ลูกเขยมังกร นิยาย บท 627
บทที่ 627 องค์หญิงแอนนี่คือใคร
เฉินอิงไฉไม่รู้สึกถึงความฉงนสงสัยของเฉินเฟิง เขายังคงพูดต่อ：“องค์หญิงแอนนี่มาหวาเซี่ยในครั้งนี้ พาบริษัทอังกฤษมาพร้อมกัน"
"ทางด้านพวกเรา อยากให้บริษัทอังกฤษลงทุนกับยันเจียง...แต่บริษัทอังกฤษจะลงทุนให้กับยันเจียงหรือไม่นั้น ต้องดูอารมณ์ขององค์หญิงแอนนี่"
"เฉินเฟิง นายเป็นเพื่อนขององค์หญิงแอนนี่ ฉันหวังว่านายจะเห็นแก่ที่พวกเราเป็นคนยันเจียงเหมือนกัน ช่วยพูดกับองค์หญิงแอนนี่หน่อย บอกให้เธออนุมัติการลงทุนของบริษัทอังกฤษ......"
"องค์หญิงแอนนี่คือใคร?" เฉินเฟิงพูดขัดเฉินอิงไฉขึ้นมา เขาไม่รู้จักองค์หญิงแอนนี่ เขาไม่รู้เลยสักนิด เฉินอิงไฉกำลังพูดอะไร
"นายไม่รู้จักองค์หญิงแอนนี่？！”
ได้ยินคำพูดของเฉินเฟิง เฉินอิงไฉชะงักอย่างชัดเจน
"ไม่รู้จัก" เฉินเฟิงส่ายหน้า เขาไม่รู้จักองค์หญิงแอนนี่อะไรนี่เลย
ไม่ถูก บริษัทอังกฤษ......
จู่ๆ เหมือนว่าเฉินเฟิงจะคิดอะไรขึ้นมาได้ เขาขมวดคิ้วเป็นปม
อีกด้านหนึ่ง เฉินอิงไฉโมโหเป็นอย่างมาก：“เฉินเฟิง ฉันรู้ว่านายยังผูกใจเจ็บกับอดีตที่ผ่านมาของพวกเรา แต่นายไม่จำเป็นต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้จักองค์หญิงแอนนี่รึเปล่า?"
"องค์หญิงแอนนี่บอกว่านายเป็นผู้มีพระคุณของเธอ เธอมาหวาเซี่ยครั้งนี้ มาหานาย แล้วนายจะไม่รู้จักเธอได้ยังไง?"
ในสายตาของเฉินอิงไฉ ที่เฉินเฟิงบอกว่าตนเองไม่รู้จักองค์หญิงแอนนี่ เป็นเพราะอยากปฏิเสธคำขอร้องของเขา
"องค์หญิงแอนนี่ที่นายพูดถึง คือองค์หญิงของราชวงศ์อังกฤษ?" เฉินเฟิงขมวดคิ้วเป็นปม จากสิ่งที่เฉินอิงไฉพูด จู่ๆเขาก็นึกขึ้นมาได้ เมื่อแปดปีก่อนเขาเคยช่วยเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่ประเทศอังกฤษ
ตอนนั้นเขารู้แค่ว่า เด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นองค์หญิงของราชวงศ์อังกฤษ แต่เขาไม่รู้จักชื่อของเด็กผู้หญิงคนนั้น
ปลายสาย เฉินอิงไฉชะงักอีกครั้ง เหมือนว่าเฉินเฟิงไม่รู้จักองค์หญิงแอนนี่จริงๆ?
"ถูกต้อง องค์หญิงแอนนี่ที่ฉันพูดถึง คือองค์หญิงของราชวงศ์อังกฤษ" พยายามเก็บความสงสัยเอาไว้ จากนั้นเฉินอิงไฉก็พูดขึ้น
"เธอมาหาฉันทำไม?"
หลังจากได้รับคำยืนยันจากเฉินอิงไฉ เฉินเฟิงรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที เขาคิดไม่ถึงว่า ผ่านมาแปดปี องค์หญิงของราชวงศ์จะมาหาเขาถึงหวาเซี่ย
"ฉันจะไปรู้ได้ยังไง" เฉินอิงไฉหงุดหงิดเล็กน้อย เวลานี้ เขาอิจฉาเฉินเฟิงจากใจจริง เขาไม่เข้าใจจริงๆ เฉินเฟิงโชคดีอะไรกันนักกันหนา ไม่เพียงแต่รู้จักกับองค์หญิงแอนนี่ของราชวงศ์ ยังทำให้องค์หญิงแอนนี่ข้ามน้ำข้ามทะเลมาหาเขา
อีกทั้ง สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ เฉินเฟิงจำผู้หญิงที่ชื่อแอนนี่คนนี้ไม่ได้ นั่นเป็นถึงองค์หญิงของราชวงศ์เลยนะ เป็นคนที่คนมากมายอยากเข้าหาแต่ไม่สามารถเข้าหาได้......
แต่เฉินเฟิงกลับทำตัวแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาพูด เฉินเฟิงนึกไม่ออกเลยสักนิด ว่าแอนนี่ที่เขาพูดถึงคือใคร
"เฉินเฟิง อีกไม่นานองค์หญิงแอนนี่ก็คงจะเจอตัวนาย"
"ถ้าเธอไปหานาย ฉันหวังว่านายจะช่วยพูดกับเธอหน่อย เรื่องที่บริษัทอังกฤษจะลงทุนที่ยันเจียง......"
"เฉินอิงไฉ นายเห็นว่าฉันเป็นคนโง่หรือไง?" ไม่รอให้เฉินอิงไฉพูดจบ เฉินเฟิงก็หัวเราะเบาๆแล้วพูดขัดขึ้นมา
เฉินอิงไฉชะงัก：“เฉินเฟิง นายหมายความว่าอะไร?"
"ฉันหมายความว่าอะไร?" มุมปากของเฉินเฟิงกระตุกยิ้มขึ้นมา：“เฉินอิงไฉ ถ้าฉันเดาไม่ผิด เรื่องลงทุนที่ยันเจียงเป็นความรับผิดชอบของนายใช่ไหม?"
"ถูกต้อง ฉันเอง" เฉินอิงไฉไม่ได้ปฏิเสธ เพราะเขาปฏิเสธไปก็ไม่มีประโยชน์ เรื่องแบบนี้ เฉินเฟิงแค่สืบเล็กน้อยก็รู้แล้ว
"ในเมื่อเป็นหน้าที่ของนาย ทำไมนายถึงไม่ไปหาองค์หญิงแอนนี่ด้วยตนเอง แต่กลับมาหาฉัน" เฉินเฟิงพูดหยั่งเชิง หลังจากรู้ว่าแอนนี่เป็นใคร เขาก็เข้าใจจุดประสงค์ที่เฉิงอิงไฉโทรมาหาเขาทันที
ถ้าเดาไม่ผิด เฉินอิงไฉต้องทำเรื่องอะไรสักอย่าง ให้แอนนี่โมโหแน่นอน ไม่อย่างนั้น เฉินอิงไฉไม่มีวันโทรหาเขา
ต่อให้โทรมาหาเขา ก็ไม่มีวันพูดด้วยน้ำเสียงแบบนี้
ภายในใจของเฉินอิงไฉสะดุ้งตกใจ คิดไม่ถึงว่าเฉินเฟิงจะไหวพริบดีขนาดนี้ เขารู้ว่าประเด็ดสำคัญของเรื่องนี้คืออะไร
"ฉันโทรหานาย เป็นเพราะนายรู้จักองค์หญิงแอนนี่......" ถึงแม้ภายในใจจะสะดุ้งตกใจ แต่เฉินเฟิงยังคงปากแข็ง
"รู้จักองค์หญิงแอนนี่?" เฉินเฟิงคลี่ยิ้มบางๆ แล้วพูดขึ้น：“นายคิดมากไปแล้ว ฉันรู้จักองค์หญิงแอนนี่ที่นายพูดถึง แต่ฉันกับเธอไม่ได้สนิทกัน"
"ส่วนเรื่องการลงทุนที่นายพูดถึง ฉันไม่คิดว่าตัวเองจะมีเกียรติขนาดนั้น"
หลังจากพูดจบ เขาก็ไม่สนใจท่าทีของเฉินอิงไฉ เฉินเฟิงตัดสายทันที
"ไอ้ลูกเมียน้อย！”
ปลายสาย เฉินอิงไฉเตะออกไปด้วยความโมโห
เขาอยากจะใช้ความสัมพันธ์ของตระกูลเฉินเพื่อข่มขู่เฉินเฟิงสักหน่อย ทว่าคิดไม่ถึง เฉินเฟิงกลับไม่ให้โอกาสเขาในการพูดเลย
ขณะที่เฉินเฟิงเพิ่งวางสายจากเฉินอิงไฉได้ไม่นาน ก็มีเบอร์จากยันเจียงโทรเข้ามา
หลังจากรับสาย ปลายสายก็มีเสียงหวานของผู้หญิงดังขึ้น：“สวัสดีค่ะ คุณคือคุณเฉินเฟิงหรือเปล่าคะ?"
