ลูกเขยมังกร นิยาย บท 616
บทที่ 616 สำนึกผิด
วินาทีนี้เขาลืมไปแล้วว่าหลังจากที่เขาแข่งชนะหวู่เหวินโป๋เขาบ้าระห่ำขนาดนั้น ถึงกับเร่งให้หวู่เหวินโป๋ทำตามที่พนันกันไว้!
วินาทีนี้เขายิ่งลืมไปแล้วว่าตอนที่เขาเผชิญหน้ากับเฉินเฟิงเขานั้นทำตัวสูงส่งขนาดไหน!
วินาทีนี้ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความกลัว กลัวที่ต้องเผชิญหน้ากับความตาย!
“ฟึบ--”
ชั่วอึดใจต่อมา ขณะที่ใบหน้าของหลี่ตงชิงเต็มไปด้วยความกลัว ผูไห่เสิ้งก็ก้าวเท้าไปข้างหน้าก้าวหนึ่ง ก่อนจะย่อตัวลงใช้มือแทนมีดแล้วฟันคอหลี่ตงท่ามกลางสายตาของคนดู
“กร๊อบ--”
เสียงกร๊อบดังขึ้นครั้งหนึ่ง คอของหลี่ตงชิงหักในพริบตาก่อนที่ร่างทั้งร่างจะล้มลงกับพื้น ร่างกายชักเกร็งอย่างรุนแรง เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาจากปาก
สักพักร่างกายของเขาก็หยุดกระตุก ศีรษะหักงอแล้วสิ้นลมหายใจ
“ซี๊ด~”
เมื่อเห็นภาพนี้ พวกนักแข่งรถของกาวลี่ก็ตกใจจนสีหน้าเปลี่ยนพลางพากันสูดปาก สีหน้าปกคลุมไปด้วยความกลัว
ส่วนผูชางจวู้นตัวแข็งค้างยืนมองศพของหลี่ตงชิงอยู่ที่เดิม
ก่อนที่จะมาหวาเซี่ย เขาเคยคิดถึงความเป็นไปได้หลายทาง ทว่าเขาไม่เคยคิดเลยว่าหลี่ตงชิงจะตาย อีกทั้งยังตายคามือของบอดี้การ์ดตัวเอง แถมยังเป็นคำสั่งจากพ่อแท้ๆของตัวเอง!
หากเขาไม่ได้ยินเสียงหายใจถี่จากความกลัวของนักแข่งรถกาวลี่ที่อยู่ข้างๆ หากเขาไม่เห็นสภาพการณ์ตายอย่างอนาถของหลี่ตงชิง เขาคงสงสัยว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดตรงหน้านี้เป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น!
ภาพลวงตาหรือ?
“ต่อได้”
ในขณะที่ผูชางจวู้นไม่เชื่อและไม่สามารถยอมรับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตรงหน้าได้จนคิดว่ามันเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น เฉินเฟิงก็เอ่ยปากขึ้นอีกครั้ง
เขาพูดเพียงแค่สองคำ เสียงไม่ดังนักทว่ากังวานราวกับฟ้าร้องจนสามารถสั่นคลอนจิตใจของทุกคน!
พูดแล้วต้องทำให้ได้
เขาไม่เคยเมตตาต่อศัตรู!
ต่อได้
คำพูดสั้นๆเพียงสองคำทว่าราวกับมีเวทมนตร์ ชั่วพริบตาก็ทำให้ผูชางจวู้นหลุดออกจากภวังค์ รวมถึงทำให้ความกลัวบนใบหน้าของพวกนักแข่งรถกาวลี่หนักมากขึ้น และยิ่งไปกว่านั้นคือทำให้นักแข่งรถหวาเซี่ยและคนดูที่อยู่ในสนามตื่นเต้นจนลืมหายใจ
“คุณเฉิน เรื่องต่อจากนี้ไม่ทำได้ไหม?”
ขณะนั้นเอง ผูเหวินจีที่อยู่ในวิดีโอก็เอ่ยปากขึ้นอีกครั้ง เขารู้ถึงผลลัพธ์ของเรื่องนี้ทว่าก็อยากลองพยายามเป็นครั้งสุดท้าย
“คุณเปลี่ยนใจตอนนี้ยังทัน” เฉินเฟิงเอ่ยเป็นนัยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
“——”
ผูเหวินจีพูดไม่ออก สีหน้าเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก ก่อนจะตะคอกอย่างเกรี้ยวกราด “ไม่ได้เรื่อง ยังยืนบื้ออยู่ทำไม? ยังไม่รีบพาคนไปขอโทษคุณเฉินอีก?”
“คุณพ่อ……”
ผูชางจวู้นมองหน้าผูเหวินจีผ่านวิดีโอด้วยสีหน้าใกล้ร้องไห้เต็มที เขาไม่เต็มใจที่จะพานักแข่งรถกาวลี่ที่อยู่ข้างกายไปขอโทษเฉินเฟิงเลยสักนิด
ยิ่งไปกว่านั้นตามที่เฉินเฟิงบอก พวกเขาจะต้องคุกเข่ากับพื้นแล้วก้มหัวชิดพื้นเพื่อขอโทษ!
“หากแกยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อล่ะก็ ทำตามที่ฉันบอกซะ!”
ผูเหวินจีตัดบทผูชางจวู้นอย่างไร้เยื่อใย “หากแกอยากตายก็กดวางสายวิดีโอคอลนี้ได้เลย!”
“คุณชาย ทำตามที่นายท่านบอกเถอะครับ”
เมื่อได้ยินคำสั่งของผูเหวินจี ผูชางจวู้นยังนิ่งอยู่ทว่าผูไห่เสิ้งที่อยู่ข้างๆกลับเอ่ยปากขึ้น
ท่าทีดุดันของเฉินเฟิงทำให้เขารู้สึกกลัว ขณะเดียวกันก็ทำให้เขาเชื่อว่าหากผูเหวินจวู้นไม่ทำตามที่ผูเหวินจีบอก ทำจนกว่าเฉินเฟิงจะพอใจ ก็ไม่อาจมีชีวิตเดินออกไปจากหวาเซี่ยได้แน่นอน!
“ใช่ครับคุณชาย อย่าเอาชีวิตตัวเองมาล้อเล่นเลย” ขณะนั้นเองบอดี้การ์ดอีกคนหนึ่งก็หยัดตัวขึ้นเดินมาหยุดอยู่ข้างผูชางจวู้นพลางเอ่ยกล่อม
เขาดูจากท่าทีแล้วหากผูชางจวู้นไม่ก้มหัวรับผิด ไม่เพียงปลิดชีวิตของผูชางจวู้เท่านั้น เขาและพวกก็จะโดนหางเลขไปด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...