ลูกเขยมังกร นิยาย บท 532
บทที่ 532 เหตุการณ์ไม่คาดคิด
ชั่วพริบตาก็เข้าใกล้ตัวเฉินเฟิงมากขึ้นเรื่อยๆ!
สีหน้าของเฉินเฟิงเปลี่ยนไปทันที พิจารณาจากพลังที่แผ่ออกมาจากตัวของชายทั้งหกคนก็พบว่าชายทั้งหกคนนี้อยู่ในขั้นอ้านจิ้งชั้นกลาง
อ้านจิ้งชั้นกลางหกคนรุมฆ่าเขา เล่นใหญ่พอสมควรเลยล่ะ
“อาหวาง ดูแลตัวเองด้วยนะครับ”
เฉินเฟิงเอ่ยเสียงดุดันโดยไม่หันไปมอง ขณะนั้นเองที่เขารู้สึกได้ว่ายาพิษในร่างกายเริ่มแผ่กระจายไปทั่วและผลของมันก็คือทำให้พลังของเขาเชื่องช้า
ความจริงแล้วพลังของเขาอยู่ในขั้นหั้วจิ้งชั้นต้น ทว่าตอนนี้พลังที่เขาสามารถแสดงออกมาได้นั้นไม่ถึงครึ่งด้วยซ้ำ
พลังเท่านี้ต้องรับมือกับอ้านจิ้งชั้นกลางทั้งหกคนนั้นกินแรงพอสมควร
ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถดูแลหวางหงอี้ไปพร้อมกันได้
“เสี่ยวเฟิงไม่ต้องสนใจฉัน แกรีบหนีไป!” หวางหงอี้ตะโกนออกมา
หนีงั้นหรือ?
ในใจของเฉินเฟิงนั้นปฏิเสธ เขาไม่เคยคิดที่จะหนีอยู่แล้ว ทั้งหกคนนี้ปิดทางหนีของเขาไว้หมดแล้ว เขาไม่มีทางให้หนี
และถึงแม้เขาจะหนีได้แต่เขาจะไม่หนี
หวางหงอี้เพิ้งเย้นฟางและคนอื่นๆยังอยู่ที่นี่ หากเขาหนีคนพวกนี้ต้องถูกคนชุดดำกลุ่มนี้ฆ่าปิดปากแน่
เมื่อตัดสินได้เฉินเฟิงก็ปล่อยหมัดเข้าสู้
พลังอันน่ากลัวถูกปลดปล่อยภายในห้องอาหารเล็กๆจนทำให้กำแพงสั่นสะเทือนและแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
คนพวกนี้ฝีมือโหดเหี้ยมราวกับจะฆ่าเฉินเฟิงให้ได้ในคราเดียว
คนที่เป็นหัวหน้าของกลุ่มคนชุดดำถือดาบยาวพุ่งเข้ามา
เฉินเฟิงหลบไม่ทันจึงจำเป็นต้องยกสองแขนขึ้นมาบัง
“ฉึก”
แขนของเฉินเฟิงถูกคมดาบเฉือนจนมีเลือดกระเซ็นออกมา
เรื่องที่สำคัญกว่านั้นก็คือยาพิษในร่างกายของเขาเริ่มออกฤทธิ์อีกครั้ง
แขนขาของเขาเริ่มไม่มีแรง
“คิดว่าแกจะจัดการยากกว่านี้เสียอีก ใครจะไปคิดว่าจะอ่อนแอแบบนี้”
เมื่อเห็นว่าตนทำร้ายเฉินเฟิงได้อย่างง่ายดาย ฉับพลันหัวหน้าคนชุดดำก็ได้ใจ
“พวกแกเป็นคนหวาเซี่ย?”
เวลานี้เฉินเฟิงเริ่มสับสน ในตอนแรกเขาคิดว่าสมาคมการค้าเชียสุ่ยเป็นคนส่งคนพวกนี้มาแต่หลังจากคนชุดดำคนนี้เอ่ยปากพูดเขากลับเริ่มไม่มั่นใจ
จากเสียงของคนชุดดำมีติดสำเนียงสุขุมของหวาเซี่ย!
ชายคนนี้ต้องเป็นคนหวาเซี่ยแต่กำเนิดแน่นอน
“มาถามตอนนี้มีประโยชน์อะไร? ยังไงแกก็จะต้องตายแล้ว”
หัวหน้าคนชุดดำหัวเราะเสียงเย็นโดยไม่ปิดบังความต้องการที่จะฆ่าเฉินเฟิงเลยสักนิด
เฉินเฟิงหัวเราะอย่างขมขื่น “ยังไงก็ควรให้ฉันตายอย่างไร้ความข้องใจไหมล่ะ”
“อยากตายอย่างไร้ความข้องใจงั้นหรือ?”
“ได้ ฉันจะบอกให้ พวกเราเป็นคนหวาเซี่ย!”คนชุดดำเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราวกับทำทาน
“ทำไมพวกแกต้องฆ่าฉัน?” เฉินเฟิงเอ่ยถามฉับพลัน
“ทำไม?” คนชุดดำเอ่ยราวกับสมเพช “ไอ้นี่คำถามเยอะจริง แกอย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าแกกำลังถ่วงเวลา”
เฉินเฟิงสีหน้าเปลี่ยนทันที คนชุดดำคนนี้ฉลาดกว่าที่เขาคิดอยู่หน่อย แม้แต่แผนถ่วงเวลาของเขามันก็ดูออก
“ยังไงแกก็รู้ว่าฉันกำลังถ่วงเวลา แล้วทำไมยังไม่ลงมือล่ะ?” เฉินเฟิงเอ่ยถามเสียงต่ำ
“ฮ่าฮ่าฮ่า ทำไมถึงยังไม่ลงมือน่ะหรือ?”
“เพราะว่าพวกเราก็กำลังถ่วงเวลาอยู่น่ะสิ ”
“แกรู้สึกไหมว่าตอนนี้ร่างกายของแกไม่มีแรงเลยสักนิด”
คนชุดดำหน้าผีหัวเราะเสียงดังอย่างได้ใจ
สีหน้าของเฉินเฟิงเปลี่ยนอีกครั้ง เป็นอย่างที่มันพูดจริงๆตอนนี้ยาพิษกระจายเร็วกว่าเดิมแล้ว
ตอนแรกเขาวางแผนจะใช้การถ่วงเวลาเพื่อขับพิษในร่างกายออก แต่คิดไม่ถึงว่ายาพิษชนิดนี้จะเป็นศัตรูตัวฉกาจกับพลังในร่างกายขนาดนี้ เมื่อโดนพิษแล้วพลังก็จะถูกทำลาย
“เอาล่ะ จัดการมันซะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...