ลูกเขยมังกร นิยาย บท 600
บทที่ 600 พนันชีวิต
วินาทีต่อมา เสียงโห่ร้องดังขึ้น
นักแข่งรถกาวลี่เปิดแชมเปญฉลอง ต่างโห่ร้องอย่างฮึกเหิม
ฝั่งหวาเซี่ย ไม่ว่าจะเป็นนักแข่งรถหวาเซี่ยหรือผู้ชมต่างเงียบกริบเป็นเป่าสาก
จนถึงตอนนี้ ฝั่งหวาเซี่ยแพ้รวด!
พอได้ยินเสียงโห่ร้องของพวกนักแข่งรถกาวลี่โดยมีผูชางจวู้นเป็นหัวโจก ไม่ว่าจะเป็นนักแข่งรถหวาเซี่ยที่มาจากทั่วทุกสารทิศ หรือแม้แต่ผู้ชมที่มาเพื่อดูการแข่งในคืนนี้เป็นพิเศษ ต่างทำหน้าเหมือนกินแมลงวันเข้าไป สีหน้าไม่สู้ดีกันขึ้นไปเรื่อยๆ!
ไม่เพียงแค่พวกเขา หวู่เหวินโป่กับจี้หงเองก็สีหน้าย่ำแย่พอกัน
“เหอะ ไม่คิดเลยว่าแกยังกล้าโผล่หน้ามาอีก? ฉันคิดว่าแกจะมุดหัวอยู่ในห้องไม่กล้าออกมาแล้วซะอีก!”
วินาทีต่อมา หลี่ตงชิงก็เห็นพวกเฉินเฟิงสามคน เลยเดินเข้ามาหาเอง พลางมองหวู่เหวินโป๋อย่างเย้ยหยัน “อาจารย์ฉันบอกว่าจะพาคนมายึดแชมป์แข่งรถหวาเซี่ย ตอนแรกแกไม่เชื่อ ตอนนี้เชื่อหรือยังล่ะ?”
“การแข่งยังไม่จบ!” พอเห็นสีหน้าเหิมเกริมกร่างของหลี่ตงชิง และได้ยินคำพูดถากถางของเขา หวู่เหวินโป๋กัดฟันตอบ
“ต่างกันไหมล่ะ? แกคิดว่าแกจะเอาชนะฉัน หรืออาจารย์แกจะเอาชนะอาจารย์ฉันได้หรือไง?” หลี่ตงชิงยิ้มเย็น
“เดี๋ยวผลลัพธ์จะบอกนายเอง!” หวู่เหวินโป๋ตอบเสียงเย็น
“เหอะ ในเมื่อแกมั่นใจขนาดนี้ งั้นเรามาพนันกันให้มันส์กว่านี้หน่อย----นอกจากเงินพนันก่อนหน้านี้แล้ว ถ้าแกแพ้ ก็ฆ่าตัวตายซะ ถ้าฉันแพ้ก็แล้วแต่แกจะจัดการ เป็นไง?”
หลี่ตงชิงพูดอย่างหมายมาด และไม่ปกปิดรังสีอำมหิตในดวงตาเลยสักนิด
ตอนหวู่เหวินโป๋ไม่ไว้หน้าผูชางจวู้นที่สนามบิน หลี่ตงชิงก็ตั้งใจจะสั่งสอนหวู่เหวินโป๋ซักยกอยู่แล้ว แถมเมื่อกี้หวู่เหวินโป๋ยังให้คนหักขานักแข่งกาวลี่อีก ทำให้ผูชางจวู้นเสียหน้ายกใหญ่ เขายิ่งอยากฆ่าหวู่เหวินโป๋หนักขึ้น
“เห...”
พอได้ยินคำพูดของหลี่ตงชิง ไม่ว่าจะเป็นนักแข่งรถหวาเซี่ยที่มาจากทั่วทุกสารทิศ หรือแม้แต่ผู้ชมที่อยู่โดยรอบ ต่างพากันตะลึงอึ้งไป
พวกเขาไม่คิดเลยว่า หลี่ตงชิงจะพนันชีวิตกับหวู่เหวินโป๋!
เพราะไม่ว่าจะเป็นการพนันแบบไหนก็ตาม การพนันชีวิตถือเป็นสิ่งที่ตื่นเต้นและอัตรายที่สุด นอกจากจะมีความแค้นหนักหนาสาหัสแล้ว แทบไม่มีใครที่ไหนกล้าพนัน
ไม่เพียงพวกเขาเท่านั้น จี้หงกับหวู่เหวินโป๋เองก็ไม่คิดเหมือนกัน ต่างพากันตะลึงอยู่กับที่ มีแต่เฉินเฟิงที่สีหน้าเรียบเฉย เขาจับความอยากฆ่าที่หลี่ตงชิงซ่อนไว้ได้หลายครั้งแล้ว!
“แกไม่ได้กล้ามากหรือไง? แกพึ่งบอกฉันเองนะว่า จะไม่ยอมเป็นหมาหัวหดหรือขี้ขลาดตาขาวในการแข่ง? ทำไมไม่กล้ารับปากล่ะ? ถ้าแกกลัว ก็ยอมแพ้ออกมาตรงๆเลย ฉันจะได้ยอมไว้ชีวิตแก!” ที่หลี่ตงชิงกล้าเข้ามาท้าทายหวู่เหวินโป๋ก่อน ก็เพียงแค่อยากให้หวู่เหวินโป๋โกรธจนขาดสติ และยอมพนันชีวิตด้วย จากนั้นก็ชนะการแข่ง ฆ่าหวู่เหวินโป๋ซะ ล้างแค้นให้ผูชางจวู้น
เพราะอย่างนั้น พอเขาเห็นหวู่เหวินโป๋อึ้งตะลึงอยู่กับที่ ไม่ตอบรับ เขาเลยใส่ไฟเพิ่ม “พนันก็....”
นั่นไง หวู่เหวินโป๋โดนหลี่ตงชิงท้าทายหลายรอบเข้า หัวเริ่มร้อน ทำท่าจะหลุดปากรับพนัน
จากนั้น----
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...