ลูกเขยมังกร นิยาย บท 554
บทที่ 554 สั่นสะเทือนไปทั้งโลก
สือโพ่จุนเงียบ เป็นจริงตามนั้น นี่คือความเป็นจริงที่ชัดเจนอยู่แล้ว
เพราะเรื่องของหลินหวั่นชีว เกี่ยวข้องกับการที่ประเทศหวาเซี่ยและประเทศญี่ปุ่น ประเทศไหนจะมีมหาปรมาจารย์แห่งบูโดเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน
ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ วงการศิลปะการต่อสู้ของประเทศญี่ปุ่นต้องสนับสนุนขวัญนินจาอย่างแน่นอน
พวกเขาสนับสนุนขวัญนินจา ทำให้มีโอกาสเป็นไปได้ที่จะทำให้วงการศิลปะการต่อสู้ของประเทศญี่ปุ่นมีมหาปรมาจารย์แห่งบูโดเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคน อีกทั้งในเวลาเดียวกัน ยังสามารถกำจัดเฉินเฟิงซึ่งเป็นว่าที่มหาปรมาจารย์แห่งบูโดของหวาเซี่ยในอนาคต
เท่ากับยิงปืนนัดเดียวได้นัดสองตัว！
"นายจะไปจริงๆหรอ?"
หลังจากผ่านไปนานครู่หนึ่ง สือโพ่จุนพูดขึ้นมาอย่างกะทันหัน
"ไป" เฉินเฟิงพยักหน้ายืนกราน ถึงแม้เขากับหลินหวั่นชีวรู้จักกันระยะเวลาสั้นๆ แต่ในใจของเขา หลินหวั่นชีวกลับสำคัญมาก
คราวที่แล้วตอนที่ถูกลูกศิษย์ของนักบุญมีดลอบทำร้าย หลินหวั่นชีวใช้ชีวิตของตนเองมาแลกกับชีวิตของเขาโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
"ความเป็นจริงนายไม่ไปก็ได้" สือโพ่จุนถอนหายใจ สมาคมการค้าเชียสุ่ยแสดงออกชัดเจนว่าต้องการให้เฉินเฟิงไปตาย ต่อให้เฉินเฟิงไม่ไป คนบางคนก็ไม่ว่าอะไร อย่างมากที่สุดก็จะประณามเฉินเฟิงว่าลืมบุญคุณ
"ถ้าไม่ไปผมก็ไม่ใช่เฉินเฟิงแล้ว" เฉินเฟิงยิ้ม เขาไม่ไปก็ได้ แต่ก็อย่างที่เขาพูด ถ้าเขาไม่ไป เขายังจะเป็นเฉินเฟิงอยู่ไหม?
คนเรามีแค่ชีวิตเดียว มีสิ่งที่ทำได้ มีสิ่งที่ทำไม่ได้
ถ้าทุกเรื่องสามารถแสวงหาแต่สิ่งดีๆหลบเลี่ยงจากเรื่องร้าย คิดเพื่อตนเอง ชีวิตแบบนั้น ยังมีความหมายอะไร?
"ถ้าอย่างนั้นนายก็ไปเถอะ ต้องการให้ฉันช่วยเหลืออะไร ก็พูดมาเต็มที่ สิ่งที่ทำได้ ฉันจะช่วยนายทำเอง" สือโพ่จุนพูด
เฉินเฟิงพยักหน้า "งั้นเอาแบบนี้แล้วกันครับ พี่สือ พี่ช่วยผมแพร่ข่าวออกไป"
"ข่าวอะไร?"
"ขวัญนินจาจับตัวหวั่นชีว"
"พี่สือ ไม่ว่าขวัญนินจาจะยอมรับไหม พี่ก็ต้องปล่อยข่าวนี้ออกไป พยายามคิดทุกวิถีทาง ใช้ทรัพยากรที่สามารถใช้ได้ทั้งหมด ในการปล่อยข่าวนี้ออกไป พยายามทำให้วงการศิลปะการต่อสู้ทั่วโลกรู้ว่าหวั่นชีวเป็นลูกสาวของมหาปรมาจารย์หลิน" เฉินเฟิงพูดอย่างรวดเร็ว
ดวงตาของสือโพ่จุนเป็นประกาย：“นายอยากจะใช้วิธีนี้ ทำให้วงการศิลปะการต่อสู้ทั่วโลกกดดันวงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่น?"
