ลูกเขยมังกร นิยาย บท 471
บทที่ 471 คุณตา
“แล้วจะยอมให้มันทำลายฉันตามใจ?” หวางซือหยวนย้อนถามอย่างโกรธแค้น ตอนนี้เธอรู้สึกผิดหวังในตัวหลี่สื้อผิงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ถึงเฉินเฟิงจะมีอำนาจมาก แต่หลี่สื้อผิงก็ไม่ได้แสดงท่าทีอย่างที่ลูกผู้ชายควรจะเป็นเลย ผู้หญิงของตัวเองโดนชายอื่นนอนด้วย หลี่สื้อผิงกลับไม่หือสักแอะ
หลี่สื้อผิงเห็นถึงแววตาผิดหวังของหวางซือหยวน แต่เขาในตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้
คนอย่างเฉินเฟิงกับซงเต่าเฟิง ไม่ว่าใครเขาก็ไม่สามารถสู้ได้เลย
ต่อให้เฉินเฟิงจะนอนกับหวางซือหยวนจริงๆ เขาก็ไม่กล้าหืออืออะไรกับเฉินเฟิงแม้ครึ่งคำ
“เมิ่งเหยา ลูกเดาสิว่าเมื่อกี้แม่เจอใครที่หน้าบริษัท?” อีกด้าน พอเข้าห้องทำงานเสี้ยเมิ่งเหยามา หลินหลันก็ถามเสี้ยเมิ่งเหยาอย่างมีลับลมคมใน
“ใคร?” เสี้ยเมิ่งเหยาเลิกคิ้วถามออกมาในบัดดล
“เฉินเฟิง!”
หลินหลันพูดอย่างตื่นเต้น
“แม่พึ่งเจอเฉินเฟิงที่หน้าบริษัทเมื่อกี้!”
ตอนหลินหลันพูดเธอแอบสังเกตปฏิกิริยาของเสี้ยเมิ่งเหยา พอเห็นเสี้ยเมิ่งเหยาสีหน้านิ่งเฉยไม่มีแววแปลกใจสักนิด หลินหลันตะลึง: “ลูกรู้ว่าเฉินเฟิงทำงานที่นี่?”
เสี้ยเมิ่งเหยาสีหน้านิ่งสงบ ไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธ
แต่สีหน้าแบบนี้ในสายตาของหลินหลันไม่ต่างอะไรกับยอมรับเลย
“ที่แท้ลูกรู้อยู่ก่อนแล้วว่าเฉินเฟิงทำงานที่นี่...” หลินหลันยิ้มขืน เดิมเธอกะจะเซอร์ไพร์สเสี้ยเมิ่งเหยา แต่ไม่คิดว่าเสี้ยเมิ่งเหยาจะรู้นานแล้วว่าเฉินเฟิงทำงานที่นี่ และยิ่งเป็นไปได้มากว่า เสี้ยเมิ่งเหยาเป็นคนทำเรื่องให้เฉินเฟิงได้ทำงานที่นี่ด้วย
“แม่พูดอะไรกับเขาล่ะ?” เสี้ยเมิ่งเหยาถามเสียงเรียบ เธอไม่แปลกใจเลยที่หลินหลันเจอเฉินเฟิงที่นี่ เพราะทั้งคู่ทำงานบริษัทเดียวกัน จะเจอกันขึ้นอยู่กับเวลาจะช้าหรือเร็วเท่านั้น
“แม่บอกเขา...เรื่องแต่งงานใหม่ของพวกเธอสองคน” หลินหลันชะงักไปก่อนว่า
“หนูบอกแม่แล้วไม่ใช่หรอว่า ห้ามคุยเรื่องแต่งงานกับเขา?” เสี้ยเมิ่งเหยาสีหน้าเย็นชาทันที
หลินหลันยิ้มแหะๆ: “ทำไมจะคุยไม่ได้ล่ะ? เมิ่งเหยา ลูกกับเฉินเฟิงน่ะเหมาะกันราวกิ่งทองใบหยก จะมาแยกทางกันแบบนี้ มันน่าเสียดายมากนะ”
“น่าเสียดาย?” เสี้ยเมิ่งเหยายิ้มหยันมุมปาก: “ตอนหนูหย่ากับเขาทำไมแม่ไม่บอกว่าเสียดายล่ะ?”
“เมิ่งเหยา เมื่อก่อนคือเมื่อก่อน ตอนนี้คือตอนนี้”
“เมื่อก่อนแม่ทำผิดไปจริงๆ ตอนนี้แม่สำนึกผิดแล้วนะ”
“ดังนั้นตอนนี้แม่อยากชดเชยความผิดที่ตัวเองเคยทำไว้ ให้ลูกคืนดีกับเฉินเฟิงเหมือนเดิมไง” หลินหลันพูดอย่างหนักแน่น
“คืนดีเหมือนเดิม?” เสี้ยเมิ่งเหยามองหลินหลันพลางยิ้มเย็น “แม่ แม่ไม่รู้สึกว่าคำพูดนี้พอออกจากปากแม่แล้วมันน่าขำมากหรอ?”
“เมิ่งเหยา....”
“ถ้าหนูไม่บอกแม่เรื่องฐานะที่แท้จริงของเฉินเฟิง ชาตินี้แม่คงไม่มีทางยอมให้หนูคืนดีกับเฉินเฟิงแน่จริงไหม?” แววประชดเต็มใบหน้าเสี้ยเมิ่งเหยา ตั้งแต่ต้นจนจบ เป้าหมายที่แท้จริงของหลินหลันก็คือความร่ำรวยของเธอเอง ไม่ใช่เรื่องคืนดีอะไรนั่นหรอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...