ลูกเขยมังกร นิยาย บท 649

บทที่ 649 หมัดหยินหยาง

ไม่ว่าจะเป็นจิ่งหยุนเฟิงหรือจิ่งเซ่อเหมิงต่างพากันขมวดคิ้วโดยไม่ได้นัดหมาย

ฉากนี้มันเหนือความคาดหมายของพวกเขามาก และทำให้พวกเขาฉุกคิดได้ว่า ที่เฉินเฟิงแกร่งขนาดนั้น ไม่ใช่เพราะโอ้อวดเหิมเกริม แต่เป็นเพราะมีฝีมือจริงๆ---การที่จิ่งเถิงจะฆ่าเฉินเฟิงนั่นไม่ใช่เรื่องง่ายแน่ๆ!

“ศิลปะการต่อสู้ในยุคปัจจุบันสามารถพัฒนาจนแกร่งได้ถึงขนาดนี้เลย?”

จิ่งเถิงเองรู้สึกถึงจุดนี้เหมือนกัน พูดให้ชัดเจน ความตกใจในใจเขามากกว่าคนทุกคนที่นั่นซะอีก

เพราะเขารู้ดีว่าใช้แรงไปแค่ไหนในการโจมตีเมื่อกี้ของตัวเอง ถ้าเป็นระดับต้นหั้วจิ้งปกติ ไม่มีทางรับมือได้แน่ แต่เฉินเฟิงกลับใช้หมัดไฟง่ายๆแค่หมัดเดียวปะทะเขาซะล่าถอยไปสามก้าวติด และยังสลายการโจมตีของเขาด้วย จนตอนนี้ฝ่ามือเขายังสะท้านชาเจ็บแทบจะปริแตกด้วย!

“ดี พี่เฟิงเก่งมาก ซัดมันให้ตายเลย!” เหมือนจะซ้ำเติมจิ่งเถิง หวู่เหวินโป๋ทำท่าตีปีก ตื่นเต้นจนร้องเสียงดัง ทำเหมือนกับคนที่ซัดหมัดจนจิ่งเถิงล่าถอยคือเขา ไม่ใช่เฉินเฟิง

“อาจารย์อาเฉินซัดมันให้หมอบเลย!” พอหวู่เหวินโป๋ออกเสียง สี่พี่น้องตระกูลเฉินก็โห่ร้องเสียงดังเหมือนไก่ตีปีกเหมือนกัน

“ต้องยอมรับจริงๆว่าแกทำให้ฉันประหลาดใจมาก แต่มันก็แค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น ต่อมาแกจะไม่มีโอกาสใดๆอีก!”

หูได้ยินเสียงพวกหวู่เหวินโป๋ร้องเสียงดัง จิ่งเถิงได้สติจากความตกใจกลับมา เขามีสีหน้าเคร่งขรึมแทบจะคั้นน้ำออกมาได้ เขาจ้องมองเฉินเฟิงเขม็ง ความโกรธและรังสีอำมหิตในแววตาชัดมาก

“ฆ่าแกง่ายเหมือนตัดหญ้า!”

เฉินเฟิงแค่นเสียงเย็นหนึ่งครั้ง ก่อนกระโดดพุ่งเข้าหาจิ่งเถิงประหนึ่งเสือร้ายพุ่งลงจากรถ

หนึ่งกระบวนท่าผ่านไป เขาจู่โจมก่อนเลย กะซัดจิ่งเถิงให้หมอบคาที่!

การประลองเริ่มต้นขึ้น เฉินเฟิงกับจิ่งเถิงเริ่มต้นมาก็แข็งชนแข็งเลย สุดท้ายเฉินเฟิงมาเหนือความคาดหมายดูมีดีกรีสูงกว่า ทำทุกคนตกตะลึง จากนั้นก็เริ่มจู่โจมเข้าหาจิ่งเถิงก่อน

ฮุ!

แค่พริบตาเดียว เฉินเฟิงก็ปราดถึงหน้าจิ่งเถิง ฝ่ามือขวาฟาดใส่กระหม่อมจิ่งเถิง

ฝ่ามือตีแสกหัว

ฝ่ามือนี้เฉินเฟิงใช้ฝ่ามือตีแสกหัวที่มีชื่อของสำนักปากั้ว และยังขับเคลื่อนพลังภายในทั้งหมดออกมาผสานกับร่างกายกำยำแข็งแรง ประหนึ่งดาบล้ำค่าที่คมปลาบ จากนั้นอากาศค่อยๆถูกตัดขาดออกเป็นเส้นๆกระจายไปสี่ทิศ

ใช้วิธีหนามยอก เอาหนามบ่ง

เมื่อกี้จิ่งเถิงใช้วิธีที่น่าอายที่สุดมาโจมตีเฉินเฟิง ตอนนี้เฉินเฟิงก็จะใช้วิธีเดียวกัน เรียกได้ว่า กร่างจนถึงขีดสุด!

“หาเรื่องตาย!”

จิ่งเถิงตะคอกอย่างโกรธจัด ชกหมัดหนึ่งออกไปรับฝ่ามือของเฉินเฟิง

เฉินเฟิงใช้วิธีของจิ่งเถิงเมื่อกี้มาจู่โจม ส่วนจิ่งเถิงก็ใช้วิธีของเฉินเฟิงมารับมือต่อ---เขากำลังใช้วิธีนี้กำศักดิ์ศรีของตัวเองและความเย่อหยิ่งของตระกูลจิ่งไว้แน่น!

แต่ว่าที่เฉินเฟิงใช้ก่อนหน้านี้เป็นหมัดไฟที่แสนเรียบง่าย ส่วนจิ่งเถิงเพราะดูด้อยลงไป และรู้ซึ้งถึงฝีมือที่แท้จริงของเฉินเฟิงแล้ว เลยไม่กล้าดูเบาอีก เขาใช้หมัดหยินหยางที่สืบทอดกันมาในตระกูลจิ่งเลย

กระบวนท่าหมัดหยินหยางถูกคิดค้นโดยต้นตระกูลจิ่ง ผสมผสานความสัมพันธ์กันของหยินและหยางสี่คู่ ซึ่งจะทำให้ผู้ฝึกพัฒนาจิตใจ ลมปราณ รูปลักษณ์และจิตวิญญาณหลอมรวมเข้าด้วยกันในระดับสูงสุด

ดังคำกล่าวไว้ว่า หยินและหยางคั่นกลางด้วยเส้นเดียว จะช้าหรือเร็วก็ต่างกันแค่ชั่วความคิดเดียว (ว่า หยินและหยางคั่นกลางด้วยเส้นเดียว จะช้าหรือเร็วก็ต่างกันแค่ชั่วความคิดเดียว) ตอนนี้จิ่งเถิงใช้กระบวนท่าหมัดหยินหยาง ไม่ได้ใช้ความอ่อนนุ่มไปสกัดกั้นการโจมตีของเฉินเฟิง แต่ใช้แบบเร็วปะทะเร็ว กะใช้ความแข็งชนแข็งเรียกความได้เปรียบคืน!

ปึ้ก----

วินาทีนั้น หมัดและฝ่ามือปะทะกัน พลังภายในแผ่ซ่านประหนึ่งอาวุธล้ำค่าสองชิ้นปะทะกันเกิดเสียงดังขึ้น ลมพลังภายในที่น่ากลัวพัดไปทุกทิศทางโดยมีจุดปะทะเป็นศูนย์กลาง แต่ก็ไม่สามารถเข้าใกล้ทั้งคู่ได้