ลูกเขยมังกร นิยาย บท 558

สรุปบท บทที่ 558 ที่ตรงนี้อยากปกปิดซ่อนเร้นเอาไว้ แต่กลับเปิดเผยให้ทุกคนรู้: ลูกเขยมังกร

สรุปตอน บทที่ 558 ที่ตรงนี้อยากปกปิดซ่อนเร้นเอาไว้ แต่กลับเปิดเผยให้ทุกคนรู้ – จากเรื่อง ลูกเขยมังกร โดย เมฆทอง

ตอน บทที่ 558 ที่ตรงนี้อยากปกปิดซ่อนเร้นเอาไว้ แต่กลับเปิดเผยให้ทุกคนรู้ ของนิยายใช้ชีวิตเรื่องดัง ลูกเขยมังกร โดยนักเขียน เมฆทอง เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

บทที่ 558 ที่ตรงนี้อยากปกปิดซ่อนเร้นเอาไว้ แต่กลับเปิดเผยให้ทุกคนรู้

"แกหมายถึงเงาดำเมื่อกี้หรอ? ฉันเห็นแล้ว จะเป็นเงาของคนได้ยังไง? ต้องใช้ความเร็วขนาดไหนถึงจะเร็วจนกล้องจับไม่ได้?" บอดี้การ์ดอีกคนส่ายหน้าแล้วหัวเราะ

จากนั้น——

อย่างรวดเร็วรอยยิ้มของเขาแข็งทื่อ ดวงตาเบิกกว้าง แววตาเต็มไปด้วยความคาดไม่ถึง!

เพราะว่า เขาเห็นเงาของคนๆหนึ่ง ผ่านประตูกระจกขนาดใหญ่ในห้องดูกล้องวงจรปิด

ราวกับเฉินเฟิงเป็นภูตผีวิญญาณ จู่ๆก็โผล่มาตรงหน้าห้องดูกล้องวงจรปิด!

"แกเป็นอะไรไป?"

บอดี้การ์ดที่พูดเป็นคนแรกเห็นท่าทีของเขา จึงถามด้วยความสงสัย

เอี๊ยด!

เสียงที่ตอบเขาคือเสียงเปิดประตู

เฉินเฟิงเหมือนกำลังกลับเข้ามาในบ้านของตนเอง เขาเดินเข้ามาด้านใน

หวาเซี่ยเฉินเฟิง?

ในฐานะบอดี้การ์ดของครอบครัวซงเต่า พวกเขาไม่เพียงแต่รู้จักเฉินเฟิง ยังรู้ว่าเฉินเฟิงเป็นคนฆ่านักฆ่าเสินอิ่นและลูกศิษย์นักบุญมีด และรู้ว่าเฉินเฟิงมาประเทศญี่ปุ่นเพื่อที่จะช่วยทายาทมหาปรมาจารย์จากขวัญนินจา

ในสถานการณ์แบบนี้ จู่ๆพวกเขาก็เห็นเฉินเฟิงกะทันหัน จึงตกใจเป็นอย่างมาก!

พวกเขาเบิกตากว้าง มองดูเฉินเฟิงด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อสายตา ปากพะงาบๆ คล้ายอยากจะพูดว่า :แกมาที่นี่ได้ยังไง?

"ผลั๊ว!”

“ผลั๊ว!”

คล้ายว่าเป็นการตอบทั้งสองคน เฉินเฟิงแลกหมัดออกไปสองครั้ง ด้วยความเร็วเหมือนแสง แทบจะตบไปที่หัวของบอดี้การ์ดทั้งสองคนในเวลาเดียวกัน ตบจนสมองสั่นสะเทือน ทำให้พวกเขาล้มลงกับพื้น หมดลมหายใจ โดยที่ยังไม่ทันได้ส่งเสียง

หลังจากทำทุกอย่างเสร็จแล้ว เฉินเฟิงเดินออกไปจากห้อง มุ่งหน้าไปยังอาคารหลักของวิลล่า

"พ่อครับ พ่อคิดว่าเฉินเฟิงจะมาประเทศญี่ปุ่นเมื่อไหร่?" ซงเต่าเฟิงถาม

"น่าจะพรุ่งนี้มั้ง เขาอยากมาประเทศญี่ปุ่น จำเป็นต้องเตรียมการ อีกทั้งยังต้องทำความเข้าใจวิธีการปกป้องสำนักงานของขวัญนินจา" ซงจิ่งเหย่สุงพูดอย่างภูมิใจ

"พรุ่งนี้?" ซงเต่าเฟิงรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย ถึงแม้จะได้เจอกับเฉินเฟิงแค่ครั้งเดียว แต่เฉินเฟิงทำให้เขารู้สึกว่าเฉินเฟิงเป็นคนทำอะไรรวดเร็ว เขาไม่คิดว่าเฉินเฟิงจะช้าขนาดนั้น

คล้ายรู้ว่าซงเต่าเฟิงกำลังคิดอะไรอยู่ ซงเต่าโสงเหย่หัวเราะแล้วพูด:“ไม่ต้องเป็นกังวล ประสานงานกับทางสนามบินเอาไว้แล้ว ขอแค่เฉินเฟิงปรากฏตัวในสนามบิน พวกเราก็จะรู้ข่าวทันที"

สิ้นเสียงของซงเต่าโสงเหย่ เสียงปั้งดังขึ้น

ประตูไม้พังทลาย!

