ลูกเขยมังกร นิยาย บท 546
บทที่ 546 ผู้สืบทอดตระกูลหลี่
"อื้ม"
โจวโพ่เทียนพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นผายมือบอกให้โจวห้าวไป
เขาไม่ได้บอกโจวห้าวว่า เฉินเฟิงได้ฆ่าอัจฉริยะของประเทศญี่ปุ่นติดต่อกันถึงสองคน สิ่งเหล่านี้สำหรับเขาแล้วมันคือสิ่งที่เกินความจำเป็น
เขาเชื่อมั่นในตัวโจวห้าว！
……
ในเวลาเดียวกัน
ตอนตะวันตกเฉียงเหนือ ภูเขาอู่กง
ที่ดินบรรพบุรุษตระกูลหลี่
หัวหน้าตระกูลหลี่เรียกให้ผู้สืบทอดตระกูลหลี่ไปพบที่ห้องของตน
"นายเตรียมตัวสักหน่อย พรุ่งนี้ออกจากภูเขาพร้อมกับพ่อของนาย" ตระกูลหลี่ตัดสินใจแบบเดียวกับโจวโพ่เทียน
สำหรับตระกูลลับที่โบราณที่สุด ปกติแล้วตระกูลหลี่ไม่เคยเข้าไปข้องเกี่ยวกับการแย่งชิงในวงการศิลปะการต่อสู้ สำหรับอันดับมังกรที่สร้างขึ้นเพื่ออัจฉริยะที่อยู่ภายในวงการศิลปะการต่อสู้ของหวาเซี่ย ผู้สืบทอดตระกูลหลี่ก็ไม่เคยขึ้นอันดับ
เหตุที่ไม่ขึ้นอันดับ ไม่ได้เป็นเพราะผู้สืบทอดตระกูลหลี่ความสามารถไม่ถึง แต่เป็นเพราะผู้สืบทอดตระกูลหลี่ดูถูกอันดับนี้！
ทว่าครั้งนี้ เฉินเฟิงกลับทำให้ตระกูลหลี่ได้กลิ่นที่ไม่ปกติ
แตกต่างจากอัจฉริยะพวกนั้นที่อยู่ในอันดับมังกรของหวาเซี่ย เฉินเฟิงเป็นปีศาจที่แท้จริง！
ความสามารถของเขาในตอนนี้ มีโอกาสที่จะเป็นหั้วจิ้งชั้นต้น ไม่ใช่อ้านจิ้งชั้นสูงสุดตามที่คนนอกพูดกัน！
ถ้าหากเป็นหั้วจิ้งชั้นต้นจริงๆ แม้แต่ผู้สืบทอดตระกูลหลี่ ก็ต้องให้ความสำคัญ
"ออกจากภูเขา?" หลี่เจี้ยนเฟิงแปลกใจเล็กน้อย กระตุกยิ้มด้วยความดูถูก ：“คุณปู่ครับ ออกจากภูเขาทำไม? ไปแย่งชิงอันดับกับพวกอัจฉริยะโง่ๆในวงการสามัญชนพวกนั้นหรอ?"
"เจี้ยนเฟิง อย่าเหิมเกริมขนาดนี้ วงการศิลปะการต่อสู้ของหวาเซี่ยยังมีปีศาจขั้นสูง" หัวหน้าตระกูลหลี่ขมวดคิ้วเป็นปม ผู้สืบทอดที่ตระกูลหลี่เลี้ยงดูมานั้นดีทุกอย่าง เสียอย่างเดียวที่เป็นคนเหิมเกริมไปหน่อย ไม่มองคนอื่นที่อายุเท่ากันอยู่ในสายตา ทุกครั้งเอาแต่บอกว่าวงการศิลปะการต่อสู้ของหวาเซี่ยเป็นวงการสามัญชน
เหตุที่พูดแบบนี้ ไม่ใช่เพราะเขาไม่มีสามัญสำนึก แต่เป็นเพราะในสายตาของเขา วงการศิลปะการต่อสู้ของหวาเซี่ยกับวงการสามัญชนไม่มีอะไรแตกต่างกัน
"ปีศาจขั้นสูงสุด?" หลี่เจี้ยนเฟิงกระตุกมุมปากด้วยความดูหมิ่น：“ปู่หมายถึงพวกอัจฉริยะในอันดับมังกรพวกนั้นหรอครับ? ถ้าผมจำไม่ผิด เมื่อสามปีก่อนตอนที่ผมออกจากภูเขา ผมได้จัดการอัจฉริยะอันดับมังกรอันดับเจ็ดไปแล้ว อัจฉริยะคนนั้นตอนอยู่ในมือผม ผมใช้ไม่ถึงสิบกระบวนท่าก็......"
"ครั้งนี้ไม่เหมือนเดิม" หัวหน้าตระกูลหลี่พูดเสียงเคร่งขรึมขัดหลี่เจี้ยนเฟิงขึ้นมา：“เป้าหมายในการออกจากภูเขาในครั้งนี้ของนายไม่ใช่อันดับมังกร"
สีหน้าของหลี่เจี้ยนเฟิงเต็มไปด้วยความสงสัย เป้าหมายไม่ใช่อันดับมังกร? แล้วคืออะไร? จากที่เขารู้ วงการศิลปะการต่อสู้ของหวาเซี่ย ขอแค่เป็นอัจฉริยะที่มีชื่อเสียง ล้วนอยู่ในอันดับมังกร
อันดับมังกร เป็นอันดับที่จัดทำขึ้นเพื่อคนหนุ่มสาวของหวาเซี่ย มีแค่อัจฉริยะที่ยังหนุ่มของหวาเชี่ยเท่านั้นถึงจะขึ้นอันดับนี้ได้
"เป้าหมายของนายในครั้งนี้เป็นชายหนุ่มคนหนึ่ง ชายหนุ่มคนนี้เพิ่งปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนเมื่อวานที่ผ่านมา การปรากฏตัวของเขา ทำให้วงการศิลปะการต่อสู้ของหวาเซี่ยสั่นสะเทือน" หัวหน้าตระกูลหลี่พูด คำพูดนี้ของเขาไม่ได้กล่าวเกินจริง การปรากฏตัวของเฉินเฟิง ทำให้วงการศิลปะการต่อสู้ของหวาเซี่ยสั่นสะเทือน
ก่อนที่เฉินเฟิงจะปรากฏตัว มีอัจฉริยะมากมายในวงการศิลปะการต่อสู้ของหวาเซี่ย แต่ไม่มีใครเป็นผู้นำ
แต่การปรากฏตัวของเฉินเฟิง กลับทำให้มีความเป็นไปได้จางๆ
หมัดเดียวทำให้อัจฉริยะเสินอิ่นตาย ความแข็งแกร่งของเขาฆ่าลูกศิษย์ของนักบุญมีด
ความสามารถที่เฉินเฟิงแสดงออกมานั้น ได้ก้าวข้ามคนในรุ่นเดียวกันอย่างสมบูรณ์แบบ
สีหน้าของหลี่เจี้ยนเฟิงเคร่งขรึมขึ้นมา เป็นเรื่องจริงที่เขาเป็นคนเหิมเกริมหยิ่งยโส แต่เขาไม่ใช่คนโง่ คนที่สามารถทำให้วงการศิลปะการต่อสู้สั่นสะเทือน ต้องเป็นคนที่อัจฉริยะในอันดับมังกรไม่สามารถสู้ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...