ลูกเขยมังกร นิยาย บท 617
บทที่ 617 ขอโทษยกกลุ่ม
หืม?
ผูไห่เสิ้งขมวดคิ้วมุ่นไม่พูดไม่จา ทว่าเดินก้าวใหญ่เข้าไปหาทั้งสอง
“ตุบ!”
เมื่อเห็นว่าผูไห่เสิ้งเดินเข้ามา สุดท้ายทั้งสองคนจึงคุกเข่าลงพร้อมกันด้วยสีหน้าฝืนใจขั้นสุด
“แชะ แชะ แชะ……”
เสียงจากกล้องโทรศัพท์มือถือดังขึ้นอีกครั้ง นักแข่งรถหวาเซี่ยและคนดูจำนวนมากต่างก็บันทึกภาพเหตุการณ์นี้ไว้
“ขอโทษครับคุณเฉิน!”
ท่ามกลางเสียงของการบันทึกภาพและการบันทึกวิดีโอ ผูชางจวู้นหลับตาลงก่อนจะลืมตาแล้วเงยหน้ามองเฉินเฟิงที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับเอ่ยขอโทษอย่างคับข้องใจ
“ตึก!”
เอ่ยจบร่างกายของเขาก็แนบลงกับพื้น ศีรษะสัมผัสแนบไปกับพื้น
ก้มหัว
นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขาก้มหัวให้กับคนอื่นที่ไม่ใช่บรรพบุรุษของตระกูล แถมยังเป็นคนหวาเซี่ยอีก!
“ขอโทษ!”
“ตึก ตึก ตึก……”
เมื่อผูชางจวู้นเริ่มแล้ว นักแข่งรถกาวลี่คนอื่นๆก็ทำได้เพียงละทิ้งศักดิ์ศรีแล้วก้มหัวรับผิดไปตามๆกัน
“ผมไม่ได้ต้องการให้พวกคุณมาขอโทษผม แต่ต้องการให้พวกคุณขอโทษหวาเซี่ยและชาวหวาเซี่ยที่เคยพูดจาไม่ดีก่อนหน้านี้”
เมื่อเห็นภาพนี้เฉินเฟิงก็เอ่ยปากขึ้น ถึงแม้น้ำเสียงจะเรียบเฉยทว่าทุกคนก็สัมผัสได้ถึงความดุดันของเขา เห็นได้ว่าเขายังไม่พอใจกับการขอโทษของพวกผูชางจวู้น!
“ห๊ะ……”
วินาทีต่อมา นักแข่งรถกาวลี่ทุกคนรวมถึงูชางจวู้นนิ่งอึ้งกันหมด
พวกเขาคิดไม่ถึงว่าพวกเขาถึงกับยอมละทิ้งศักดิ์ศรีขนาดนี้แล้วทว่าเฉินเฟิงก็ยังคงไม่พอใจ!
“ผมยังคงยืนยันคำเดิม ขอโทษหวาเซี่ยและชาวหวาเซี่ยซะ!”
ผ่านไปสักพัก ท่ามกลางการรอคอยของทุกคน ผูชางจวู้นก็เอ่ยขอโทษอีกครั้งตามความต้องการของเฉินเฟิง
“หวาเซี่ยและชาวหวาเซี่ย พวกเราขอโทษ”
พอผูชางจวู้นเอ่ยปาก นักแข่งรถกาวลี่คนอื่นๆก็ทยอยเอ่ยปากขอโทษและยอมรับผิด
“ตึก ตึก ตึก……”
เอ่ยจบพวกเขาก็ไม่รอเฉินเฟิงได้พูดอะไรอีก พากันก้มหัวยอมรับผิดอย่างรู้งาน
ภาพเหตุการณ์นี้ถูกถ่ายภาพและบันทึกวิดีโอเก็บไว้ในมือถือของคนจำนวนมาก
“หืม……”
เมื่อได้ยินคำพูดของผูชางจวู้นและคนอื่นๆ ผูเหวินจีก็อึ้งไป ฉับพลันเขาก็รู้สึกว่าวันนี้เขาตัดสินใจผิดพลาดไปทว่าก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
“ยอมรับผิด!”
“สำนึกผิด!” เฉินเฟิงเอ่ยจบไม่ว่าจะเป็นนักแข่งรถหวาเซี่ย คนดูในสนามหรือพนักงานของสนามแข่งรถใต้ดิน ทุกคนล้วนรู้สึกเหมือนมีไฟสุมอยู่ในอก เลือดพลุ่งพล่านขึ้นศีรษะจนรู้สึกชาไปทั้งหัว พร้อมกับโบกมือพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายพลางเอ่ยตะโกนอย่างสุดเสียง
ในยามค่ำคืน เสียงตะโกนกึกก้องอย่างพร้อมเพรียงดังไปทั่วทุกสารทิศราวกับเป็นเสียงปีศาจจากนรกอเวจี กระแทกจิตใจของผูชางจวู้นรวมถึงนักแข่งรถกาวลี่เหล่านั้น
วินาทีนี้ผูชางจวู้นและคนอื่นๆเงยหน้าขึ้นแล้ว ทว่าสีหน้าของแต่ละคนนั้นแย่ถึงขีดสุดราวกับกินหนูลงไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...