บทที่ 557 เขามาแล้ว
ในเวลาเดียวกัน
เครื่องบินจากประเทศกาวลี่บินมายังโตเกียว ถึงสนามบินนานาชาติโตเกียวอย่างตรงเวลา ชายหนุ่มผมยาว แต่งตัวสไตล์ฮิปฮอป สะพายกระเป๋า ลากกระเป๋าเดินทาง เดินตามผู้คนออกมาจากสนามบิน
หลังจากออกมาจากสนามบิน ชายหนุ่มขึ้นไปนั่งบนรถแท็กซี่ ลงจากรถก่อนที่จะถึงโตเกียวเบย์ริชแอเรียหนึ่งกิโลเมตร จากนั้นทำกระเป๋าเดินทางหาย หายไปในความมืดราวกับเป็นดวงวิญญาณ
เวลานี้ ห่างจากช่วงเวลาที่หลินหวั่นชีวถูกลักพาตัวไปประมาณสิบชั่วโมง
ขณะที่วงการศิลปะการต่อสู้กำลังพูดคุยถกเถียงเรื่องที่เฉินเฟิงจะไปหรือไม่ไปประเทศญี่ปุ่น ตระกูลกงปุ่นทั้งตระกูลได้เฝ้าติดตามคนหวาเซี่ยที่บินมายังประเทศญี่ปุ่น ชายหนุ่มวัยกลางคนที่เข้ามาจากประเทศกาวลี่มาถึงประเทศญี่ปุ่น
ชายหนุ่มคนนั้น ก็คือเฉินเฟิง!
หลังจากมาถึงประเทศญี่ปุ่น เฉินเฟิงไม่ได้ไปขวัญนินจาทันที แต่ไปยังพื้นที่วิลล่าแห่งหนึ่ง ที่สือโพ่จุนให้ข้อมูลมา
พื้นที่ของวิลล่าแห่งหนึ่งตั้งอยู่ที่โตเกียวเบย์ริชแอเรีย เป็นพื้นที่ย่านคนรวยที่มีชื่อเสียงในโตเกียว
ซงเต่าเฟิงทั้งตระกูลพักอยู่ที่นี่
เฉินเฟิงไม่ได้คิดที่จะตรงไปช่วยหลินหวั่นชีวที่ขวัญนินจา เขาคิดที่จะไปเค้นถามที่ตั้งของสมาคมการค้าเชียสุ่ยจากปากซงเต่าเฟิง
แตกต่างจากสมาคมการค้าจงไห่ ภายในของสมาคมการค้าเชียสุ่ยมีแค่สองตระกูลใหญ่
ตระกูลหนึ่งก็คือตระกูลกงปุ่นที่กงป่นป้านฉางอยู่
ส่วนอีกตระกูล คือตระกูลซงเต่าที่ซงเต่าเฟิงอยู่
ในประเทศญี่ปุ่น ตระกูลซงเต่าถือเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียง ธุรกิจที่ตระกูลพวกเขาครอบครอง แทบจะมีอยู่ทุกที่ในประเทศญี่ปุ่น
ครั้งที่แล้ว ซงเต่าเฟิงมางานวันเกิดฉู่ชีงฉือ เขาให้เรือยอร์ชลำหนึ่งเป็นของขวัญ
ในตอนนั้น ของขวัญของซงเต่าเฟิงทำให้ตระกูลฉู่ถึงกับตกตะลึง
เพราะว่า มูลค่าของเรือยอร์ชลำนั้น มากถึงหนึ่งร้อยกว่าล้านหยวน!
เฉินเฟิงได้ใกล้ชิดกับซงเต่าเฟิงแค่ช่วงเวลานั้นเท่านั้น
ดังนั้นเขาจึงจำซงเต่าเฟิงไม่ได้เท่าไหร่ จำได้แค่ว่าซงเต่าเฟิงตัวเตี้ยและอ้วน
ก่อนมาประเทศญี่ปุ่นในครั้งนี้ สือโพ่จุนบอกกับเขา อยากไปช่วยหลินหวั่นชีวที่ขวัญนินจา ทางที่ดีที่สุดให้ไปหาจากซงเต่าเฟิง
เพราะว่า หั้วจิ้งยอดฝีมือของตระกูลซงเต่าเฟิงช่วงนี้กำลังเก็บตัวถือศีล
ดังนั้น ทั้งตระกูลซงเต่าเฟิงในตอนนี้ไม่มียอดฝีมือระดับหั้วจิ้ง
เวลานี้ ภายในตระกูลซงเต่าเฟิง ครอบครัวซงเต่าทั้งครอบครัวกำลังกินอาหาร
"เฟิงเอ๋อ ได้ยินพวกเขาบอกว่า แกรู้จักเฉินเฟิง?"
กินอาหารได้ครึ่งหนึ่ง ซงเต่าโสงเหย่ซึ่งเป็นพ่อของซงเต่าเฟิงวางมีดและส้อมลงแล้วเอ่ยพูด
"ครับ ผมรู้จักเฉินเฟิงคนนั้นจริงๆ" ซงเต่าเฟิงพยักหน้าด้วยสีหน้าสับสน
"แกคิดว่าคนๆนี้จะมาประเทศญี่ปุ่นไหม?" ซงเต่าโสงเหย่ถาม
ซงเต่าเฟิงส่ายหน้า:“พ่อครับ ผมไม่ค่อยรู้จักเฉินเฟิงเท่าไหร่ ดังนั้นผมจึงไม่รู้แน่ชัดว่าเฉินเฟิงจะมาหรือไม่มาประเทศญี่ปุ่น"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...