ลูกเขยมังกร นิยาย บท 615
บทที่ 615 หลี่ตงชิง ตาย
ผลัวะๆๆ …… (เสียงซ้อมหลี่ตงชิง)
เสียงที่เด็ดขาดของเฉินเฟิงดังเข้ามาในหู บรรดานักแข่งกาวลี่ที่ติดตามผูชางจวู้นมาที่นี่ หน้าถอดสีกันทุกคน!
ในฐานะสมาชิกสโมสรรถแข่งกาวลี่ ในดินแดนกาวลี่แม้เขาจะไม่ใช่บุคคลที่มีชื่อเสียง แต่เขามีฐานะ ตำแหน่งที่แน่นอน ไม่เช่นนั้นคงซื้อรถราคาที่แสนแพงเช่นนี้ไม่ได้ จากฐานะ ตำแหน่ง ให้พวกเขาโขกศีรษะยอมรับผิด อีกทั้งอีกฝ่ายเป็นชาวหวาเซี่ย พวกเขาไม่สามารถยอมรับได้แน่!
เฮือก!
ในเวลาเดียวกัน หลี่ตงชิงที่กองอยู่กับพื้น ก็อกสั่นขวัญแขวน จนเกือบจะเป็นโรคหัวใจ หน้าซีดอย่างกับกระดาษ ชักกระตุกไปทั้งตัว
เพราะว่า ต่อให้เขาเอานิ้วเท้าคิดก็คิดออกว่า ถ้าผูเหวินจีรับปากเฉินเฟิงล่ะก็ คนที่รอดชีวิตกลับไปดินแดนกาวลี่ต้องไม่ใช่เขาแน่ แต่เป็นผูชางจวู้น!
“ไม่……ไม่……”
ผูชางจวู้นส่ายหน้าอย่างบ้าคลั่ง ไม่สามารถยอมรับผลลัพธ์เช่นนี้ได้
แม้ว่าจะทำตามที่เฉินเฟิงบอก เขาสามารถรอดชีวิตกลับไปดินแดนกาวลี่ได้ แต่เขาต้องกลายเป็นตัวตลกในวงการแข่งรถใต้ดินของโลก เป็นที่อัปยศของวงการแข่งรถใต้ดินกาวลี่จนทั่วดินแดนกาวลี่!
ในเวลานี้ ไม่ว่าจะเป็นจี้หง หวู่เหวินโป๋ที่เป็นหัวหน้านักแข่งหวาเซี่ย หรือบรรดาผู้ชมหวาเซี่ยเหล่านั้น พอนึกถึงท่าทางเย่อหยิ่งจองหองของผูชางจวู้น กลับมามองสถานการณ์ในตอนนี้ แต่ละคนผลีผลามเกินจะเปรียบเปรย ราวกับเลือดเดือดพล่านไปทั่วตัว!
“คุณเฉิน ทำเช่นนี้จะไม่เกินไปหน่อยเหรอ?”
ผูเหวินจีก็รับไม่ได้ ขมวดคิ้ว จ้องเฉินเฟิงเอาเป็นเอาตาย น้ำเสียงเศร้าหมองจนแทบจะหยดเป็นน้ำตาออกมา
“หนึ่งในสอง ผมให้เวลาคุณแค่สิบวินาที”
สีหน้าของเฉินเฟิงยังคงราบเรียบ แต่น้ำเสียงห้ามกังขา “คุณเฉิน เมื่อครู่ผมได้แสดงความจริงใจอย่างเพียงพอแล้ว……”
คำพูดของเฉินเฟิงดังเข้าไปในหู สีหน้าของผูเหวินจีก็เปลี่ยนสี จากนั้นก็สะกดอารมณ์โกรธเอาไว้ พยายามพูดคุยกับเฉินเฟิง
“สิบ!”
“เก้า!”
“แปด!”
เฉินเฟิงเปิดปาก แต่ไม่ได้ตอบกลับผูเหวินจี แต่เป็นการเริ่มนับถอยหลัง
“คุณจะเป็นศัตรูกับตระกูลผูให้ได้ใช่ไหม?”
ผูเหวินจีอำพรางต่อไปไม่ได้แล้ว เขาจ้องเฉินเฟิงในจอมือถือด้วยสีหน้าที่โกรธแค้น ไม่เกรงใจต่อไป แต่เต็มไปด้วยกลิ่นอายการข่มขู่
“เจ็ด!”
“หก!”
“ห้า!”
เฉินเฟิงไม่แยแส นับถอยหลังต่อ
“ผมยอมรับว่าคุณมีอำนาจในหวาเซี่ย ฝีมือต่อสู้ก็แข็งแกร่ง แต่ในโลกนี้คนที่แกร่งกว่าคุณยังมีอีกมาก ถ้าตระกูลผูของพวกเรายืนกรานจะฆ่าคุณล่ะก็ คุณตายแน่อย่างไม่ต้องสงสัย!”
ผูเหวินจีโกรธสุดขีดแล้ว สีหน้าดุร้าย ในดวงตาปรากฏความกระหายการฆ่า
“สี่!”
“สาม!”
“สอง!”
“หนึ่ง!”
เฉินเฟิงนับต่อไป มองข้ามคำเตือนกับคำขู่ของผูเหวินจี
“เอ่อ……”
พอเห็นฉากนี้ ไม่ว่าจะเป็นผูชางจวู้น หรือหลี่ตงชิงก็อึ้งไปตามๆ กัน
เพราะสถานะ ตำแหน่ง แม้เขาจะไม่ได้เป็นกุ๊ยในดินแดนกาวลี่ แต่ก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่
พวกเขาคิดว่าตัวเองวางท่าใหญ่โตแล้ว แต่เมื่อเทียบกับเฉินเฟิงในนาทีนี้ พวกเขาแทบจะรู้ว่าพ่อมดน้อยกำลังเผชิญพ่อมดใหญ่!
อานุภาพของเฉินเฟิง ทำให้พวกเขารู้สึกถึงความหวาดกลัวที่ไม่มีอยู่ตรงหน้า!
“มันเป็นใครกัน?”
“มันต้องเจ๋งแค่ไหนถึงกล้าทำอย่างนี้?”
ในเวลานี้ เหล่านักแข่งกาวลี่ผวากันไปหมด พวกเขาไม่รู้สถานะของเฉินเฟิงเลย จึงสงสัย เฉินเฟิงไปเอาแรงพลังมาจากไหน ถึงได้ระห่ำเช่นนี้?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...