ลูกเขยมังกร นิยาย บท 540
บทที่ 540 ยอมแพ้ก่อน
“สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง? สรุปว่าแพ้หรือว่าชนะ?”
มีคนกลืนน้ำลายพลางเอ่ยถามขึ้นมา การต่อสู้ดำเนินมาจนถึงตอนนี้ล้วนเกินความคาดหมายของทุกคนไปแล้ว
มีดสายรุ้งของศิษย์นักบุญมีดนั้น หากเป็นจอมยุทธ์ทั่วไป ถึงแม้จะอยู่ในขั้นอ้านจิ้งชั้นสุดก็คงถูกฟันจนตาย
ทว่าเมื่อเป็นเฉินเฟิงคนดูไม่มั่นใจเลยจริงๆ
ผ่านไปอีกครึ่งนาที ฝุ่นที่ปกคลุมเวทีเบาบางลงไปมากแล้ว เหตุการณ์บนเวทีก็ปรากฏสู่สายตาอีกครั้ง
หลังจากเห็นภาพบนเวทีอย่างชัดเจน ฉับพลันคนดูก็สูดหายใจครั้งหนึ่ง
บนเวทีมีรอยแยกเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งรอยอย่างชัดเจน
รอยแยกนี้ยาวสามเมตรกว่า ลึกประมาณครึ่งหนึ่งของส่วนสูงมนุษย์!
เห็นได้ชัดว่ารอยแยกนี้เกิดจากฝีมือของศิษย์นักบุญมีด!
แล้วเฉินเฟิงล่ะ?
เวทีที่ทำจากคอนกรีตผสมถูกฟันจนเละแบบนี้ เฉินเฟิงคง……
เฉินเฟิงไม่เป็นอะไร!
เฉินเฟิงยังคงอยู่ในท่าเดิมนั่นก็คือยืนเอามือไขว้หลังอยู่กลางเวที
หากจะบอกว่าเฉินเฟิงมีอะไรไม่เหมือนเดิม นั่นก็คือเสื้อผ้าของเฉินเฟิงมีรูเพิ่มขึ้นมาหลายรู ใบหน้าก็ดูซีดเซียวกว่าเดิมเล็กน้อย
ทว่าย้อนกลับไปมองชายหนุ่มเจ้าของมีดสะท้านฟ้า ตอนนี้กลับอยู่ในท่ากึ่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าของเฉินเฟิง เลือดไหลออกจากทวารทั้งเจ็ด สภาพอเนจอนาถถึงขีดสุด
“ตุบ”
ชายหนุ่มมองเฉินเฟิงอย่างข้องใจ จากนั้นก็ล้มลงกับพื้น สิ้นลมหายใจในพริบตา
“เฉินเฟิงชนะหรือนี่…..”
หูฉี่ซิงที่อยู่ด้านล่างเวทีเอ่ยขึ้นเสียงสั่น สีหน้าตกตะลึง การต่อสู้สนามที่ผ่านมาเฉินเฟิงจัดการเยาวชนตัวเตี้ยในหมัดเดียว ถึงแม้จะทำร้ายจิตใจเขามากขนาดไหนเขาก็ยังพอรับได้
ทว่าสนามนี้เฉินเฟิงกลับรับมีดสะท้านฟ้านั่นโดยที่ไม่เป็นอะไรเลย
นี่มันพลังอะไรน่ากลัวขนาดนี้?!
ยังเป็นมนุษย์อยู่หรือเปล่า?
“เขาชนะแล้ว” จางเทียนเซอถอนหายใจครั้งหนึ่ง จากนั้นก็ค่อยๆหลับตาลง เขาก็ไม่อาจยอมรับผลการต่อสู้ตรงหน้าได้ ทว่าเขาก็จำเป็นต้องยอมรับ
ความสามารถที่เฉินเฟิงแสดงออกมาในตอนนี้ข่มผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดของทั้งสองสมาคมการค้าไปหมดแล้ว
“นี่คือความสามารถที่แท้จริงของนายสินะ?”
หวังเฉียนที่นั่งอยู่บนรถเข็นยิ้มอย่างขมขื่น เมื่อคืนตอนที่ฉู่ยี่เฟยบอกว่าเขาและเฉินเฟิงสูสีกัน เขายังรู้สึกเหมือนโดนดูถูก
ทว่าวินาทีนี้เขาเข้าใจแล้วว่าเมื่อคืนที่ฉู่ยี่เฟยพูดแบบนั้นก็เพื่อไว้หน้าเขาเท่านั้น
ความสามารถที่แท้จริงของเฉินเฟิงเกินความสามารถของเขาไปมาก
จะพูดว่าเขาและเฉินเฟิงไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันก็ว่าได้
คมมีดที่ศิษย์นักบุญมีดฟันลงมานั้นเขาก็สามารถรับได้ ทว่ารับคมมีดนั้นราคาที่เขาต้องจ่ายคือครึ่งชีวิตของเขา
แต่ราคาที่เฉินเฟิงต้องจ่ายในการรับคมมีดนั้นก็แค่เสื้อผ้าขาดไม่กี่รู
นี่คือระยะห่างระหว่างเขาและเฉินเฟิง!
ศพของศิษย์นักบุญมีดถูกหามลงจากเวที
จอมยุทธ์หลายคนของทางสมาคมการค้าเชียสุ่ยมีสีหน้าเหมือนญาติเสีย ส่วนกงปุ่นสองอีนั้นโมโหจนตัวสั่น
สองคนแล้ว!
การต่อสู้ดำเนินมาจนถึงตอนนี้ ศิษย์นักบุญมีดตายไปสองคนแล้ว!
อีกทั้งคนที่ตายเมื่อสักครู่ยังเป็นถึงศิษย์รักของนักบุญมีด
เขาจะอธิบายกับนักบุญมีดยังไง?
“ไร้ยางอาย! ไร้ยางอายที่สุด!”
“ก่วนหนานเทียน คุณให้จอมยุทธ์ขั้นหั้วจิ้งมาเข้าร่วมการต่อสู้ได้อย่างไร?!”
บนที่นั่งวีไอพี กงปุ่นป้านฉางก็โมโหจนตัวสั่นเช่นเดียวกัน วินาทีนี้หากเขายังมองลำดับขั้นที่แท้จริงของเฉินเฟิงไม่ออก เขาก็คงปัญญาอ่อนแล้วล่ะ
หั้วจิ้ง!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...