ ราวกับเป็นหยกขาว ที่ดึงดูดสายตาของซงเต่าเฟิง

ไม่มีใครรู้ ซงเต่าเฟิงเป็นคนชื่นชอบเรียวขาสวย

อาจจะเป็นเพราะร่างกายที่ค่อนข้างเตี้ยของเขา ทำให้ซงเต่าเฟิงไม่สามารถทนต่อเรียวขาสวยได้แม้แต่น้อย

ในประเทศญี่ปุ่น ดาราสาวที่มีเรียวขายาวสวย ล้วนไม่พ้นน้ำมือของเขา

เรียวขาสวยของหวางซือหยวนที่อยู่ตรงหน้า ดึงดูดสายตาของเขาเสียยิ่งกว่าดาราสาวในญี่ปุ่น

ถ้าสามารถเอาเรียวขาสวยคู่นี้มาพาดเอาไว้บนบ่าอย่างบ้าคลั่งนั้น......

ซงเต่งเฟิงกลืนน้ำลายลงคอ ท้องน้อยของเขาร้อนขึ้นมา

เวลานี้ หลี่สื้อผิงยังคงพูดไม่หยุด เขาไม่ทันได้สังเกตเห็น สายตาของซงเต่าเฟิงที่มองไปทางหวางซือหยวน เต็มไปด้วยความลามก

"พอได้แล้ว ออกไปเถอะ"

ทันใดนั้นเอง ซงเต่าเฟิงผายมือขึ้น พูดแทรกหลี่สื้อผิง

ถูกซงเต่าเฟิงพูดขัดขึ้นมา ทำให้สีหน้าของหลี่สื้อผิงตกตะลึงเล็กน้อย แววตาของเขาเริ่มรู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมา นึกว่าตนเองพูดอะไรผิด แล้วทำให้ซงเต่าเฟิงไม่พอใจ

"ออกไปเถอะ คุณชายซงเต่าพอจะเข้าใจแล้วว่าเฉินเฟิงเป็นยังไง" เวลานี้ หลี่อี้ยืนขึ้นมา เขาที่เป็นสุนัขรับใช้ของซงเต่าเฟิง เขาดูออกอยู่แล้ว เวลานี้ซงเต่าเฟิงไม่ได้สนใจในตัวหลี่สื้อผิงแม้แต่น้อย

"ครับ พี่อี้" ถึงแม้ยังไม่เข้าใจว่าซงเต่าเฟิงมาไม้ไหน แต่หลี่สื้อผิงยังคงขานตอบยังเคารพ

"คืนนี้พวกนายพักอยู่ห้องข้างๆเถอะ ห้องข้างๆมีห้องเพรสซิเดนท์สูทว่างอยู่" หลี่อี้พูด ในเมื่อซงเต่าเฟิงมีเหยื่อที่ต้องการแล้ว เช่นนั้นเขาก็ไม่ปล่อยให้เหยื่อหนีไป

"ขอบคุณครับพี่อี้" หลี่สื้อผิงกล่าวขอบคุณด้วยสีหน้าดีใจ หลี่อี้ให้เขาพักอยู่ห้องข้างๆ หมายความว่าซงเต่าเฟิงพอใจกับคำตอบของเขา

"ไม่ต้องขอบคุณ กลับไปเถอะ"

มุมปากของหลี่อี้แสยะยิ้ม เขาไม่รู้จริงๆ หวางซือหยวนชื่นชอบหลี่สื้อผิงตรงไหน

จากหน้าตาของหวางซือหยวน ความเป็นจริงจะหาผู้ชายที่รวยกว่าหลี่สื้อผิงนั้น ไม่ใช่ปัญหาแม้แต่น้อย แต่หวางซือหยวนกลับชอบหลี่สื้อผิง คนที่โง่แต่คิดว่าตนเองฉลาด

หลังจากหลี่สื้อผิงและหวางซือหยวนเดินออกไปแล้วนั้น หลี่อี้รีบเดินไปตรงหน้าซงเต่าเฟิงทันที เขาเปลี่ยนสีหน้าเป็นประจบสอพลอ：“คุณชายซงเต่า คุณอยากเอาผู้หญิงคนนั้นมานอนด้วยตอนไหนครับ?"

การเป็นหมารับใช้ที่มีคุณสมบัติเหมาะสม ต้องรู้ว่าเจ้านายของตนเองกำลังคิดอะไรอยู่ คำพูดเหล่านี้ ไม่ต้องรอให้เจ้านายพูด ต้องให้สุนัขรับใช้เป็นคนพูดก่อน ในข้อนี้ หลี่อี้มีประสบการณ์เป็นอย่างมาก

ซงเต่าเฟิงแสยะยิ้มมุมปาก：“คืนนี้ แต่ห้ามเล่นไม้แข็ง นายเข้าใจใช่ไหม?"

"เข้าใจครับๆ" หลี่อี้รีบพยักหน้า ความเป็นจริงจากฐานะของซงเต่าเฟิง ต่อให้เล่นไม้แข็งกับหวางซือหยวน หลังจากจบเรื่องแล้วหวางซือหยวนและหลี่สื้อผิงก็ไม่กล้าพูดอะไร

แต่ที่ไม่ใช้ไม้แข็งกับเธอนั้น หลี่อี้เดาว่า เกี่ยวข้องกับการที่ตอนนี้ซงเต่าเฟิงอยู่ที่หวาเซี่ย เพราะถึงอย่างไรเขาก็เป็นคุณชายน้อยของสมาคมการค้าเชียสุ่ย ถ้าเกิดสร้างปัญหาอะไรขึ้นมา จะส่งผลกระทบรุนแรงต่อสมาคมการค้าเชียสุ่ย อีกทั้งเจ้าหน้าที่หวาเซี่ยของที่นี่ก็ไม่สามารถหารือได้ง่ายๆอีกด้วย

"คุณชายซงเต่า คุณว่าแบบนี้ได้ไหมครับ....." หลี่อี้พูดกระซิบอยู่ข้างหูซงเต่าเฟิง เสียงเบา

ในฐานะนายหน้าชื่อดังของเมืองจงไห่ สำหรับเรื่องหญิงชู้ชายโฉดแบบนี้เขาทำมาบ่อยแล้ว การรับมือกับผู้หญิงอย่างหวางซือหยวน ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

"ดีมาก"