ลูกเขยมังกร นิยาย บท 593

บทที่ 593 การแข่งขันบูโดระดับโลก

“ไม่มีอะไรน่าถามครับ” เฉินเฟิงยิ้มพูด

ได้ยินคำตอบของเฉินเฟิง โจวโพ่คองอึ้งไปก่อน หลังจากนั้นก็ยิ้มพูดขึ้นอย่างขมขื่นว่า “ดูเหมือนว่าคุณจะไม่พอใจในตัวพ่อของคุณอย่างมาก”

ไม่พอใจ?

เฉินเฟิงไม่ปฏิเสธ เขาไม่พอใจเฉินห้าวเทียนจริงๆ

เพราะในฐานะที่เป็นพ่อคนหนึ่ง เฉินห้าวเทียนไม่ได้ทำหน้าที่ของคนที่เป็นพ่อคนหนึ่งควรทำ

เขาไม่ได้ปกป้องดูแลแม่เป็นอย่างดี และไม่ได้ปกป้องดูแลตนเอง

“ที่จริงพ่อของคุณมีความจำเป็น” โจวโพ่คองถอนหายใจ “เขาหายสาบสูญไปก็เพื่อต้องการช่วยชีงตี้”

ช่วยชีงตี้?

เฉินเฟิงอึ้งไป หมายความว่าอย่างไร? ชีงตี้ที่โจวโพ่คองพูดถึงคือ...หลินชีงตี้

“อืม ชีงตี้ที่ผมพูดถึงก็คือพ่อของเธอ...หลินชีงตี้” โจวโพ่คองหันไปมองหลินหวั่นชีว ที่ยืนอยู่ด้านข้าง

คราวนี้หลินหวั่นชีวเองก็อึ้งเหมือนกัน ความหมายของโจวโพ่คองก็คือ พ่อของเฉินเฟิงรู้จักพ่อของเธอ และพ่อของเฉินเฟิง ก็หายสาบสูญไปเพื่อช่วยชีวิตพ่อของเธอ

“ความหมายของท่านผู้อาวุโสโจวก็คือ เมื่อสิบแปดปีก่อน พ่อของผมกับปรมาจารย์หลิน หายสาบสูญไปด้วยกันหรือ?” เฉินเฟิงพูดขึ้นด้วยเสียงเครียด ก่อนวันนี้ เขาไม่เคยคิดว่าเฉินห้าวเทียนกับหลินชีงตี้ มีความเกี่ยวข้องกัน เพราะหลินชีงตี้เป็นหนึ่งในเก้าปรมาจารย์บูโดของหวาเซี่ย

และเฉินห้าวเทียนพ่อของเขา ต่อให้มีวรยุทธอยู่บ้าง แต่เมื่อเทียบกับหลินชีงตี้ เกรงว่าคงห่างไกลกันอย่างมาก

แต่ตอนนี้ คำพูดของโจวโพ่คอง กลับพลิกการคาดเดาในก่อนหน้านี้ของเขาอย่างสิ้นเชิง

เฉินห้าวเทียนหายสาบสูญไปเพื่อช่วยชีวิตหลินชีงตี้

คำพูดนี้แสดงว่าความสามารถของเฉินห้าวเทียน มีความเป็นไปได้ว่าแข็งแกร่งกว่าหลินชีงตี้เท่านั้น

“ใช่ ตอนนั้นห้าวเทียนกับชีงตี้ หายสาบสูญไปพร้อมกันจริง” โจวโพ่คองพยักหัว น้ำเสียงค่อยข้างสับสน

เขากับเฉินห้าวเทียน กับหลินชีงตี้เป็นรุ่นเดียวกัน เมื่อพูดจริงๆแล้ว เขาถือว่าเป็นศิษย์พี่ของเฉินห้าวเทียนกับหลินชีงตี้ แต่ทว่า ความสามารถของเขาสู้เฉินห้าวเทียนกับหลินชีงตี้ไม่ได้

ภายหลังเฉินห้าวเทียนกับหลินชีงตี้ ต่างก็กลายเป็นปรมาจารย์บูโด แต่เขากลับติดอยู่ตรงที่ครึ่งปรมาจารย์

“พ่อของผมเป็นปรมาจารย์บูโดหรือ?” ถึงแม้ในใจก็คิดอยู่แล้ว แต่เฉินเฟิงก็อดที่จะถามไม่ได้ เขาไม่ค่อยอยากเชื่อ พ่อที่เคยเห็นหน้าเพียงไม่กี่ครั้งคนนั้น เป็นถึงปรมาจารย์บูโดคนหนึ่ง

“ใช่ ห้าวเทียนก็เป็นปรมาจารย์บูโดคนหนึ่ง” โจวโพ่คองยืนยันสิ่งที่เฉินเฟิงคาดคิด

เวลานี้ เฉินเฟิงตกตะลึงอย่างมาก

เฉินห้าวเทียน เป็นปรมาจารย์บูโดจริงๆด้วย

เช่นนี้ เท่ากับว่าตระกูลเฉินมีปรมาจารย์ถึงสองคน

“พวกเขาหายสาบสูญไปได้อย่างไร?” หลังจากตกตะลึงแล้ว เฉินเฟิงก็ถามคำถามนี้ออกมา ตอนนี้เขายิ่งแปลกใจ ความอัตรายที่หลินชีงตี้ พบเจอในตอนนั้นคืออะไรกันแน่ ความอัตรายนี้สามารถทำให้ปรมาจารย์บูโรสองคน หายสาบสูญไปพร้อมกัน

“เรื่องที่เกี่ยวกับการหายสาบสูญไปของพวกเขา ตอนนี้ผมยังบอกคุณไม่ได้”

“นี่เป็นความลับสูงสุดของหวาเซี่ย” โจวโพ่คองส่ายหัว ปฏิเสธเฉินเฟิง

ไม่รอให้เฉินเฟิงได้พูดอะไร โจวโพ่คองก็พูดขึ้นอีกว่า “แต่ผมสามารถบอกคุณได้ว่า ตอนนี้พวกเขายังมีชีวิตอยู่”

ยังมีชีวิตอยู่?

ได้ยินคำพูดนี้แล้ว เฉินเฟิงค่อยโล่งอก ยังมีชีวิตอยู่ก็ดี ขอเพียงยังมีชีวิตอยู่ งั้นก็แสดงว่ายังมีความหวัง

“เรื่องที่ห้าวเทียนกับชีงตี้หายสาบสูญ ไม่ใช่สิ่งที่คุณควรคิดในตอนนี้ สิ่งที่คุณควรคิดในตอนนี้คือ ทำยังไงให้กลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างรวดเร็ว เพราะในไม่ช้า ก็จะมีคนมาหาเรื่องคุณ” หลังจากเงียบไปสักพัก โจวโพ่คองพูดขึ้นด้วยเสียงเครียด