ลูกเขยมังกร นิยาย บท 562

บทที่ 562 แบ่งกลุ่มกองกำลัง

” ขอโทษด้วย ข้าเล็งไม่ดี แทงผิดที่แล้ว มาลองอีกรอบ”

เฉินเฟิงยิ้มอ่อน แล้วพลันเช็ดคราบเลือดออก เขาเช็ดอย่างช้าๆ ราวกับว่าเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง

แต่ทว่า——

การกระทำของเขานั้น ได้ถูกนินจาผู้นั้นเห็นแล้ว จนตกขนลุกขนพองด้วยความหวาดกลัว แล้วก็ยิ่งทำให้กลัวมากยิ่งขึ้น!

“อืม ดาบเล่มนี้ ข้าคงต้องเล็งตำแหน่งให้ดีๆ แล้วล่ะ”

เฉินเฟิงไม่ได้สนใจเขาเลย แต่กลับยกดาบขึ้นมาหมุนอีกรอบ แล้วเล็งไปที่เส้นเลือดใหญ่ที่ขาของเขา พลางวาดไปมา

ทุกครั้งที่เฉินเฟิงวาดนั้น ก็ยิ่งทำให้หัวใจของเขาลุ้นอย่างมาก เฉินเฟิงหมุนไปมาอยู่สามครั้ง จนนินจาผู้นั้นเกือบจะหัวใจวาย และตัวก็อ่อนระทวยลงไปกองที่พื้น

“ไม่.......อย่า!”

เขาตัวอ่อนที่พื้น และเหงื่อก็ผุดออกมามากมาย พลางหันไปมองเฉินเฟิงอย่างหวาดกลัวแล้วพูดขึ้น: “ถ้าข้าบอกเจ้า เจ้าจะปล่อยข้าไปมั้ย?”

“ก็ได้” เฉินเฟิงตอบอย่างไม่คิดและพยักหน้า

“เจ้า.....เจ้าแน่ใจนะ?” เขารู้สึกข้องใจอยู่เนืองๆ

“จุดประสงค์ที่ข้ามาที่นี่ก็เพื่อมาช่วยเพื่อนข้า เจ้าก็เป็นแค่หมากตัวหนึ่งของข้าก็เท่านั้น เจ้าจะตายหรือไม่นั้นไม่ได้สำคัญสำหรับข้า”

ที่เฉินเฟิงพูดออกมาแบบนี้นั้น เขาเองก็รู้ดี ว่ามีเพียงวิธีนี้ที่จะทำให้ชายผู้นี้ยอมเปิดปากพูด และเชื่อใจเขา

“ครั้งนี้นอกจากพวกเราสำนักขวัญนินจาจำนวนหนึ่งร้อยคน ก็ยังมีนินจาจากสำนักอีกจำนวนสามสิบคน ในจำนวนนั้นมียี่สิบคนเป็นนินจาชั้นต่ำและอีกสิบคนเป็นชั้นกลาง”

“นอกจากนี้ก็ยังมีนินจาชั้นสูงของครอบครัวกงปุ่นและครอบครัวชงเต่าอีกสองคน คือท่านจายเถิงเหย่สุงและเชียนเย่จี๋เจิ้ง.....” เพราะคำพูดของเฉินเฟิงนั้นจึงทำให้เขาเชื่อใจ และเลือกที่จะพูดออกมา เพราะเขาตกหลุมพรางของเฉินเฟิง จึงทำให้เขาพูดทุกอย่างออกมาจนหมด

“แล้วแบ่งกำลังพลยังไง?” เฉินเฟิงถามขึ้น

“พวกข้าจำนวนหนึ่งร้อยคนได้แบ่งกันสอดแนบตามจุดรอบๆ สวนสนุก และจะคอยรายงานความเรียบร้อยอยู่ตลอด และนินจาอีกสามสิบคนนั้นก็จะหลบซ่อนตัวอยู่บริเวณชิงช้า และนินจานักฆ่าอีกสี่คนก็จะนั่งอยู่บนจุดสูงสุดของชิงช้า พวกเขาต่างถือปืนสไนเปอร์ติดตัว และรับผิดชอบในการยิงเป้า

นินจาผู้นั้นไม่กล้าแม้แต่จะปิดบัง เขาพูดออกมาจนหมด “จายเถิงเหย่สุงกับเชียนเย่จี๋เจิ้ง คอยอยู่ที่ชั้นสาม อ่อ และเพื่อนของเจ้าก็นั่งอยู่บนชิงช้าด้วยเหมือนกัน ทั้งหมดนี้เป็นการแบ่งกลุ่มของแผนเรา และข้าก็ไม่ได้โกหกเลยแม้แต่น้อย!”

“เจ้าไม่ได้โกหกข้าจริงๆ และข้าก็จะไว้ชีวิตเจ้า”

สิ่งที่นินจาผู้นี้บอกมานั้นตรงกับที่เขาคิดไว้ไม่ผิด เขาหยักหน้า หลังจากนั้นก็ใช้ฝ่ามือตบไปที่ด้านหลังศีรษะของนินจาผู้นั้นจนสลบลงไปนอนที่พื้นอีกครั้ง

เฉินเฟิงไม่ได้ต้องการจะให้เขาตาย แต่ว่าหลังจากนี้เขาจะสามารถรอดไปได้หรือไม่นั้น ก็ขึ้นอยู่กับชะตาชีวิตของเขาแล้ว

พอเขาได้รู้จำนวนคนและแผนการคร่าวๆ แล้วนั้น เฉินเฟิงก็ไม่รีรอ ใช้จังหวะที่ยังมืดอยู่ และเงาของพุ่มไม้ ต้นไม้อำพรางตัว

หลังจากนั้น พอตอนที่เขากลับมาที่เขตบริเวณของชิงช้าอีกครั้งนั้น คนพวกนั้นก็ยังไม่รู้ว่านินจากลุ่มที่สิบนั้นโดนทำร้ายแล้ว และนินจาที่คอยยิงเป้าอยู่ด้านบนชิงช้านั้นก็ยังนั่งบนที่นั่ง ไม่มีทีท่าว่าจะพูดเตือนอะไร

และทั้งหมดนี้ ก็ยิ่งทำให้เฉินเฟิงนั้นลอบเข้าไปสวนสนุกได้สบาย

ในยามค่ำคืนนี้ เฉินเฟิงก็คอยหลบซ่อนตัวอยู่ตลอด โดยไม่ลงมือทำอะไรกับพวกสำนักนินจาที่คอยสอดส่องดูแล แต่จะคอยหลีกเลี่ยงและซ่อนตัวเอาไว้

เพราะแผนที่สองของเขานั้นคือจัดการกับนินจาแม่นปืนที่อยู่ด้านบนสี่คนนั้น ดังนั้นเขาจึงไม่ลงมือ เพราะจะทำให้คนอื่นรู้ได้ว่า เขามาแล้ว

แล้วเวลาก็ค่อยๆ ไหลไป ในตอนนี้เฉินเฟิงหลบจนเข้ามาห่างจากชิงช้าแค่หนึ่งร้อยเมตร

ในเมื่อมาถึงจุดนี้แล้ว เฉินเฟิงก็ไม่หยุดรอ

เพราะว่า สิ่งที่เขาแย่งชิงมาจากกลุ่มซานโข่วคือปืนกล รุ่นmp5 ถ้าจะเรียกให้ถูกคือ รุ่นmp5a1 ที่ผลิตจากบริษัทhk