บทที่ 561 ลอบโจมตี
เพราะเหตุฉะนี้ ไม่ว่าเฉินเฟิงจะปรากฏตัวหรือไม่นั้น เพียงแค่ไม่เข้าไปใกล้ชิงช้าสวรรค์ พวกเขาก็ไม่มีทางจะลงมือ
“กลุ่ม1 ทุกอย่างปกติ”
“กลุ่ม2 ทุกอย่างปกติ”
“กลุ่ม3 ทุกอย่างปกติ”
………
ผ่านไปไม่นาน นินจาที่ได้รับหน้าที่ให้คอยดูแลในพื้นที่ต่างๆ ก็รายงานกันครบหมด และทุกอย่างปกติดี
“จนถึงตอนนี้ที่หวาเซี่ยก็ไม่ได้ยินว่าเฉินเฟิงเข้ามาในประเทศญี่ปุ่นเลย ถ้าเป็นแบบนี้ให้เรามาคอยคุ้มกันอยู่แบบนี้ก็ไม่มีประโยชน์”
“ใช่ พวกเราก็เฝ้ามาทั้งวันแล้ว แม้แต่เงาของเฉินเฟิงยังไม่มีวี่แววจะปรากฏที่หวาเซี่ยเลย ท่านซงจิ่งก็ไม่ยอมให้พวกเราพักเลยสักนิด”
“ถ้าหากว่าเฉินเฟิงตามมาที่หวาเซี่ยในอีกหนึ่งชั่วโมงละก็ แรงที่จะรับมือของพวกเราก็คงไม่มีเหลือแล้ว”
“ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าใครเป็นผลวางแผนการแบบนี้ ช่างสิ้นคิดนัก!”
หลังจากที่รายงานทุกอย่างเสร็จ กลุ่มที่อยู่ทางทิศตะวันออกสุดก็ทยอยเงียบลง แล้วก็ปิดวิทยุสื่อสาร เหลือเพียงเสียงบ่นพรึมพรำเบาๆ
“มา ดูดบุหรี่ คลายเครียดกันหน่อย”
หลังจากนั้น ชายชุดดำก็หยิบกล่องบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แบ่งให้กับเพื่อนอีกสี่คน
พอสี่คนนั้นเห็นก็พากันทยอยเก็บปืน พวกเขาทั้งสี่คนนั้นมีปืนพกติดตัว แต่ว่าอีกคนหนึ่งนั้นถือปืนกลอยู่
และในเวลาเดียวกัน เฉินเฟิงก็หลบอยู่ด้านหลังพวกเขาตรงพุ่มไม้ราวๆ ไม่ถึงสิบเมตร คอยแอบฟังสิ่งที่พวกนั้นกำลังคุยกันอยู่ และก็มองเห็นว่าพวกเขานั้นเก็บปืนไว้แล้วจากช่องเล็กๆ ของพุ่มไม้ แล้วก็พากันเอาบุหรี่ขึ้นมาดูดด้วยกัน
และถ้าฟังจากที่พวกนั้นคุยกันแล้ว เขาก็มั่นใจได้ว่า ทั้งห้าคนนั้นได้เก็บอาวุธไว้แล้ว
สำหรับเขาแล้วโอกาสแบบนี้นั้นหายากมาก!
แต่ทว่า---
เขากลับไม่ได้รีบร้อนลงมือ แต่กลับยกกล้องส่องทางไกลขึ้นมา มองไปที่ชิงช้าสวรรค์รอบนึง แล้วก็พบว่าพวกนินจาที่ถือปืนสไนเปอร์ไม่ได้มองมาทางด้านนี้เลย เขาจึงเก็บกล้องไว้
ฉึบ!
ไม่กี่วินาทีต่อมา เฉินเฟิงก็รวบรวมพลังภายในออกมาจนถึงขีดสุด แล้วส่งแรงไปที่ปลายเท้า พลางเหยียบที่พื้น ราวกับว่าเป็นพลังมิงค์ที่กำลังออกล่าเหยื่อ พลันพุ่งไปหาทั้งห้าคนนั้นทันที
พลวด!
ในตอนนี้ เฉินเฟิงก็ได้รวบรวมพลังภายในของเขาเข้าด้วยกัน จึงเกิดพลังความเร็วถึงขีดสุด จากนั้นก็เห็นเพียงแสงสีดำแวบไป แล้วก็ไปโผล่ที่ด้านหลังของพวกนั้นทันที มือทั้งสองข้างของเขาก็ถือดาบอยู่ แล้วก็พลันแทงเข้าด้านหลังลำคอของสองคนท้ายสุด
ฉวก!
ฉวก!
พอได้ยินเสียงนี้สองครั้ง คอของทั้งสองคนก็ขาดออก ร่างของสองคนนั้นเซไปเลย แล้วก็พลันเอนลงไปล้มด้านหน้า
“เอื้อก.....”
เหตุการณ์ไม่คาดคิดที่เกิดขึ้นนั้น ทำให้พวกที่เหลืออีกสามคนนั้นตกใจจนแน่นิ่งไป และจ้องมองจนลูกตาจะถลนออกมา!
เมื่อครู่พวกเขาเองก็พึ่งบ่นเรื่องที่เฉินเฟิงไม่ได้บุกเข้ามาในประเทศญี่ปุ่นแท้ๆ แต่ในตอนนี้เฉินเฟิงกลับมาปรากฏตัวต่อหน้า แล้วก็ฆ่าเพื่อนของพวกเขาไปแล้วสองคนอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย.......
และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ จะไม่ทำให้พวกเขาตกใจได้อย่างไร?
ฟู่!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...