บทที่ 560 ลักลอบเข้าไป
จายเถิงเหย่สุงเบะปาก ไม่ได้เก็บคำพูดของเชียนเย่จี๋เจิ้งมาใส่ใจ เขารู้สึกว่าเชียนเย่จี๋เจิ้งระมัดระวังจนเกินไป เฉินเฟิงจะเป็นอัจฉริยะแค่ไหน เขาก็เพิ่งบรรลุหั้วจิ้งชั้นต้น
ทว่าเขาและเชียนเย่จี๋เจิ้ง ล้วนเป็นคนเก่าคนแก่ที่อยู่ในหั้วจิ้งชั้นต้นมานานกว่าสิบปีแล้ว
อีกทั้ง นอกจากพวกเขาสองคน ด้านล่างยังมีนินจายอดฝีมือของขวัญนินจานับร้อยคน พลังระดับนี้ เพียงพอที่จะไปทำสงครามแล้ว ไม่ต้องพูดถึงแค่การรับมือจอมยุทธ์คนหนึ่ง
เวลานี้ เชียนเย่จี๋เจิ้งหยิบวิทยุสื่อสารที่ทหารใช้การเฉพาะออกมา เขาพูดเสียงเคร่งขรึม:“บอกคนของพวกนาย ทำตัวตื่นเข้าไว้ อย่าประมาทเด็ดขาด ถ้าเจออะไร ให้รีบรายงานทันที!”
“ครับ มหาปรมาจารย์เชียนเย่!”
ปลายสายของวิทยุสื่อสาร มีเสียงขานรับด้วยความเคารพนับถือ
ในเวลาเดียวกัน บนภูเขาแห่งหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลจากสวนสนุก เฉินเฟิงยืนอยู่บนต้นไม้ หยิบกล้องส่องทางไกลสำหรับกลางคืนออกมา มองดูสวนสนุกอย่างละเอียด
กล้องส่องทางไกลนี้เขาเอามาจากบอดี้การ์ดของซงเต่าโสงเหย่
นอกเหนือจากนั้น เขายังเอาปืนมาด้วยอีกสองกระบอก
เขารู้จากปากของซงเต่าโสงเหย่ แผนการฆ่าถูกจัดขึ้นที่นี่ แต่รายละเอียดของแผนการเป็นยังไง ซงเต่าโสงเหย่เองก็ไม่รู้——เขาไม่ใช่คนที่รับผิดชอบที่เกิดเหตุ
หื้ม?
อย่างรวดเร็ว เฉินเฟิงเห็นเงาของคนที่นั่งอยู่ในห้องโดยสารของชิงช้าสวรรค์ ไม่ได้มีแค่คนเดียว
การสังเกตเห็นนี้ ทำให้เฉินเฟิงหวั่นใจ จากนั้นก็รีบกวาดมองดูรอบๆ อย่างละเอียด
วินาทีต่อมา
เขาเห็นเงาของคนหลายคนในชิงช้าสวรรค์ เห็นหลินหวั่นชีวถูกมัดตัวแล้วนั่งอยู่ในห้องโดยสารที่อยู่สูงสุดบนชิงช้าสวรรค์
"ฟู่~”
การสังเกตเห็นนี้ ทำให้เฉินเฟิงโล่งใจ——หลินหวั่นชีวไม่เป็นอะไร ดูท่าการที่เขาใช้ความคิดเห็นของผู้คนมากดดันวงการศิลปะการต่อสู้นั้นได้ผล!
ในเวลาเดียวกันที่เขาโล่งใจ เฉินเฟิงเองก็กระจ่างชัด ห้องโดยสารบนสุดของชิงช้าสวรรค์นอกจากหลินหวั่นชีวแล้ว คนที่เหลือล้วนเป็นคนที่ สไนเปอร์——ที่นั่นคือที่ที่สูงที่สุดในสวนสนุก!
จากการมองดู สไนเปอร์ของฝ่ายตรงข้าม เฉินเฟิงรู้ว่าการฆ่ากันในครั้งนี้อันตรายมาก เขาไม่ได้เข้าไปช่วยทันที แต่ยังคงใช้กล้องส่องทางไกลมองดูสวนสนุกทั้งสวนสนุก
เขาสังเกตดูรอบๆชิงช้าสวรรค์ก่อน
จากที่เขาดูนั้น ในเมื่อหลินหวั่นชีวถูกจับมัดเอาไว้ในห้องโดยสารบนชิงช้าสวรรค์ เช่นนั้นชิงช้าสวรรค์ก็ต้องเป็นที่ที่ศัตรูนำคนเฝ้าเอาไว้มากที่สุด
เป็นจริงตามนั้น——
ขวัญนินจาทั้งสิบคนของสำนักนินจาที่อยู่ใต้ชิงช้าสวรรค์ล้วนได้รับการฝึกมาเป็นอย่างดี พรางตัวเก่ง พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในพุ่มไม้ ใช้ไม้มาบังตนเอง บวกกับแสงอันน้อยนิดในกลางคืน ทำให้แทบจะรวมเป็นหนึ่งกับความมืด
เฉินเฟิงมองดูถึงสองนาที ไม่เห็นเงาคนแม้แต่คนเดียว แต่เขาเชื่อว่าที่นั่นมีศัตรู เพียงแต่ศัตรูซ่อนตัวเอาไว้เป็นอย่างดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...