บทที่ 622 พรหมลิขิต
เนื่องจากสถานการณ์ไม่เหมาะสม เธอจึงไม่ได้ถามคำถามที่เธออยากรู้จากเฉินอิงไฉ
ทว่าตอนนี้เธอก็พึงพอใจมากแล้ว
อย่างน้อยเธอก็รู้ว่าเฉินเฟิงอยู่ที่ยันเจียง
หลังจากนี้เพียงเธอใช้อำนาจที่มีอยู่ในมือก็จะสามารถตามหาเฉินเฟิงได้อย่างรวดเร็ว
เมื่อกลับมาถึงห้องพัก แอนนี่ก็รีบต่อสายหาแฮธาเวย์ในทันทีโดยไม่สนใจแม้แต่จะเปลี่ยนรองเท้าก่อน
เมื่ออีกฝ่ายรับสายแอนนี่ก็รีบเอ่ยปากอย่างร่าเริง “แฮธาเวย์ ฉันเจอเขาแล้ว!”
“เจอใคร?” แฮธาเวย์ที่อยู่อีกฟากของสายก็ชะงักไปอย่างเห็นได้ชัด เธอใช้อำนาจของตระกูลไปมากกว่าครึ่งจนถึงตอนนี้ยังไม่ได้ข่าวของเฉินเฟิงเลยแม้แต่น้อย สุดท้ายแอนนี่กลับหาเจอโดยอาศัยงานเลี้ยงเพียงงานเดียว?
เธอหาเจอได้อย่างไร?
“แฮธาเวย์ เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องของหัวหน้าเขตเฉิน……”
แอนนี่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดในงานเลี้ยงให้แฮธาเวย์ฟังอย่างละเอียดโดยไม่ปิดบัง
เมื่อฟังจบแฮธาเวย์ก็ตกตะลึง
หากเธอไม่รู้จักเฉินอิงไฉ เธอคงคิดว่าเฉินอิงไฉกำลังหลอกแอนนี่อยู่
บนโลกนี้จะมีเรื่องที่บังเอิญขนาดนี้ได้อย่างไร?
“แฮธาเวย์ เธอคิดว่านี่เป็นพรหมลิขิตของฉันกับเขาหรือเปล่า?” แอนนี่หน้าแดง เธอนึกถึงคำพูดที่แฮธาเวย์เคยเอ่ย ทั้งสองคนขอเพียงมีวาสนาต่อกัน ถึงแม้จะไม่ตั้งใจตามหาสุดท้ายก็ได้พบเจอกันอยู่ดี
“ใช่ คงเป็นพรหมลิขิตของเธอกับเขาจริงๆ” แฮธาเวย์ยิ้มแหย คำพูดนี้ก่อนหน้านี้เธอเพียงต้องการปลอบใจแอนนี่เท่านั้น ทว่าตอนนี้แอนนี่กลับคิดเป็นจริงเป็นจังไปแล้ว
“ฮิๆ แฮธาเวย์เธอช่วยฉันสืบหน่อยว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน หลังจากงานเจรจาการลงทุนในวันพรุ่งนี้จบลง ฉันจะไปหาเขา” แอนนี่เอ่ยขึ้น
“ได้”
แฮธาเวย์ตอบรับอย่างเอือมระอา แอนนี่ในตอนนี้บ้าไปแล้ว……
ขณะเดียวกัน บริเวณชั้นล่างของโรงแรม เฉินอิงไฉมาส่งข้าราชการผู้มีอำนาจหลายคนจนถึงโรงจอดรถ
“เสี่ยวเฉิน วันนี้คุณทำได้ดีมาก พรุ่งนี้ก็พยายามต่อไปล่ะ”
คนที่เป็นหัวหน้าของกลุ่มผู้มีอำนาจของยันเจียงตบลงบนไหล่ของเฉินอิงไฉพลางเอ่ยชมการทำงานของเขาในค่ำคืนนี้ แม้แต่สรรพนามที่ใช้เรียกก็ดูสนิทสนมขึ้นไม่น้อย
“ใช่แล้ว หัวหน้าเขตเฉิน การดึงดูดการลงทุนคงต้องพึ่งคุณแล้วล่ะ”
เมื่อคนเป็นหัวหน้าเอ่ยปาก คนอื่นๆก็พากันเอ่ยชมเฉินอิงไฉ
“หัวหน้าวางใจได้ครับ รับรองภารกิจสำเร็จแน่นอน!”
เฉินอิงไฉให้คำมั่นสัญญาอย่างมั่นใจด้วยใจที่เบิกบาน
เพราะเขารู้ดีว่าหากภารกิจดึงดูดการลงทุนเป็นไปอย่างราบรื่น เขาไม่เพียงแต่ได้ผลงานเพิ่มในประวัติเท่านั้น เขายังสร้างความสนิทสนมกับผู้มีอำนาจของยันเจียงได้อีกด้วย
หากเป็นเช่นนั้นการทำงานของเขาในอนาคตก็จะได้รับการสนับสนุนจากผู้มีอำนาจ การงานก็จะก้าวหน้าได้โดยง่าย
หลังจากได้รับคำเอ่ยชมแล้ว เฉินอิงไฉก็ส่งข้าราชการผู้มีอำนาจทั้งหลายขึ้นรถพลางโบกมือลา
เมื่อเสร็จสิ้นทั้งหมดนี้เขาจึงกลับไปยังรถของตัวเอง
“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...