ลูกเขยมังกร นิยาย บท 553
บทที่ 553 เฉินเฟิงคุ้มกันส่งไป
"ถ้าหากมหาปรมาจารย์หลินยังมีชีวิตอยู่ เช่นนั้นสมาคมการค้าเชียสุ่ยจับตัวคุณหลินไป ก็เท่ากับรนหาที่ตาย"
"รอให้สักวันหนึ่งมหาปรมาจารย์หลินกลับมา จะต้องบุกฆ่าสมาคมการค้าเชียสุ่ย ทำลายล้างสมาคมการค้าเชียสุ่ย"
"มหาปรมาจารย์ไม่สามารถอับอายขายหน้าได้ กฎข้อนี้วงการศิลปะการต่อสู้ทั่วโลกต่างรู้ดี"
"โดยเฉพาะคนที่สมาคมการค้าเชียสุ่ยจับตัวไปยังเป็นถึงทายาทของมหาปรมาจารย์ ถึงเวลานั้น ต่อให้มหาปรมาจารย์หลินจะทำลายล้างสมาคมการค้าเชียสุ่ย มหาปรมาจารย์แห่งบูโดพวกนั้นของประเทศญี่ปุ่นก็ไม่กล้าพูดอะไร"
พูดถึงตรงนี้ สือโพ่จุนถอนหายใจ：“แต่ว่า สมาคมการค้าเชียสุ่ยทำเรื่องนี้ได้อย่างชาญฉลาดมาก พวกเขาไม่เหลือจุดอ่อนให้มหาปรมาจารย์หลินเลยสักนิด อีกทั้งยังให้ขวัญนินจาจับตัวคุณหลินไป"
"ถึงเวลานั้น ต่อให้มหาปรมาจารย์หลินกลับมา ก็ทำได้เพียงแค่ไปหาเรื่องขวัญนินจา ไม่สามารถไปเอาเรื่องกับสมาคมการค้าเชียสุ่ยได้"
เฉินเฟิงขมวดคิ้ว สือโพ่จุนพูดมีหลักการ ครั้งนี้สมาคมการค้าเชียสุ่ยเล่นอย่างเปิดเผย ต่อให้หลินชิงตี้กลับมาเอาเรื่อง ก็ทำได้แค่เอาเรื่องขวัญนินจา
"หมายความว่า ทำได้เพียงเอาจี้เต้าเจินเจี่ยไปแลกกับหลินหวั่นชีวแค่ทางเดียว?" เฉินเฟิงถอนหายใจแล้วเอ่ยถาม
"สำหรับตอนนี้ มีแค่ทางนี้ทางเดียวจริงๆ" สือโพ่จุนพยักหน้า
"แน่นอน บุกเข้าไปช่วยก็ได้ แต่ว่าตอนนี้คุณหลินอยู่ที่สำนักใหญ่ขวัญนินจา พวกเราไม่สามารถรับรองได้ว่า ระหว่างที่ไปช่วยจะไม่เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้น......"
"ผมเข้าใจ" เฉินเฟิงถอนหายใจยาว สำหรับเขา วิธีที่ปลอดภัยที่สุดคือการเอาจี๋เต้าเจินเจี่ยไปแลกกับหลินหวั่นชีว
แต่การทำแบบนี้สิ่งที่ต้องแลกเท่ากับปล่อยให้ประเทศญี่ปุ่นได้จี๋เต้าเจินเจี่ยฉบับสมบูรณ์ อีกไม่กี่ปีให้หลัง พวกเขาก็จะมีมหาปรมาจารย์แห่งบูโดเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน
"ทุกคนมีความคิดยังไง?"
ฉู่ยี่เฟยมองดูผู้รับผิดชอบของสามตระกูลที่เหลือ เพราะถึงอย่างไรจี๋เต้าเจินเจี่ยก็เป็นสมบัติร่วมกันของทั้งสี่ตระกูลใหญ่ เขาไม่สามารถตัดสินใจด้วยตนเอง
"ผมเห็นด้วยที่จะเอาจี๋เต้าเจินเจี่ยแลกกับตัวคุณหลิน" เพิ่งสิ้นเสียงฉู่ยี่เฟย ตัวแทนของตระกูลวังก็พูดขึ้น
"ผมก็เห็นด้วย"
ตามด้วยผู้รับผิดชอบของตระกูลฉิน
"ผมเองก็เห็นด้วย" ส้งลี่เฉิงยกมือขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มแห้งๆ
ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เห็นได้ เพราะคิดว่าหลินชิงตี้ต้องตายแล้วแน่ๆ แต่ตอนนี้ สือโพ่จุนกลับบอกว่า หลินชิงตี้ต้องยังมีชีวิตอยู่แน่นอน
ถ้าหลินชิงตี้ยังมีชีวิตอยู่ พวกเขาไม่เอาจี๋เต้าเจินเจี่ยแลกกับชีวิตของหลินหวั่นชีว วันข้างหน้าหลังจากหลินชิงตี้กลับมา พวกเขาคงซวยแน่
"ในเมื่อทุกคนเห็นด้วย ผมก็จะเอาจี๋เต้าเจินเจี่ยไปแลกกับคุณหลิน" ฉู่ยี่เฟยพูด
"ไม่มีปัญหา"
"ขอบคุณทุกคน นี่คือบุญคุณที่ผมติดค้างทุกคน" เฉินเฟิงพูดเสียงเคร่งขรึม สาเหตุที่ทั้งสี่ตระกูลใหญ่ตกลงเอาจี๋เต้าเจินเจี่ยออกมา ไม่ได้เป็นเพราะเห็นแก่เขา แต่เป็นเพราะพวกเขาเห็นแก่หลินชิงตี้
หลินชิงตี้ที่หายตัวไปนานเกือบยี่สิบปี！
แทบจะเวลาเดียวกันกับที่ทุกคนตกลงว่าจะเอาจี๋เต้าเจินเจี่ยไปแลกกับหลินหวั่นชีว เสียงโทรศัพท์ของฉู่ยี่เฟยดังขึ้นอีกครั้ง
"เป็นเบอร์โทรนิรนาม"
หลังจากมองดูเบอร์โทรที่โชว์บนหน้าจอ ม่านตาของฉู่ยี่เฟยอดไม่ได้ที่จะหดเล็กน้อย เบอร์โทรนิรนามที่สามารถโทรมาในเวลานี้ เกรงว่าจะมีแค่ขวัญนินจาเท่านั้น
"คุณฉู่คิดยังไงแล้วบ้าง?" หลังจากรับสาย เสียงแหบแห้งจากปลายสายก็ดังขึ้น
"แกเป็นใคร?" ฉู่ยี่เฟยไม่ได้ให้คำตอบไปตั้งแต่แรก ทว่ากลับย้อนถาม
มีเสียงหัวเราะดังขึ้นจากปลายสาย：“คุณฉู่รู้แล้วไม่ใช่หรอครับ? รู้ทั้งรู้ทำไมต้องถามด้วย?"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...