ขณะที่พ่อลูกซงเต่าโสงเหย่อยากจะให้เฉินเฟิงรีบมาถึงประเทศญี่ปุ่น เฉินเฟิงก็ปรากฏตัวออกมา เขาถีบประตูบานใหญ่ของอาคารหลัก พลังภายในที่น่ากลัวทำเอาประตูไม้พังทลาย จากนั้นสาวเท้าก้าวใหญ่เข้ามาในห้องโถง

"เอ่อ......"

การมาอย่างกะทันหัน ทำให้พ่อลูกซงเต่าเฟิงตาค้าง!

ภายใต้โคมไฟ พวกเขาเบิกตากว้าง มองดูเฉินเฟิงที่มาพร้อมพลังแข็งแกร่งด้วยสีหน้านิ่งค้าง ราวกับเป็นไม้แกะสลัก ไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

วินาทีนี้ พวกเขาถึงขั้นคิดว่าตนเองเกิดภาพหลอน!

ต้องรู้ว่า เพื่อที่ครอบครัวซงเต่าจะรู้เวลาการมาถึงญี่ปุ่นที่แน่ชัดของเฉินเฟิง ได้ทำการเตรียมพร้อมจู่โจมเฉินเฟิง ประสานงานกับสนามบินใหญ่ทั่วญี่ปุ่น เพื่อที่จะได้ทราบข่าวทั้งหมดของชาวหวาเซี่ยทุกคนที่มา——ขณะที่นักท่องเที่ยวกำลังเช็คอิน พวกเขาก็มีข้อมูลเอาไว้ในมือแล้ว!

ผ่านกล้องวงจรปิด จนถึงตอนนี้พวกเขายังไม่ได้ข่าวเกี่ยวกับเรื่องที่เฉินเฟิงจะมาญี่ปุ่น ด้วยเหตุนี้จึงเฝ้ารอให้เฉินเฟิงรีบมาถึงญี่ปุ่น

ผลสุดท้าย เฉินเฟิงมาแล้ว มาอย่างกะทันหัน เดินเข้าประตูใหญ่อย่างไม่เกรงกลัว!

"อยากปกปิดซ่อนเร้นเอาไว้ แต่กลับเปิดเผยให้ทุกคนรู้จริงๆ"

พอเฉินเฟิงพูดคำนี้ออกมา สีหน้าของซงเต่าเฟิงเปลี่ยนไปทันที เขามันโง่มาก!พูดบอกไปก่อน!

"สีหน้าไม่ต้องแย่ขนาดนี้" เฉินเฟิงพ่นหัวเราะออกมา "ต่อให้พวกแกไม่ยอมรับ ฉันก็รู้ เรื่องนี้มันเกี่ยวข้องกับพวกแก"

"เฉิน......คุณเฉิน คุณฟังผมพูดก่อน......"

"เพี๊ยะ"

สิ่งที่ตอบกลับซงเต่าเฟิง คือเสียงตบหน้าหนึ่งฉาก

ซงเต่าเฟิงตัวปลิวออกไปทันที ยังไม่ทันถึงพื้น เขาก็อาเจียนเป็นเลือดออกมาพร้อมกับมีฟันหลุดออกมาด้วย

จนกระทั่งเวลานี้ เฉินเฟิงจึงพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย:“พูดอะไร? พูดว่าพวกแกจับตัวหวั่นชีวยังไงหรอ?"

"เข้า......เข้าใจผิดแล้ว คุณเฉินเฟิง พวกเราไม่ได้มีเจตนาไม่ดี" เห็นซงเต่าเฟิงปลิวออกไป ซงเต่าโสงเหย่กลับไม่กล้าพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"แกชื่อซงเต่าโสงเหย่ใช่ไหม?" เฉินเฟิงมองไปยังซงเต่าโสงเหย่

"ใช่ๆๆ ฉันชื่อซงเต่าโสงเหย่" ซงเต่าโสงเหย่รีบพยักหน้า

เฉินเฟิงพยักหน้าเล็กน้อย:“ถามอะไรแกหน่อย แผนการจัดการฉันของพวกแกในครั้งนี้คืออะไร?"

"อะ.....แผนการอะไร? เฉิน.....คุณเฉิน คุณกำลังพูดอะไรอยู่ ผมไม่เข้าใจ" ซงเต่าโสงเหย่เหงื่อออกเต็มหัว แม้แต่พูดก็ยังติดอ่าง

"ไม่เข้าใจ?" เฉินเฟิงแสยะยิ้ม

ขณะที่พูด เขาก็บีบคอซงเต่าโสงเหย่

"แก.....แกจะทำอะไร?!” หน้าของซงเต่าโสงเหย่แดงระเรื่อ เหมือนลูกไก่ที่อยู่ในกำมือของเฉินเฟิง

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร