ลูกเขยมังกร นิยาย บท 592

บทที่ 592 ครึ่งทางปรมาจารย์

หลังจากที่ถูกขวัญนินจาลักพาตัวไป เธอคงจะหมดหวังไปแล้ว

เพราะเธอไม่คิดว่า จะมีคนสามารถข้ามน้ำข้ามภูเขา ผ่านความยากลำบากและอัตราย ช่วยเธอออกมาจากขวัญนินจาได้ แต่แล้วเฉินเฟิงก็ปรากฏตัวขึ้น

ในคืนนั้น สำหรับยอดฝีมือขวัญนินจา เห็นเฉินเฟิงที่เดินออกมาจากความมืดนั้น เป็นเหมือนดั่งเทพแห่งนักฆ่า

แต่สำหรับหลินหวั่นชีว ที่หมดหวังแล้ว เห็นเฉินเฟิงที่เดินออกมาจากความมืดนั้น กลับเป็นเหมือนเทพแห่งนักสู้ เป็นเทพแห่งนักสู้ที่มาพร้อมกับเมฆมงคลหลากสี

ภาพที่ทั้งสองคนกอดกันแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น

หลินหวั่นชีวไม่สนใจสายตาของผู้คนรอบๆอย่างสิ้นเชิง เธอกอดเฉินเฟิงไว้แน่นเพียงอย่างเดียว ใช้วิธีแบบนี้บ่งบอกว่าเฉินเฟิง มีความสำคัญต่อเธออย่างมาก

เมื่อตอนที่เธอถูกจับเป็นตัวประกันไปยังประเทศญี่ปุ่น เธอเตรียมพร้อมยอมรับความตายแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่า เมื่อถึงวินาทีสุดท้าย เฉินเฟิงกลับปรากฏตัวขึ้นเหมือนดั่งเทพบุตร

เมื่อเธอถูกเฉินเฟิงช่วยเหลือออกมา หลังจากที่กลับมาถึงหวาเซี่ยอย่างปลอดภัย ก็ได้รู้ข่าวว่าเฉินเฟิงถูก วงการศิลปะการต่อสู้ของประเทศญี่ปุ่น กับอิทธิพลใต้ดินร่วมมือกันล่าสังหาร นาทีนั้นไม่มีใครรู้ว่าเธอหมดหวังขนาดไหน

เธอถึงขั้นแอบตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่า หากเฉินเฟิงตายอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น เธอก็จะไปหาวิธีฆ่าตัวตายอย่างดูดี ไปเป็นเพื่อนเฉินเฟิงในถนนยมโลก

ภาพที่ทั้งสองคนกอดกันแน่นนี้ แทบจะทำให้สีหน้าของผู้ชายทั้งหมดเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยา อยากที่จะไปแทนที่เฉินเฟิง และพวกผู้หญิงก็อิจฉาเหมือนกัน อิจฉาความรักที่กล้าหาญขนาดนี้

อืม?

ในขณะเดียวกัน ชายหนุ่มตระกูลหลี่ประเทศกาวลี่ กับจีนสี่เย้นก็เดินออกมาจากทางออกสนามบิน มองเห็นภาพนี้อย่างชัดเจน

วินาทีนั้น พวกเขาต่างก็หยุดฝีเท้าลงอย่างไม่ได้นัดหมาย มองดูเฉินเฟิงกับหลินหวั่นชีว ที่กอดกันไว้แน่นด้วยสีหน้าไม่คาดคิด ความรู้สึกในตอนนั้นเป็นเหมือนดั่งเห็นอะไรที่ไม่คาดคิดที่สุดในโลก

เพราะพูดถึงรูปร่างหน้าตากับท่าที จีนสี่เย้นพ่ายแพ้ให้กับหลินหวั่นชีวทั้งหมด และ...เธอผ่านการศัลยกรรมมา

หลังจากกอดกันแล้ว เฉินเฟิงถือกระเป๋าเดินทาง จูงมือหลินหวั่นชีวแล้วจากไป

ตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่ได้หันไปมองชายหนุ่มตระกูลหลี่ประเทศกาวลี่ กับจีนสี่เย้นที่อยู่ด้านข้างเลย

คางคกอยากกินเนื้อหงส์?

ครองโสดตลอดไป?

มองดูเงาร่างเฉินเฟิงกับหลินหวั่นชีวที่จากไป หวนคิดถึงคำพูดก่อนหน้านี้ ไม่ว่าจะเป็นชายหนุ่มตระกูลหลี่ประเทศกาวลี่ หรือจีนสี่เย้น ต่างก็รู้สึกเหมือนโดนคนตบหน้า จนใบหน้าร้อนผ่าว

ตบหน้ากันชัดๆ

นาทีนี้ พวกเขาแทบอยากที่จะมุดแผ่นดินหนีทันที

…………

จากที่เดินออกมาจากสนามบินพร้อมกับหลินหวั่นชีวแล้ว เฉินเฟิงค่อยพบว่า มันนอกสนามบินมีรถจิ๊บทหารสีเขียวสองคันจอดอยู่

รถจิ๊ปสองคันนี้เป็นป้ายตัวเอนำหน้า ทำให้คนที่เดินผ่านไปมาไม่น้อยต่างก็หันมามอง

ด้านหน้าของรถจิ๊ป มีชายวัยกลางคนสวมชุดทหารยืนอยู่อย่างสงบ

เมื่อมองเห็นเฉินเฟิง สีหน้าของชายวัยกลางคนเผยยิ้มออกมาทันที

“หัวหน้าหวังมาได้อย่างไร?”

เฉินเฟิงค่อนข้างแปลกใจ ชายวัยกลางคนตรงหน้านี้ก็คือหวังเฟิง ที่ส่งชุดทหารไปให้เขาเมื่อก่อนหน้านี้

หวังเฟิงเป็นผู้รับผิดชอบกองกำกับการปฏิบัติการพิเศษของยันเจียง ในนามแล้ว เขาอยู่ในฐานะหัวหน้า แต่ความจริงแล้ว ตำแหน่งของเขากลับเป็นพลตรี และยังเป็นพลตรีที่มีอำนาจ ยังไงเขาก็เป็นคนควบคุมดูแลกองกำลังพิเศษมังกร เป็นกองกำลังพิเศษที่มีความแข็งแกร่งในการสู้รบที่สุดของหวาเซี่ย

“ท่านผู้อาวุโสก่วน ให้ผมมารับคุณ”

“ยินดีต้อนรับกลับบ้าน”

หวังเฟิงยิ้มแย้ม ปฏิบัติการของเค้าในครั้งนี้ได้รับคำสั่งมาจากก่วนหนานเทียน หลังจากที่ได้รู้ผลงานการสู้รบของเฉินเฟิงในประเทศญี่ปุ่นแล้ว ก่วนหนานเทียนก็ให้เขารีบมายังสนามบินทันที เพื่อแสดงให้เห็นถึงความสำคัญที่มีต่อเฉินเฟิง

“ขึ้นรถก่อนเถอะ พวกท่านผู้อาวุโสก่วน กำลังรอคุณอยู่” หวังเฟิงพูดขึ้นอีกครั้ง