ลูกเขยมังกร นิยาย บท 467

บทที่ 467 ฤทธิ์แอลกอฮอล์

"ได้ครับ！”

หลี่สื้อผิงเม้มกัดฟัน เขาหยิบยาสวรรค์มาจากมือของหลี่อี้ หลี่อี้พูดถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าเขายังปฏิเสธ คืนนี้เขาจะมีชีวิตรอดหรือไม่ก็ยังเป็นปัญหา

"ถือว่านายคิดได้"

หลี่อี้ยิ้มแล้วตบไหล่หลี่สื้อผิงเบาๆ จากนั้นเดินออกไป

หลี่สื้อผิงเดินกลับไปที่ห้องเพรสซิเดนท์สูทด้วยความหนักใจ

หวางซือหยวนในเวลานี้ เธอถอดชุดเดรสกลางคืนผ้าซีทรูออกแล้ว เนื้อตัวของเธอ มีแค่ผ้าเช็ดตัวสีเหลืองอ่อนหนึ่งผืน ผิวขาวเนียนบริสุทธิ์เหมือนหิมะเผยออกมา

เมื่อเห็นหลี่สื้อผิงเดินเข้ามา ใบหน้าสวยๆของหวางซือหยวนแดงระเรื่อ

ถึงแม้เธอกับหลี่สื้อผิงจะเป็นแฟนกันมานานแล้ว แต่ครึ่งปีที่ผ่านมา เธอกับหลี่สื้อผิงทำเรื่องอย่างว่าน้อยครั้งมากจนใช้มือนับได้

"ไปอาบน้ำเถอะค่ะ อาบน้ำเสร็จแล้ว.....พวกเราเข้านอนกัน" น้ำเสียงของหวางซือหยวนมีความเขินอาย

หลี่สื้อผิงนิ่งเงิน มุมปากของเขาฝืนยิ้มออกมา ：“เรื่องอาบน้ำ ยังไม่รีบ"

"พวกเรา มาดื่มกันก่อนเถอะ"

หลี่สื้อผิงพูด พร้อมกับหยิบไวน์และแก้วไวน์สองใบออกมาจากตู้ไวน์

ในโรงแรมห้าดาวแบบนี้ ไวน์คือสิ่งที่มีในห้องอยู่แล้ว อีกทั้งระดับของไวน์ ไม่ใช่ทั่วไป

อย่างเช่นไวน์ที่อยู่ในมือของหลี่สื้อผิงในตอนนี้ คือไวน์แดงชาโตว์ลาฟิตที่มีชื่อเสียง ถึงแม้จะไม่ใช่ไวน์ในปี82ที่มีมูลค่า แต่ก็ไม่ต่างกันมากเท่าไหร่

หลังจากเปิดขวดไวน์แล้วนั้น หลี่สื้อผิงรีบรินไวน์ลงบนแก้วไวน์ทั้งสองแก้วทันที จากนั้นใส่ยาสวรรค์ที่หลี่อี้มอบให้ลงไปในไวน์อย่างไม่มีร่องรอย เขาใส่เข้าไปในแก้วไวน์ จากนั้นยกไปตรงหน้าหวางซือหยวน

หวางซือหยวนไม่ได้คิดอะไรมาก เธอรับแก้วไวน์มาจากหลี่สื้อผิง

"สื้อผิง คุณว่าคนกระจอกอย่างเฉินเฟิง รู้จักฉู่ชีงฉือได้ยังไงคะ?" หลังจากรับแก้วไวน์มา หวางซือหยวนไม่ได้ดื่มทันที แต่กลับถามด้วยความอยากรู้

สิ่งที่เธอสงสัยที่สุดในวันนี้คือ เฉินเฟิงรู้จักกับคุณหนูฉู่ชีงฉือที่ร่ำรวยได้อย่างไร

"ผม.....ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน" หลี่สื้อผิงส่ายหน้าด้วยความกระวนกระวาย เขาในเวลานี้ ไม่กล้าสบตาหวางซือหยวน

"ไม่รู้?" หวางซือหยวนมองหน้าหลี่สื้อผิงด้วยความสงสัย แล้วพูดขึ้นอย่างกะทันหัน：“หลี่สื้อผิง คุณมีอะไรปิดบังฉันใช่ไหมคะ?"

"ไม่มี!”

เหมือนจะคิดขึ้นมาได้ หลี่สื้อผิงเฉลียวฉลาดขึ้นมาทันที เขารีบฝืนยิ้มแล้วพูดขึ้น：“ซือหยวน คุณคิดอะไรอยู่ ผมจะมีเรื่องปิดบังคุณได้ยังไงครับ"

"ทางที่ดีที่สุดคือไม่มีนะคะ" หวางซือหยวนมองไปทางหลี่สื้อผิงด้วยสายตาเคลือบแคลงสงสัย ไม่รู้ว่าทำไม หลังจากหลี่สื้อผิงเดินออกไป เห็นได้ชัดว่าเขาดูผิดปกติ

เธอดูออกว่าเขาผิดปกติ แต่ผิดปกติอย่างไรนั้น เธอกลับไม่สามารถพูดออกมาได้

เพราะความเชื่อใจในตัวหลี่สื้อผิง หวางซือหยวนจึงไม่ได้คิดอะไรมาก เธอยกแก้วไวน์ขึ้นมา แล้วดื่มหมดในครั้งเดียว

หลังจากมองดูหวางซือหยวนดื่มไวน์แดงลงไปแล้วนั้น ในที่สุดหัวใจของหลี่สื้อผิง ก็วางใจลงมา

แต่สิ่งที่ตามมานั้น คือความสับสนในใจที่ไม่สามารถอธิบายออกมาได้

"สื้อผิง ทำไมฉันถึงรู้สึกเวียนหัวคะ?" หลังจากดื่มไวน์แดงที่มียาสวรรค์ผสมลงไปไม่นาน หวางซือหยวนรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาทันที

"คงเป็นเพราะค่าแอลกอฮอล์สูงมั้งครับ" หลี่สื้อผิงพูดด้วยสีหน้าซับซ้อน "นอนพักสักหน่อยก็ดีขึ้นแล้ว"

ขณะที่พูด หลี่สื้อผิงวางมือลงบนหัวไหล่ของหวางซือหยวน กดหวางซือหยวนลงให้นอนราบ

เวลานี้ ใบหน้าสวยๆของหวางซือหยวนแสดงความใคร่ออกมา ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อ เรียวขายาวคู่สวยขยับไปมาอย่างไม่อยู่นิ่ง

"สื้อผิง ฉันร้อนมากเลยค่ะ....."

ริมฝีปากบางของหวางซือหยวน มีกลิ่นหอมฟุ้งออกมาอย่างต่อเนื่อง