ลูกเขยมังกร นิยาย บท 601
บทที่ 601 พลิกกลับมานำ
“ก็ได้”
เฉินเฟิงถอนหายใจเบาๆ เขามองออกว่าหวู่เหวินโป๋พูดจากใจจริง เลยไม่ห้ามปรามอีก กลับเตือนว่า:
“ตอนแข่งต้องใจเย็นนะ ห้ามลุกลนหรือเลือดร้อนเด็ดขาด ความปลอดภัยสำคัญที่สุด!”
“อืม” หวู่เหวินโป๋พยักหน้าอย่างหนักแน่น
“คุณชายโป๋ สู้ๆนะ!”
“คุณชายโป๋ ชนะให้ได้นะ!”
“คุณชายโป๋ สั่งสอนพวกกาวลี่ให้คุกเข่าขอโทษเราเลยนะ!”
ในเวลาเดียวกัน นักแข่งรถหวาเซี่ยรอบด้านพากันให้กำลังใจหวู่เหวินโป๋ไปตามๆกัน
“เจ้าพวกโง่เอ๊ย! คืนนี้วงการนักแข่งรถหวาเซี่ยของพวกแกต้องโดนพวกเราหยามหยัน กลายเป็นตลกเรื่องหนึ่งไปเลย!”
หลี่ตงชิงพูดอย่างหยามหยัน จากนั้นก้าวเท้ายาวไปหาผูชางจวู้น พูดเอาใจว่า: “ขอโทษนะครับ อาจารย์ เดิมผมคิดจะให้เขาฆ่าตัวตายล้างอายให้อาจารย์ แต่ไม่สำเร็จ จะพนันขาเขาก็ไม่กล้า เลยได้แต่ให้เขาคุกเข่าตบหน้าตัวเองเป็นการลงโทษเท่านั้นเอง”
“ต้องชนะเท่านั้น จะแพ้ไม่ได้นะ!” ผูชางจวู้นพูดเสียงต่ำ
“อาจารย์วางใจได้เลยครับ ผมชนะเขาได้ง่ายเหมือนชนะเด็กสามขวบเลย!” หลี่ตงชิงพูดอย่างมั่นใจ จากนั้นปรายตามองหวู่เหวินโป๋อย่างเย็นชา และก้าวเท้ายาวเดินไปไปที่รถKoenigsellของเขา
กรอด!
หูแว่วได้ยินเสียงหลี่ตงชิงพูดอย่างเหิมเกริม และเห็นท่าทีไม่ยี่หระของเขา หวู่เหวินโป๋โกรธจนกำหมัดแน่นทั้งสองมือ จากนั้นก็เดินไปที่รถแอสตันมาร์ตินที่ถูกเจ้าหน้าที่เอาไปขับอุ่นเครื่องมารออยู่นานแล้วด้วยท่าทีเหมือนสิงโตที่หัวฟูเพราะความโกรธ
ในเวลาเดียวกัน หลี่ตงชิงมุดเข้ารถKoenigsell จ้องเฉินเฟิงผ่านทางกระจกรถอย่างเย็นชา ความโกรธแค้นเต็มสองตา
ในสายตาเขา ถ้าไม่ใช่เพราะเฉินเฟิงคอยขัดคอห้ามปราม อย่างน้อยเขาต้องชนะได้ขาหวู่เหวินโป๋ข้างหนึ่ง!”
“เหวินโป๋ จำที่พี่พูดไว้นะ”
เฉินเฟิงเอ่ยปากเตือนหวู่เหวินโป๋อีกครั้งอย่างไม่สนใจสายตามาดร้ายของหลี่ตงชิง
“ครับ พี่เฟิง!” หวู่เหวินโป๋พยักหน้า จากนั้นมุดเข้าแอสตันมาร์ติน
“หมาตัวหนึ่งทำไมพูดมากจัง?” ไม่แค่หลี่ตงชิงที่ไม่พอใจเฉินเฟิง ผูชางจวู้นเองก็แค่นเสียงเย็นชาออกมาเมื่อได้เห็นเฉินเฟิงเอ่ยปากเตือนอีกครั้ง
ชิ้ง!
เฉินเฟิงไม่ตอบอะไร เขาหรี่ตามองไปทางผูชางจวู้น
แววตานี้สั้นมาก
แต่กลับตัดสินโทษตายให้กับผูชางจวู้นแล้ว!
หาเรื่องตาย!
พอได้ยินผูชางจวู้นพูดอย่างไม่กลัวตาย และเห็นสายตานั้นของเฉินเฟิง พวกจี้หงแล่นคำนี้พรวดขึ้นมาในใจทันที ถึงแม้ว่าจนถึงตอนนี้พวกเขายังไม่รู้ฐานะของเฉินเฟิงเลย แต่สามารถทำให้หวู่เหวินโป๋เคารพนอบน้อมด้วยได้ถึงขนาดนี้ ต้องไม่ใช่คนธรรมดาง่ายๆแน่ ผูชางจวู้นกล้าหาเรื่องคนระดับนี้ ไม่ใช่หาเรื่องตายเรียกว่าอะไรล่ะ?
ในเวลาเดียวที่สรุปได้แบบนี้ นักแข่งรถหวาเซี่ยโดยมีจี้หงเป็นแกนนำก็เริ่มกังวล
พวกเขากังวลว่า เฉินเฟิงจะเข้าไปสั่งสอนผูชางจวู้น
ถ้าเป็นจริง ได้ระบายความโกรธแน่ แต่ก็จะโดนหาความต่อแน่
ใช้คำพูดก่อนหน้านี้ของหลี่ตงชิงมาพูดคือ พอเรื่องแพร่ออกไป วงการนักแข่งรถต่างชาติจะดูถูกวงการแข่งรถหวาเซี่ย หาว่าพวกเขาแพ้ไม่เป็น
ดังนั้น ในตอนที่พวกจี้หงกำลังทั้งรอคอยและสับสน เฉินเฟิงไม่ได้ลงมือ และไม่ได้สนใจผูชางจวู้นอีก เขากลับหันไปมองที่จุดสตาร์ทของลู่แข่ง
ที่เวทีหน้าจุดสตาร์ทของลู่แข่ง เจ้าหน้าที่สาวหุ่นเซ็กซี่เอามือเดียวกันไว้หน้าหน้าอกและถอดบิกินี่ออกเหมือนรอบก่อนหน้านี้
“บรื้น-“
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...