ลูกเขยมังกร นิยาย บท 556
บทที่ 556 'คนตาย'สองคน
หลังจากสหพันธ์สงครามประกายไปได้ครึ่งชั่วโมง ทั่วทั้งวงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่นเข้าสู่ความเงียบทันที
ไม่พูดไม่ได้จริงๆ ความเลยเถิดของเรื่องนี้ เกินกว่าที่พวกเขาคิดเอาไว้ในตอนแรก
นอกจากวงการศิลปะการต่อสู้หวาเซี่ยกดดันแล้วนั้น มหาปรมาจารย์แห่งบูโดทั่วโลกก็เริ่มพากันกดดันวงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่น
โตเกียว ประเทศญี่ปุ่น ภายในสำนักงานสมาคมการค้าเชียสุ่ย
กงป่นป้านฉางพิ่งออกมาจากฟอรั่มบูโด ก็ได้รับสายโทรศัพท์สายหนึ่ง
ชำเลืองมองดูเบอร์ที่โชว์บนหน้าจอ ม่านตาของกงป่นป้านฉางหดเล็ก คือจายเถิงจวั่นมู่ สำนักจัานถังเสินอิ่น！
"ท่านจายเถิง！” กงป่นป้านฉางรีบรับสาย ยังไม่รอให้เขาพูด ปลายสายก็มีเสียงเค้นถามด้วยความไม่พอใจ ：“กงปุ่น พวกนายกำลังทำอะไรกันแน่?！”
"ทายาทของมหาปรมาจารย์พวกนายก็กล้าจับตัวมา？！ พวกนายรู้ไหม เพราะเรื่องนี้ วงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่นของฉันได้รับผลกระทบมากแค่ไหน?！”
"ท่านจายเถิง ขอโทษด้วยครับ ผมคิดไม่ถึงว่า เฉินเฟิงมันจะเอาเรื่องนี้ขึ้นไปยังฟอรั่มบูโด" กงป่นป้านฉางรีบพูด ต่อหน้าจายเถิงจวั่นมู่ เขาไม่จำเป็นต้องปิดบังเรื่องที่จับตัวหลินหวั่นชีวมา
"อย่ามาพูดคำว่าขอโทษกับฉัน ตอนนี้ท่านอาจารย์ไม่พอใจนายมาก ท่านบอกให้นายรีบจัดการเรื่องนี้ที่ส่งผลกระทบต่อวงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่น อีกเรื่องหนึ่ง ไม่ว่านายคิดหาวิธีทางไหน ก็ต้องฆ่าเฉินเฟิงให้ตาย！”
"เกียรติยศของวงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่น ไม่ใช่สิ่งที่จอมยุทธ์ตัวเล็กๆของหวาเซี่ยสามารถหยามเกียรติได้"
"ครับๆๆ ท่านจายเถิง ผมจะฆ่าเฉินเฟิง！”กงป่นป้านฉางรีบรับรอง การกระทำของเฉินเฟิงก่อนหน้านี้ เท่ากับหาเรื่องวงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่นทั้งประเทศ ภายใต้สถานการณ์นี้ ถ้าเขาไม่สามารถจัดการเฉินเฟิงได้ เสินอิ่นไม่มีทางปล่อยเขาไว้แน่
"ตู๊ดๆ"
อย่างรวดเร็ว ปลายสายถูกตัดไป
สีหน้าของกงป่นป้านฉางดูเคร่งขรึม：“ไอ้พวกสวะที่สมควรตาย มันถึงกล้าเอาเรื่องนี้ขึ้นไปยังฟอรั่มบูโด ตอนนี้วงการศิลปะการต่อสู้ทั่วโลกรู้เรื่องจี๋เต้าเจินเจี่ยกันหมดแล้ว！”
"พ่อครับ มันจะมาช่วยทายาทของมหาปรมาจารย์คนนั้นจริงๆหรอครับ?" กงปุ่นสองอีโค้งลำตัวลงแล้วเอ่ยถาม ถึงแม้เฉินเฟิงได้แสดงท่าทีอย่างชัดเจนบนเวทีเสวนาแล้วว่าตนจะมาช่วยหลินหวั่นชีว แต่เขายังคงรู้สึกไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย เฉินเฟิงจะทำแบบนี้จริงๆ
เขารู้สึกว่า นี่คือควันระเบิดที่เฉินเฟิงปล่อยออกมา
"ไอ้สวะนั่นมันบอกว่าจะถ่ายทอดสดตอนช่วยคนแล้ว มันน่าจะมา" กงป่นป้านฉางพูดเสียงขรึม
"ถ้ามันถ่ายทอดสดช่วยคนจริงๆ พวกเราจะทำยังไงครับ?" กงปุ่นสองอีอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม กระทู้วิเคราะห์บนฟอรั่มบูโดเขาอ่านดูแล้ว ดังนั้นเขาจึงรู้ว่า การที่เฉินเฟิงถ่ายทอดสดช่วยคน จะส่งผลกระทบต่อมหาปรมาจารย์แห่งบูโดและผู้แข็งแกร่งที่มีชื่อเสียงของประเทศญี่ปุ่น
เหล่ามหาปรมาจารย์แห่งบูโดและผู้แข็งแกร่งไม่มีวันเข้าไปห้ามปรามเฉินเฟิง ต่อหน้าจอมยุทธ์ทั่วโลกอย่างแน่นอน
"ฉันรู้ว่าแกหมายความว่ายังไง แกกังวลว่าพวกผู้แข็งแกร่งวงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่นจะไม่ออกหน้าใช่ไหม?"
