ลูกเขยมังกร นิยาย บท 512

บทที่ 512 กงปุ่นสองอี

เมื่อเห็นว่าหวางหงอี้แน่วแน่เช่นนี้ เพิ้งเย้นฟางรู้สึกว่าหัวใจกระอักเลือด เพราะว่าการที่เธอเดินชนกำไลจนมันแตกไปนั้น แถมต้องมาจ่ายค่าเสียหายอีกตั้งห้าล้าน เรื่องพรรค์นี้พูดออกไปใครจะไปเชื่อ?

“ก่อนหน้านี้คุณผู้หญิงท่านนี้ก็พูดว่า กำไลหยกมรกตจักรพรรดิของคุณกงปุ่นมีใบรับรอง ไม่ทราบว่าคุณกงปุ่นให้ข้าน้อยหวางดูหน่อยได้หรือไม่” หวางหงอี้หันไปมองกงปุ่นสองอีอีกครั้ง ถึงแม้ว่าตัดสินใจไปแล้วว่าจะชดใช้ค่าเสียหายให้แก่กงปุ่นสองอี แต่ก่อนการที่จะไปจ่ายค่าชดใช้ค่าเสียหายนั้น ตั้งมั่นใจว่ากำไลหยกของกงปุ่นสองอีนั้นเป็นหยกจักรพรรดิมรกตของจริง

ถ้ากำไลของกงปุ่นสองอีไม่ใช่หยกจักรพรรดิของจริง แต่มันเป็นการลอกเลียนแบบ งั้นเขาก็ไม่ต้องถูกสวมเขาถูกเอารัดเอาเปรียบแล้ว

“ได้” กงปุ่นสองอีพยักหน้าให้ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เรื่องใบรับรองนั้น เขาย่อมไม่พกติดตัวอยู่ตลอดเวลาอยู่แล้ว

แต่ว่า เรื่องโครงสร้างการออกใบรับรอง จะมีเว็บไซต์โดยเฉพาะ ที่สามารถเอาใบรับรองออกมาได้ตลอดเวลา

เรื่องตัวใบรับรองนี้ ยังเขียนรายละเอียดของตัวใบรับรองได้ละเอียดถี่ถ้วนกว่าตัวจริงอีก นอกจากที่มาวัสดุของตัวสินค้าแล้ว ยังมีเอกสารสิทธิ์ของบุคคลที่เป็นเจ้าของด้วย

หวางหงอี้ก็เป็นคนที่ผ่านเรื่องราวมามากมาย เขามองออกว่า ใบรับรองของกงปุ่นสองอี เป็นใบรับรองกงปุ่นสองอีเป็นเอกสารรับรองสิทธิ์ตัวจริง เปลี่ยนคำพูดใหม่ กำไลของกงปุ่นสองอี เป็นหยกมรกตจักรพรรดิของจริง

“คุณหวางคิดเห็นประการใด?” กงปุ่นสองอีเอ่ยปากพูด สำหรับการแสดงท่าทีของหวางหงอี้นั้น เขาถูกใจมาก ถ้าหวางหงอี้เป็นเหมือนเพิ้งเย้นฟางที่พูดมั่วหาเรื่องไปเรื่อย เช่นนั้นเขาคงต้องใช้วิธีการที่เด็ดขาดขึ้นมาแล้ว

“ไม่มีปัญหา กำไลของคุณกงปุ่น เป็นมรกตจักรพรรดิของจริงอย่างไม่ต้องสงสัย” หวางหงอี้พยักหน้าให้ ความจริงแล้วตั้งแต่แรก เขาก็ไม่คิดที่จะไม่พูดกันตามความเป็นจริงหรือการหลบเลี่ยงที่จะไม่จ่ายเงินค่าเสียหาย

เพราะว่า กงปุ่นสองอีคนนี้สถานะเขาก็เห็นได้ชัดอยู่แล้ว การที่มาใส่กำไลราคาห้าล้านกว่าไม่ต้องไปเอ่ยถึง อีกอย่าง หลังจากที่กำไลมันแตกไปแล้ว เขาก็ยังนิ่งอยู่ เห็นได้ชัดว่า เขาแทบไม่เอาเรื่องกำไลมาใส่ใจเลย

