บทที่ 535 ให้ความสำคัญ
เมื่อก่อนโลกภายนอกมีเศรษฐีมาขอซื้อยาถอนพิษจากก่วนหนานเทียนในราคาพันล้านทว่าก่วนหนานเทียนปฏิเสธ แต่วันนี้ก่วนหนานเทียนกลับมอบยาถอนพิษนี้ให้กับเฉินเฟิง
“ขอบคุณครับท่านผู้อาวุโสก่วน”
เฉินเฟิงไม่ได้ลังเลอะไรมาก หลังจากกล่าวขอบคุณแล้วเขาก็หยิบยาถอนพิษมาจากก่วนหนานเทียนเลย
เขาไม่คิดว่าก่วนหนานเทียนจะปองร้ายเขาต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ อีกอย่างชื่อเสียงของยาถอนพิษนี้เขาก็เคยได้ยินมาบ้าง
นี่เป็นยาถอนพิษพิเศษของภายในสหพันธ์บูโด สรรพคุณของมันวิเศษมากสามารถถอนพิษได้เกือบทุกชนิดในใต้หล้านี้
ในช่วงเวลาสำคัญ ยาถอนพิษนี้เทียบได้กับชีวิตหนึ่งชีวิต
ยาชนิดนี้แม้แต่ภายในสหพันธ์บูโดเองก็มีเพียงคนระดับประมุขเท่านั้นที่มีสิทธิ์ครอบครอง
หลังจากรับยาถอนพิษมาแล้วเฉินเฟิงก็กลืนมันลงไปทันที
ไม่ถึงหนึ่งนาทีก็รู้สึกได้ถึงพลังความเย็นระลอกหนึ่งแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ที่น่าอัศจรรย์กว่านั้นก็คือรอยแผลที่ถูกหวางหงอี้แทงเกิดความรู้สึกชาหนึบ
ยาถอนพิษนี้ไม่เพียงแต่มีสรรพคุณแก้พิษเท่านั้นแต่ยังมีสรรพคุณสมานแผลอีกด้วย
“การต่อสู้ในวันพรุ่งนี้ คุณยังขึ้นเวทีได้ไหม?” ฉับพลันก่วนหนานเทียนก็เอ่ยถามขึ้นมา
“ได้ครับ” เฉินเฟิงพยักหน้าอย่างแน่วแน่ ก่อนที่จะกลืนยาถอนพิษนี้เขาอาจจะไม่กล้าพูดแบบนี้ เพราะว่าเขาเจ็บหนักพอสมควร
ทว่าหลังจากกลืนยาถอนพิษลงไปเขากลับมั่นใจเต็มร้อย
ถึงแม้ว่าพรุ่งนี้สภาพเขาอาจจะไม่เต็มร้อยแต่เขาก็มั่นใจว่าสามารถจัดการคนที่เหลือของสมาคมการค้าเชียสุ่ยได้
“อย่างนั้นก็ดี” ก่วนหนานเทียนพยักหน้ารับก่อนเอ่ย “ผมรอดูฝีมือคุณในวันพรุ่งนี้ อย่าทำให้ผมผิดหวังล่ะ”
เอ่ยจบก่วนหนานเทียนก็เดินเอามือไขว้หลังจากไปโดยไม่หันกลับมามอง
คนของทางสหพันธ์บูโดหลายคนมองเฉินเฟิงอย่างอิจฉา โดยปกติแล้วก่วนหนานเทียนมักจะเคร่งครัดตรงไปตรงมากับทุกคน ทว่าวันนี้ก่วนหนานเทียนกลับให้ความสำคัญต่อเฉินเฟิงอย่างเห็นได้ชัด ให้ยาถอนพิษราคาไม่ธรรมดาไม่พอแถมยังพูดต่อหน้าทุกคนว่ารอดูฝีมือของเฉินเฟิงในวันพรุ่งนี้อีก
“เสี่ยงเฟิง นายเป็นยังไงบ้าง?” หลังจากก่วนหนานเทียนจากไปฉู่ยี่เฟยจึงอดถามไม่ได้ เฉินเฟิงเป็นความหวังเดียวของทางสมาคมการค้าจงไห่ หากตอนนี้เขาเป็นอะไรขึ้นมาการต่อสู้ในวันพรุ่งนี้ทางสมาคมการค้าจงไห่คงต้องประกาศยอมแพ้แล้ว
“พี่ฉู่ไม่ต้องห่วง ผมดีขึ้นมากแล้ว” เฉินเฟิงเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ท่าทีของก่วนหนานเทียนนั้นเหนือความคาดหมายของเขาพอสมควร ถึงแม้ก่วนหนานเทียนจะบอกว่าการที่เขาถูกลอบฆ่าในครั้งนี้เป็นเพราะอีกฝ่ายดูแลไม่ดี ทว่าเฉินเฟิงรู้ดีแก่ใจว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับตัวเขาไม่น้อย
ในฐานะผู้เข้าร่วมการต่อสู้ ความจริงแล้วในช่วงเวลาแบบนี้เขาไม่ควรจะออกจากเขตวิลล่ามาทานข้าวด้านนอกแบบนี้
หากอยู่ภายในเขตวิลล่าคนของสมาคมการค้าเชียสุ่ยไม่มีโอกาสได้ลงมือแน่นอน
“กลับกันเถอะ พอพวกเขาได้ข่าวว่าเกิดเรื่องกับนายก็ร้อนรนกันมาก แต่ว่าฉันไม่ได้พาพวกเขามาด้วย” ฉู่ยี่เฟยเอ่ยเสียงเรียบ เพื่อป้องกันไม่ให้ข่าวรั่วไหล ตอนที่เขาออกมาเขาจึงพามาแค่บอดี้การ์ดตระกูลฉู่ไม่กี่คนเท่านั้น หวู่เหวินเชี่ยนฉู่ชีงฉือรวมถึงหูฉี่ซิงและคนอื่นๆก็จะตามมาด้วยแต่ถูกเขาห้ามไว้
หากคนพวกนั้นมาเห็นภาพที่เฉินเฟิงถูกลอบฆ่า ยากที่จะรับประกันว่าพวกเขาจะไม่หวั่นใจ
ครึ่งชั่วโมงต่อมาเฉินเฟิงก็กลับมาถึงเขตวิลล่าอีกครั้ง
ซึ่งสภาพไม่ได้ดูสะอาดสะอ้านเหมือนก่อนไป เฉินเฟิงตอนกลับมาอยู่ในสภาพเลือดเต็มตัวดูน่าอนาถพอสมควร
“พี่เฉิน ไม่เป็นไรใช่ไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...