"ครับ พ่อ ผมกังวลเรื่องนี้ ถ้าไม่มีผู้แข็งแกร่งของวงการศิลปะการต่อสู้ออกหน้า ลำพังแค่ขวัญนินจา เกรงว่าจะไม่สามารถขวางไอ้สวะนั่นได้" กงปุ่นสองอีพูดตามจริง ถึงแม้ขวัญนินจาจะเป็นกองกำลังใต้ดินที่ยิ่งใหญ่ของประเทศญี่ปุ่น มียอดฝีมือมากมาย แต่อยากจะขวางทางเฉินเฟิงที่เป็นจอมยุทธ์หั้วจิ้ง เกรงว่าจะไม่ง่าย
"ครอบครัวซงเต่าก็มี?" ดวงตาของกงปุ่นสองอีเป็นประกาย ครอบครัวซงเต่า เป็นสมาชิกของสมาคมการค้าเชียสุ่ย ความสามารถของพวกเขา ไม่ได้น้อยไปกว่าตระกูลกงปุ่น
"ถูกต้อง หั้วจิ้งชั้นต้นของครอบครัวซงเต่าคนนั้น ก็เป็น‘คนตาย’คนหนึ่ง" กงป่นป้านฉางหัวเราะในลำคอ ‘คนตาย’ที่เขาพูดถึง แน่นอนว่าไม่ใช่คนตายจริงๆ
แต่เป็นคนที่ควรจะตายไปแล้ว ทว่าสุดท้ายกลับมีชีวิต จุดเด่นที่เหมือนกันของคนเหล่านี้ก็คือพวกเขาไม่มีชื่อเสียงเรียงนามในโลกภายนอก พวกเขา‘ตายไป’เมื่อหลายปีก่อนแล้ว
จู่ๆวันนี้ก็เผยตัวออกมาลงมือ คนอื่นอยากจะสืบก็สืบไม่ได้
"ดีมาก ไอ้สวะนั่นตายแน่ๆ ผมไม่เชื่อว่าหั้วจิ้งชั้นต้นสองคน จะไม่สามารถขวางมันได้！”กงปุ่นสองอีดีใจเล็กน้อย เดิมทีเขากังวลว่ากงป่นป้านฉางจะประมาทฝีมือของเฉินเฟิง ทว่าคิดไม่ถึง กงป่นป้านฉางยังให้ความสำคัญกับเฉินเฟิงมากกว่าเขาเสียอีก จึงได้ลอบส่งหั้วจิ้งชั้นต้นสองคนไปยังขวัญนินจา พลังแบบนี้ เพียงพอที่จะฆ่าหั้วจิ้งชั้นกลางแล้ว
"จริงด้วย พวกลูกน้องไม่ได้ทำอะไรกับทายาทของมหาปรมาจารย์ใช่ไหม?" ราวกับว่าคิดอะไรบางอย่างออก จู่ๆกงป่นป้านฉางก็เอ่ยถาม
"ตอบคำถามของพ่อ พวกลูกน้องไม่ได้ทำอะไรทายาทของมหาปรมาจารย์ครับ" กงปุ่นสองอีตอบอย่างเคารพ เขารู้ว่ากงป่นป้านฉางเป็นกังวลเรื่องอะไร ทายาทของมหาปรมาจารย์หน้าตาสวยมาก กงป่นป้านฉางกลัวว่าพวกลูกน้องจะไม่สามารถหักห้ามใจตนเองได้
"อืม ถ้าอย่างนั้นก็ดี กำชับพวกมันด้วย ห้ามทำอะไรทายาทมหาปรมาจารย์เด็ดขาด ถ้าทำอะไรเธอขึ้นมา พวกเราจะได้รับการกล่าวโทษจากวงการศิลปะการต่อสู้ทั่วโลก" กงป่นป้านฉางพูดเสียงเคร่งขรึม
"ครับ พ่อ" กงปุ่นสองอีรับคำสั่งทันที
"อีกเรื่องหนึ่ง รีบใช้เส้นสายที่มี ประสานงานกับสนามบินทั่วประเทศญี่ปุ่น สืบประวัติทุกคนที่เข้ามาประเทศญี่ปุ่นจากหวาเซี่ย เมื่อไหร่ที่เฉินเฟิงเข้ามายังประเทศญี่ปุ่น พวกเราต้องรู้ทันที" กงป่นป้านฉางพูด ขวัญนินจาให้เวลาเฉินเฟิงสามวัน ภายในสามวัน ถ้าเฉินเฟิงคิดอยากจะรีบมาถึงประเทศญี่ปุ่น ก็มีแต่นั่งเครื่องบินเท่านั้น
"ครับ พ่อ ผมจะไปจัดการตามคำสั่งของพ่อตอนนี้เลย ไปจัดเตรียมทุกอย่าง รับรองว่าต้องไม่มีช่องโหว่เกิดขึ้นครับ" กงปุ่นสองอีรับคำสั่งอีกครั้ง
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...