ลูกเขยมังกร นิยาย บท 533

บทที่ 533 ทรยศ

“ปล่อยเขา!”

สีหน้าของเฉินเฟิงมืดครึ้ม เขาประมาทเกินไป ความจริงเขาเดาไว้ตั้งแต่แรกแล้วคนชุดดำพวกนี้จะใช้หวางหงอี้เป็นเครื่องมือ

“ปล่อยงั้นหรือ?” คนชุดดำหน้าผีหัวเราะเสียงเย็น “ปล่อยมันแล้วพวกเราจะมีทางรอดหรือไง?”

“ขอแค่ปล่อยเขา ฉันจะปล่อยพวกแกไป ฉันพูดคำไหนคำนั้น!”

เฉินเฟิงเอ่ยเสียงเย็น คนชุดดำพวกนี้ฉลาดมาก พวกมันไม่เอาชีวิตของหวางหงอี้มาข่มขู่ให้เขาหยุดขัดขืน เพราะพวกมันรู้ว่าเขาไม่มีทางทำแบบนั้น

ทว่าพวกมันเอาชีวิตของหวางหงอี้แลกกับชีวิตของพวกมันซึ่งยังพอเป็นไปได้

“หึ ทำเป็นพูดดี ใครจะไปรู้ว่าถ้าฉันปล่อยมันแล้วแกจะทำยังไงต่อ” ชายชุดดำไม่เชื่อใจเฉินเฟิง

เฉินเฟิงเจ้าเล่ห์เกินไป ไม่รู้ว่าปิดบังความสามารถหรือไม่โดนพิษตั้งแต่แรก

แต่ไม่ว่ายังไงก็อันตรายกับชีวิตของพวกเขาอยู่ดี

“แล้วแกจะเอายังไง?”

“พวกเราเอาตัวมันไปด้วย แกต้องเว้นระยะห่างจากเรายี่สิบเมตร เมื่อถึงสถานที่ที่เหมาะสม เราจะปล่อยตัวมัน” คนชุดดำเอ่ยกับเฉินเฟิง ยี่สิบเมตรเป็นระยะที่ปลอดภัยในระดับหนึ่ง ระยะห่างขนาดนี้หากเฉินเฟิงจะข้ามมาก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองสามวินาที

สองสามวินาทีเพียงพอที่จะให้พวกเขาตั้งตัวทันและฆ่าหวางหงอี้ได้

“ตกลง”

เฉินเฟิงพยักหน้าตกลง ตอนนี้หวางหงอี้อยู่ในมือของพวกมัน เขาจึงจำเป็นต้องตกลง

“ยืนอยู่นิ่งๆ!”

พวกมันมองเฉินเฟิงอย่างระแวดระวังก่อนจะเดินออกไปด้านนอก

ระหว่างนี้ หัวหน้าชายชุดดำก็จ้องเฉินเฟิงตลอดเวลา แขนของมันล็อคคอหวางหงอี้ไว้ หากเฉินเฟิงขยับแม้แต่นิดเดียวมันก็จะหักคอหวางหงอี้

เมื่อออกมาจากห้องอาหารพวกมันก็เดินมาจนถึงห้องโถงของร้านอาหาร

ตอนนี้ภายในร้านอาหารไม่มีคนเลยสักคน

พนักงานทุกคนล้วนนอนหมดสติอยู่บนพื้น ไม่รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่

เฉินเฟิงไม่ได้เข้าไปใกล้ยังคงรักษาระยะห่างยี่สิบเมตรกับพวกมัน

ในที่สุดพวกมันก็ออกจากร้านอาหารได้

ทว่าพวกมันก็ยังไม่มีท่าทีจะปล่อยหวางหงอี้ที่ถูกจับเป็นตัวประกันอยู่

“ตอนนี้ปล่อยตัวอาหวางได้หรือยัง?” เฉินเฟิงยืนอยู่ในร้านอาหารพลางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน เขายังคงรักษาระยะห่างยี่สิบเมตรตามที่ตกลงกันไว้

ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการปล่อยตัวหวางหงอี้

“ได้” หัวหน้าคนชุดดำเอ่ยตอบ “ถือว่าแกรักษาคำพูด!”

“ไอ้นี่ เอาไป รับให้ดีล่ะ!”

พูดจบหวางหงอี้ก็ถูกโยนกลางอากาศ

สีหน้าของเฉินเฟิงเปลี่ยนเป็นเย็นชา ก่อนจะรีบกระโดดขึ้นสูงเพื่อรับตัวหวางหงอี้

“อาหวางไม่เป็นอะไร……”

เมื่อลงถึงพื้นอย่างปลอดภัย เฉินเฟิงที่กำลังจะถามว่าหวางหงอี้เป็นอะไรหรือไม่ ขณะนั้นเองภายในใจของเฉินเฟิงก็รู้สึกถึงความอันตราย

วินาทีต่อมามีดเล่มหนึ่งก็แทงเข้าที่ร่างกายของเฉินเฟิง

“อาหวาง……”

ใบหน้าของเฉินเฟิงเต็มไปด้วยคำถาม วินาทีนี้หวางหงอี้ที่อยู่ตรงหน้าเขากลับให้ความรู้สึกเหมือนคนแปลกหน้า

“ขอโทษด้วยนะเสี่ยวเฟิง”

อารมณ์ของหวางหงอี้ซับซ้อนพอสมควร มีดที่เสียบอยู่ที่ตัวเฉินเฟิงก็ถูกกดลึกเข้าไปอีกหน่อย

“ผมควรคิดได้ตั้งแต่แรก” เฉินเฟิงถอนหายใจครั้งหนึ่ง ความจริงแล้วเมื่อกี้ตอนที่คนชุดดำพวกนั้นพาหวางหงอี้ออกมา เขาควรจะคิดได้ว่าหวางหงอี้มีพิรุธ

อาหารและเหล้าบนโต๊ะ หวางหงอี้ก็กิน

ทว่าหวางหงอี้กลับไม่ได้หมดสติ

ทั้งที่หวางซือหยวน หลี่สือผิง เพิ้งเย้นฟางล้วนหมดสติ

ซึ่งมันดูไม่สมเหตุสมผล

“เสี่ยวเฟิง แกรู้ไหม? ความจริงแล้วฉันไม่ได้อยากลงมือเลย แต่แกแข็งแกร่งเกินไปจริงๆ”

“ขนาดโดนยาพิษไปแล้วแต่พวกมันหกคนยังทำอะไรแกไม่ได้”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร