ลูกเขยมังกร นิยาย บท 631
บทที่ 631 ยอดฝีมือลึกลับ
"ไอ้ลูกเมียน้อยมันทำมากเกินไปแล้ว ไม่ว่ายังไง อิงไฉก็เป็นลูกพี่ลูกน้องของมัน แต่มันกลับให้แอนนี่ทำกับอิงไฉแบบนี้" ผ่านไปครู่หนึ่ง ยังคงเป็นเฉินเจี้ยนกั๋วที่ทำลายความเงียบ น้ำเสียงของเขาเกรี้ยวกราดกัดฟันพูดออกมา จากที่เขาดูนั้น เฉินอิงไฉถูกไล่ออก เป็นเพราะเฉินเฟิงแอบทำลับหลัง
"พ่อครับ ไอ้ลูกเมียน้อยนั่นมันไปรู้จักแอนนี่ได้ยังไง？！” เวลานี้ เฉินอิงไฉพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม เขาในตอนนี้ก็เกลียดเฉินเฟิงมาก แต่เมื่อเทียบกับความเกลียดแค้นที่มีต่อเฉินเฟิง เขาอยากรู้มากกว่า ไอ้ลูกเมียน้อยที่ไม่สามารถออกหน้าออกตาอย่างเฉินเฟิง เกี่ยวข้องกับองค์หญิงแห่งราชวงศ์ที่สูงศักดิ์ได้ยังไง
"เมื่อแปดปีก่อนไอ้ลูกเมียน้อยเคยไปประเทศอังกฤษ" เฉินโป๋ยุงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
"เมื่อแปดปีที่แล้วมันเคยไปประเทศอังกฤษ？！ทำไมพวกเราถึงไม่รู้？！”
ได้ฟังคำพูดของเฉินโป๋ยุง เฉินเจี้ยนกั๋วและเฉินอิงไฉต่างตกตะลึง
"ฉันเองก็เพิ่งรู้เรื่องนี้ เมื่อแปดปีก่อนไอ้ลูกเมียน้อยนั่นเคยช่วยชีวิตแอนนี่ที่ประเทศอังกฤษ และเพราะเหตุนี้ ครั้งนี้แอนนี่ถึงมาหวาเซี่ย" เฉินโป๋ยุงพูด
"เมื่อแปดปีที่แล้วมันไปทำอะไรที่ประเทศอังกฤษ? แล้วก็ มันไปกับใคร? ทำไมเมื่อแปดปีก่อน พวกเราถึงไม่รู้เรื่องนี้เลย?" เฉินอิงไฉอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา ความเป็นจริงตระกูลเฉินไม่เคยหยุดจับตามองเฉินเฟิงมาก่อน จากที่เขาดูนั้น ทุกย่างก้าวทุกการกระทำของเฉินเฟิง ทุกอย่างล้วนอยู่ในสายตาของตระกูลเฉิน แต่ตอนนี้ เฉินโป๋ยุงกลับพูดว่า เมื่อแปดปีก่อนเฉินเฟิงเคยไปประเทศอังกฤษ และเรื่องนี้ตระกูลเฉินกลับไม่รู้แม้แต่น้อย
เฉินโป๋ยุงขมวดคิ้วเป็นปม ไม่ได้พูดอะไรมาก ความเป็นจริง เวลานี้เขาก็สับสนเหมือนเฉินอิงไฉ เขารู้สึกว่า หลายๆเรื่องได้อยู่เหนือการควบคุมของเขาไปนานแล้ว
"ต้องมียอดฝีมือที่พวกเราไม่รู้จักคอยแอบช่วยเหลือและสนับสนุนไอ้ลูกเมียน้อยแน่นอน" เฉินโป๋ยุงพูดเสียงเรียบ นี่คือสิ่งเดียวที่เขาสามารถคาดเดาได้ และเป็นการคาดเดาที่ใกล้เคียงกับความจริงที่สุด
ไม่ว่าเฉินเฟิงจะแข็งแกร่งแค่ไหน หรือว่าเมื่อแปดปีก่อนเฉินเฟิงจะแอบไปประเทศอังกฤษโดยปิดบังไม่ให้ทุกคนรู้ ล้วนสามารถใช้การคาดเดานี้มาอธิบาย
"ยอดฝีมือ?" หนังตาของเฉินอิงไฉกระตุก ยอดฝีมือที่เฉินโป๋ยุงพูดถึง เห็นได้ชัดว่าเป็นจอมยุทธ์ อีกทั้งยังเป็นจอมยุทธ์ที่แดนสูงมากด้วย......
"พ่อครับ ยอดฝีมือที่พ่อพูดถึง จะเป็นอาจารย์ของไอ้ลูกเมียน้อยหรือเปล่า?"
"มีความเป็นไปได้สูง" เฉินโป๋ยุงพยักหน้าด้วยสีหน้าจริงจัง ความเป็นจริงภายในของตระกูลเฉินได้มีการคาดการณ์นี้มานานแล้ว เฉินเฟิงมีอาจารย์ ไม่อย่างนั้น พวกเขาไม่สามารถอธิบาย เรื่องที่ความสามารถบู๊ของเฉินเฟิงก้าวหน้าพัฒนาด้วยความเร็วที่แสนจะมหัศจรรย์ได้
อายุยี่สิบสี่ บรรลุระดับหั้วจิ้ง ถูกเรียกว่าเป็นชายหนุ่มอันดับหนึ่งของหวาเซี่ย......
"พ่อครับ พอจะมีวิธีสืบหาอาจารย์ของไอ้ลูกเมียน้อยได้ไหม....." เฉินอิงไฉขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้น ถ้าไม่สามารถสืบรู้ว่ายอดฝีมือลึกลับที่อยู่เบื้องหลังเฉินเฟิงเป็นใคร เขารู้สึกไม่สบายใจตลอดเวลา
"ยากมาก แทบจะเป็นไปไม่ได้" เฉินโป๋ยุงส่ายหน้า พูด：“อาจารย์ของไอ้ลูกเมียน้อยต้องมีพลังที่ยิ่งใหญ่มาก ไม่อย่างนั้นเมื่อแปดปีก่อน ตอนที่เขาพาไอ้ลูกเมียน้อยไปประเทศอังกฤษ พวกเราคงไม่รู้ข่าวแม้แต่น้อยแบบนี้"
"อีกอย่าง ตอนนี้สืบหาอาจารย์ของไอ้ลูกเมียน้อยไม่ใช่เรื่องสำคัญแล้ว" เฉินโป๋ยุงพูดเสริม
ได้ฟังคำพูดนี้ของเฉินโป๋ยุงเห็นชัดเจนว่ามีอะไรบางอย่างอยากจะสื่อ เฉินอิงไฉและเฉินเจี้ยนกั๋วหยุดชะงัก：“พ่อ (พี่รอง) ความหมายของพ่อคือ......."
"ผู้สืบทอดตระกูลจิ่งจะลงมือแล้ว" เฉินโป๋ยุงพูดเสียงเรียบ
"ผู้สืบทอดตระกูลจิ่ง?！”
เฉินอิงไฉและเฉินเจี้ยนกั๋วตกตะลึงอีกครั้ง ก่อนหน้านี้เฉินโป๋ยุงเคยพูดแล้วว่า เชิญผู้สืบทอดของตระกูลจิ่งมาท้าประลองกับเฉินเฟิง แต่ตอนนั้น เฉินเฟิงยังไม่ได้ไปที่ประเทศญี่ปุ่น ยังไม่ได้ทำโศกนาฏกรรมที่สร้างความตกตะลึงให้คนทั้งโลก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...