"ถูกต้องครับ" เฉินเฟิงพยักหน้า ：“ห้ามหยามเกียรติมหาปรมาจารย์ นี่คือกฎที่วงการศิลปะการต่อสู้ทั่วโลกรู้ดี ไม่ว่าสมาคมการค้าเชียสุ่ยทำให้ตนเองเป็นผู้บริสุทธิ์แค่ไหน แต่ขอแค่เป็นคนที่มีตาต่างสามารถดูออก เรื่องลักพาตัวหวั่นชีวเป็นฝีมือของสมาคมการค้าเชียสุ่ย"
"เรื่องนี้เป็นฝีมือของสมาคมการค้าเชียสุ่ย แต่วงการศิลปะการต่อสู้ของประเทศญี่ปุ่นกลับนิ่งเฉย ในทางกลับกันพวกเขากลับเข้าข้างสมาคมการค้าเชียสุ่ย"
"พวกเขาทำแบบนี้ เท่ากับทำลายกฎวงการศิลปะการต่อสู้ของทั่วโลก"
"พี่ว่า มหาปรมาจารย์ที่อยู่ในวงการศิลปะการต่อสู้ทั่วโลกจะคิดยังไง?"
"วันนี้สมาคมการค้าเชียสุ่ยสามารถจับตัวลูกสาวของมหาปรมาจารย์หลินได้ พรุ่งนี้ สมาคมการค้าเชียสุ่ยจะจับตัวลูกสาวของฉันไปไหม?"
เฉินเฟิงกระตุกยิ้มมุมปาก ตั้งแต่แรก สมาคมการค้าเชียสุ่ยคิดง่ายจนเกินไปแล้ว
มหาปรมาจารย์แห่งบูโด ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนในโลก ล้วนมีตำแหน่งที่เหนือกว่า
สมาคมการค้าเชียสุ่ยกล้าพุ่งเป้าไปยังมหาปรมาจารย์แห่งบูโด เช่นนั้นก็ต้องเตรียมใจรับมือกับการมีปัญหากับมหาปรมาจารย์แห่งบูโดทั่วโลก
"ฉันเข้าใจความหมายของนาย เสี่ยวเฟิง นายอยากผ่านวงการศิลปะการต่อสู้ทั่วโลก เพื่อกดดันวงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่น จากนั้นตอนที่นายไปประเทศญี่ปุ่น มหาปรมาจารย์แห่งบูโดและปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่มีชื่อเสียงเหล่านั้นในประเทศญี่ปุ่นก็จะไม่กล้าลงมือทำอะไรกับนายอย่างเปิดเผย" สือโพ่จุนพูดด้วยความดีใจ ไม้นี้ของเฉินเฟิง เยี่ยมมาก
วงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่นใช้ความคิดเห็นของผู้คนในการจับตัวเขา ส่วนเฉินเฟิงใช้อำนาจในการตอกกลับวงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่น
เฉินเฟิงไปช่วยหลินหวั่นชีวที่ประเทศญี่ปุ่น ซึ่งยืนอยู่ข้างมหาปรมาจารย์แห่งบูโดทั่วโลก ถึงเวลานั้น หากมหาปรมาจารย์แห่งบูโดของวงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่นลงมือทำร้านเฉินเฟิง ก็เท่ากับยอมรับว่าทายาทของมหาปรมาจารย์สามารถลักพาตัวได้ตามอำเภอใจเป็นเรื่องจริง
อย่าว่าแต่มหาปรมาจารย์แห่งบูโดของประเทศญี่ปุ่น แม้แต่ปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่มีชื่อเสียงของประเทศญี่ปุ่น ก็ไม่มีวันทำเรื่องโง่ๆแบบนี้
ถ้าทำ ก็เท่ากับยืนอยู่ข้างมหาปรมาจารย์แห่งบูโดทั่วโลก
"ถูกต้อง ผมไปประเทศญี่ปุ่นในครั้งนี้ เป็นกังวลแค่เรื่องเดียวก็คือเหล่ามหาปรมาจารย์แห่งบูโดจะลงมือทำร้ายผม ขอแค่มหาปรมาจารย์แห่งบูโดไม่ทำอะไรผม ผมมีความมั่นใจว่าสามารถช่วยหลั่นชีวกลับมาได้" เฉินเฟิงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม มหาปรมาจารย์แห่งบูโดของประเทศญี่ปุ่นที่มีหน้ามีตามีทั้งหมดหกคน ขอแค่ข่าวนี้ถูกปล่อยออกไป เขาไปประเทศญี่ปุ่นในครั้งนี้ มหาปรมาจารย์แห่งบูโดทั้งหกคนไม่มีทางลงมือทำร้ายเขาแน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...