อำนาจคนเช่นนี้ ก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าใครเลย

การมาหาวิธีในการคิดบัญชีกับคนประเภทนี้ จะกลายเป็นว่าตนเองนั้นไม่มีคุณสมบัติที่ดีเลย

“คุณหวางเป็นคนตรงไปตรงมาดี ไม่เหมือนภรรยาเลย” กงปุ่นสองอียิ้มให้เล็กน้อยแล้วมองมาทางเพิ้งเย้นฟาง

เพิ้งเย้นฟางทำหน้านิ่วคิ้วขมวด แต่ไม่กล้าพูดอะไรอีก

หวางหงอี้ยิ้มให้เล็กน้อย “ผู้น้อยหวางพูดคำไหนเป็นคำนั้น กำไลข้อมือคุณกงปุ่นเป็นหยกจักรพรรดิมรกต ราคาห้าล้าน ผู้น้อยหวางจะจ่ายชดใช้ค่าเสียหายให้คุณกงปุ่น แต่ว่า ตอนนี้ตัวข้อน้อยไม่มีเงินเยอะขนาดนั้น ขอให้คุณกงปุ่นให้เวลาผู้น้อยหวางสามวัน ให้ผู้น้อยได้เตรียมเงินมาได้ไหม?”

“ได้” กงปุ่นสองอีพยักหน้าให้

เมื่อเห็นว่ากงปุ่นสองอีตอบตกลง หลิ่วซวนเกิดความร้อนรนขึ้นมาทัน “คุณกงปุ่น เอ่อ...ไม่เหมาะกระมัง ตอนนี้พวกเขายอมตกลง แต่เดี๋ยวพวกเขาวิ่งหนีไปจะทำยังไง? พวกเราหนีไป พวกเราจะไม่มีทางหาพวกเขาได้เจอ...”

“คุณหวางเขาไม่หนีไปไหนหรอก เขาไม่ใช่คนแบบนั้น” กงปุ่นสองอีโบกมือปฏิเสธ เพื่อต้องการให้หลิ่วซวนหยุดพูดต่อ ถึงแม้ว่าเขากับหวางหงอี้จะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน แต่ว่าเขาก็ดูออกว่า หวางหงอี้เป็นคนที่ซื่อสัตย์รักษาคำพูดมาก คนประเภทนี้เมื่อพูดออกมาแล้ว ต้องเป็นคำไหนคำนั้น เรื่องหนีหัวซุกหัวซุนนั้น พวกเขาไม่ทำหรอก

หวางหงอี้มองไปหาหลิ่วซวนพร้อมทั้งพูดว่า “คุณผู้หญิงท่านนี้ ถึงแม้ว่าเงินห้าล้านมันจะเป็นเงินที่เยอะมากก็ตาม แต่ข้าน้อยหวางก็ไม่คิดสั้นที่จะหนีเพื่อเงินห้าล้านหรอก ดังนั้นเชิญคุณผู้หญิงท่านนี้วางใจได้เลย เงินห้าล้านของคุณกงปุ่นนั้น ผู้น้อยหวางจะเอามาให้ไม่ให้พลาดไปสักแดงเดียว”

“หึ พูดจนน่าฟังกว่าร้องเพลงเสียอีก” หลิ่วซวนบ่นพึมพำ ความจริงแล้วการที่หวางหงอี้จะหนีเตลิดไปหรือเปล่าย่อมไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเธอ การที่เธอต้องมาคอยเตือนกงปุ่นสองอี ก็เพื่ออยากทำให้กงปุ่นสองอีรู้สึกดีเท่านั้นเอง เพราะถึงอย่างไรกงปุ่นสองอีเป็นเงินกองโตที่หาได้ไม่ง่ายสำหรับเธอ ถ้าการทำให้กงปุ่นสองอีวางใจได้นั้น งั้นเธออย่างน้อยปีสองปีนี้ก็ไม่ต้องออกแรงมากแล้ว

หลังจากที่ไม่ได้สนใจหลิ่วซวนแล้ว หวางหงอี้ก็หันไปคุยกับกงปุ่นสองอี “คุณกงปุ่น จะสะดวกไหมถ้าจะขอช่องทางการติดต่อของคุณให้ผู้น้อยหวางได้ไหม สามวันหลังจากนี้ ผู้น้อยหวางจะเอาเงินห้าล้านมาให้ จะได้หาคุณกงปุ่นได้สะดวก”