บทที่ 610 สนามมรณะ
“สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีที่เคารพ ระยะการแข่งขันของบัดนี้ผ่านมาครึ่งทางแล้ว ลำดับต่อไปจะผ่านจุดที่ยากที่สุดของสนามเขาคุนซาน และก็เป็นโค้งต่อเนื่องที่เร้าใจที่สุด เป็นโค้งที่ประกอบด้วยโค้งตัวUสองโค้งแล้วก็โค้งตัวSหนึ่งโค้ง ซึ่งขึ้นชื่อว่าสนามมรณะ!” จากนั้น ขณะที่เหล่านักแข่งหวาเซี่ยตอบโพสต์อยู่ เสียงของราชินีพิธีกรในสนามแข่งก็ดังขึ้นอีกครั้ง เตรียมตัวผลักบรรยากาศการแข่งขันไปสู่จุดไคลแมกซ์ใหม่
“ก่อนหน้าเฉินเฟิงได้ใช้ดริฟท์เข้าโค้งอย่างเพอร์เฟ็คทั้งหมด ทิ้งห่างผูชางจวู้นราชารถกาวลี่ไว้ข้างหลัง และต่อไปนี้ ในโค้งมรณะ เขาจะทำดริฟท์ที่เพอร์เฟ็คได้อีกไหม?”
ไม่มีคำตอบ
พอสิ้นเสียงราชินีพิธีกร ไม่ว่าจะเป็นนักแข่งหวาเซี่ย หรือนักแข่งกาวลี่ หรือผู้ชมในสนามเหล่านั้น ก็หยุดการวิจารณ์พูดคุย โดยไม่ได้นัดหมายและก็เบนสายตาไปที่อาคาร3ชั้นหลังนั้น
แสงไฟส่องไปยังอาคาร3ชั้น เปลี่ยนพื้นที่ทั้งอาคารกลายเป็นฉากท้องถนน เผยให้เห็นภาพโค้งมรณะ
จอภาพมีความคมชัดมาก ทำให้ผู้คนได้เห็นอย่างชัดเจน และทำให้หวู่เหวินโป๋ถ่ายวิดีโอได้อย่างชัดเจนเช่นกัน
ในจอภาพ ระหว่างโค้งตัวUสองโค้งแทรกด้วยโค้งตัวS ระหว่างสามโค้งนี้แทบไม่มีเส้นทางตรงเชื่อมต่อกันอย่างสิ้นเชิง มองแว๊บแรกเหมือนคลื่นไฟฟ้าหัวใจ เป็นเส้นหยักขยับขึ้นลง
“บูกัตติ เวย์รอนสีดำที่นักแข่งหวาเซี่ยขับปรากฏออกมาแล้ว!”
สิบวินาทีผ่านไป เสียงของราชินีพิธีกรก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ฝูงชนเห็นกันอย่างชัดเจน บูกัตติ เวย์รอนสีดำที่เฉินเฟิงขับกำลังจะเข้าโค้งมรณะตัวUโค้งแรก
ลดความเร็ว ดริฟท์!
เร็วมาก ท่ามกลางสายตาฝูงชนที่จับจ้อง ในจอภาพ บูกัตติ เวย์รอนสีดำคันนั้นทำดริฟท์ที่สวยงามอีกครั้ง เหมือนเอเลี่ยนหุ้มเหล็กตัวหนึ่งที่คล่องแคล่ว ร่อนผ่านไปในโค้ง
“เฉินเฟิงใช้คริฟท์ที่เพอร์เฟ็คผ่านโค้งตัวUตัวแรก!”
พอเห็นฉากนี้ ราชินีพิธีกรก็เริ่มบรรยาย น้ำเสียงของเธอตื่นเต้น เสียงดังมาก สีหน้าเหมือนรอคอย “พระเจ้า! ……ตอนที่เฉินเฟิงผ่านโค้งตัวUกับตัวSไป ก็ยังเป็นดริฟท์ที่ทั้ง
เพอร์เฟ็คทั้งสุดยอด! ใครบอกฉันได้บ้าง ว่าเขาทำได้อย่างไร?”
ไม่มีเสียงตอบ ผู้คนทั้งหมดในสนามต่างไม่ละสายตาไปจากจอภาพ
นาทีถัดมา
เฉินเฟิงใช้การกระทำในการตอบ!
ในจอภาพ บูกัตติ เวย์รอนสีดำภายใต้การบังคับของเขา ราวกับเป็นส่วนหนึ่งในร่างกายของเขา ทำดริฟท์ที่เพอร์เฟ็คครั้งที่สี่ จากนั้นตัวรถก็สั่นกะทันหัน เร่งความเร็วขึ้น หายไปจากจอภาพ……
“เอ่อ……”
เงียบสงัดกันทั้งสนาม ทุกคนต่างตาโต ปากอ้าตาค้างมองสิ่งที่หายไปจากจอภาพ
“พระเจ้าช่วย! ทำดริฟท์ที่เพอร์เฟ็คติดกันสี่ครั้งบนเส้นทางมรณะในสนามแข่งเขาคุนซาน นี่มัน……เป็นเรื่องที่แทบไม่น่าเชื่อ! เฉินเฟิงทำวีรกรรมอันยิ่งใหญ่ที่ไม่น่าบรรลุได้สำเร็จ สร้างตำนานในวงการแข่งรถใต้ดิน!” ทันใดนั้น ความเงียบในสนามก็ถูกเสียงของราชินีพิธีกรทำลายอีกครั้ง เธอตัวสั่นไปทั้งตัว อารมณ์พลุ่งพล่านอย่างแรง เสียงตะโกนดังกว่าเสียงผับๆๆ ~ดุเดือดกว่าถึงจุด…… น้ำเสียงสั่นระริก “ไม่……ไม่ว่าผลการแข่งขันวันนี้จะเป็นอย่างไร เขาจะเข้าสู่หวาเซี่ย…… ไม่สิ เข้าสู่ประวัติศาสตร์วงการแข่งรถใต้ดินทั่วโลก!”
“อ๊าว! ~”
“พระเจ้าช่วย……”
“จะเจ๋งเป้งเกินไปแล้ว!”
นาทีถัดมา เสียงเฮดังไปทั่วฟ้า เหมือนจะทลายท้องฟ้าที่มืดมิด
ท่ามกลางเสียงความยินดี ตัวหวู่เหวินโป๋ก็สั่นเทิ้ม มือทั้งคู่ใช้มือถือด้วยความสั่นเทา แก้ไขโพสต์ที่ขึ้นไปก่อนหน้านี้ นำคลิปวิดีโอที่ถ่ายได้เมื่อครู่โพสต์ขึ้นไป
จากนั้น……
ก็กดรีเฟรชหน้าเพจด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้น พยายามดูปฏิกิริยาผู้รักการแข่งรถใต้ดินจากแต่ละประเทศหลังจากที่ดูคลิปวิดีโอนี้
“ขออภัย หน้าเพจนี้ไม่สามารถปรากฏได้……”
นาทีถัดมา เขาเห็นหน้าจอมือถือปรากฏข้อความเช่นนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...