"ผมคือเฉินเฟิงเองครับ คุณคือ......"
"สวัสดีค่ะคุณเฉินเฟิง ฉันคือแฮธาเวย์ เป็นเพื่อนของแอนนี่ค่ะ" ปลายสาย เสียงหวานของหญิงสาวพูดแนะนำตนเอง
"สวัสดีครับ" เฉินเฟิงตอบกลับอย่างมีมารยาท การที่เพื่อนของแอนนี่ได้เบอร์เขาไป เขาไม่ได้รู้สึกแปลกใจ
"คุณเฉินเฟิง ขอโทษด้วยนะคะใช้วิธีบุ่มบ่ามแบบนี้ในการรบกวนคุณ"
"ตอนเช้า เฉินอิงไฉใช้ชื่อของคุณ หลอกลวงองค์หญิงแอนนี่ค่ะ"
"องค์หญิงแอนนี่รู้สึกผิดกับเรื่องนี้มาก เธอเกือบจะช่วยศัตรูของคุณแล้ว......" น้ำเสียงของแฮธาเวย์เกรงใจมาก
ความเกรงใจของเธอ เป็นเพราะความสัมพันธ์ของเฉินเฟิงกับแอนนี่ ในเวลาเดียวเธอเองก็รู้สึกเคารพในตัวเฉินเฟิง
หลังจากรู้ข้อมูลทั้งหมดของเฉินเฟิง เธอเพิ่งรู้ว่า ที่แท้เฉินเฟิงก็คืออัจฉริยะของหวาเซี่ยที่เมื่อหลายวันก่อนได้รับความสนใจวงการศิลปะการต่อสู้ทั่วโลก
ใช้ความสามารถของตนเองสู้กับวงการศิลปะการต่อสู้ประเทศญี่ปุ่น ทั้งยังฆ่าผู้แข็งแกร่งอันดับเทพถึงสองคน ถูกหลากหลายประเทศยกให้เป็นบุคคลอันตรายระดับSSS......
นี่คือเฉินเฟิง！
การเริ่มต้นที่ดี(ด้านความสามารถ)ของเฉินเฟิง！
เดิมทีเธอยังไม่รู้ ผู้ชายแบบไหนที่ทำให้แอนนี่คิดถึงตลอดแปดปีที่ผ่านมา หลังจากอ่านข้อมูลของเฉินเฟิงจนจบ เธอรู้แล้ว！
"บอกแอนนี่นะครับ ไม่ต้องรู้สึกผิด ผมไม่เห็นเฉินอิงไฉอยู่ในสายตา" เฉินเฟิงพูดเสียงเรียบ เขาไม่เห็นเฉินอิงไฉอยู่ในสายตาจริงๆ
เขาเป็นศัตรูกับตระกูลเฉิน ทว่าตั้งแต่ต้นจนจบ เขาไม่เคยเห็นคนรุ่นที่สามของตระกูลเฉินอยู่ในสายตา
สามารถอยู่ในสายตาของเขาได้ มีแค่เฉินโป๋ยุงและคนรุ่นที่สองไม่กี่คนของตระกูลเฉินเท่านั้น
เฉินอิงไฉ......
เป็นแค่ตัวตลกเท่านั้น
"คุณเฉินเฟิงคะ คุณเป็นคนใจกว้างมากค่ะ" แฮธาเวย์พูดชื่นชม จากนั้น เธอก็พูดอีก：“จริงด้วยค่ะ คุณเฉินเฟิง คืนนี้คุณว่างไหมคะ? ถ้าว่าง แอนนี่อยากเชิญคุณไปกินข้าวด้วยกันค่ะ อยากจะขอบคุณที่ตอนนั้นคุณช่วยชีวิตเธอเอาไว้"
"ผมว่างครับ" หลังจากเงียบไปพักหนึ่ง เฉินเฟิงคลายยิ้มบางๆ
"ดีค่ะ คุณเฉิน ร้านอาหารเดี๋ยวฉันเป็นคนเลือกเองนะคะ หลังจากเลือกแล้วฉันจะส่งให้คุณค่ะ" แฮธาเวย์พูด
"ไม่มีปัญหาครับ"
เฉินเฟิงตอบกลับ แอนนี่ข้ามน้ำข้ามทะเลมาจากประเทศอังกฤษเพื่อมาหาเขา แน่นอนว่าเขาต้องไปเจอเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...