ลูกเขยมังกร นิยาย บท 650
บทที่ 650 เอาชีวิตแกตอนแกป่วย
หลังจากจิ่งเถิงสลายการโจมตีของเฉินเฟิงเสร็จ เข้าระยะประชิดด้วยความโกรธ จู่โจมอย่างดุดันเล็กน้อย ตอนนี้อยากหลบหนีก็ไม่ทันแล้ว ได้แต่กางสองแขนกั้นไว้
ปึ้ง---เฉินเฟิงถีบแขนจิ่งเถิงเข้าอย่างจัง พลังภายในสองฝ่ายแผ่ซ่านออกมาพร้อมกัน
พลั่ก!
ครั้งนี้จิ่งเถิงออกท่าป้องกันอย่างรีบร้อน ไม่สามารถยืมพลังต้านพลังได้ และแทบจะเรียกพลังต้านทานไม่ได้เลย ทำให้พลังภายในไหลเข้าร่างกายจนสั่นสะท้านอย่างรุนแรง เลือดลมเดินปั่นป่วน กาบเรือใต้เท้ายิ่งแตกกระจายเกิดเสียงดังและเหลือรอยเท้าหนักแน่นติดพื้นไว้สองรอย
ส่วนเฉินเฟิงสะเทือนหลัง เขาหมุนตัวลงมายืนที่พื้นอย่างมั่นคง
ฮุ!
พอลงพื้น เฉินเฟิงไม่หยุดนิ่ง แต่อาศัยตอนเลือดลมในตัวจิ่งเถิงปั่นป่วน พลังภายในยังสับสนอยู่ พุ่งจู่โจมเข้าหาจิ่งเถิงทันที
เอาชีวิตแกตอนแกป่วย!
เฉินเฟิงตัดสินใจไม่ให้โอกาสจิ่งเถิงปรับลมปราณมาจู่โจมกลับ!
พลั่กพลั่กพลั่ก...
ไม่นานเสียงหมัดเท้าประสานรวมกันดังขึ้นอีกครั้ง ประหนึ่งดาบมีดสอดประสาน เสียงน่ากลัวมาก
บนกาบเรือ เฉินเฟิงใช้ทุกวิชาราวกับปีศาจ พุ่งโจมตีจิ่งเถิงอย่างบ้าคลั่ง ทั้งคู่ประมือกันด้วยความเร็วสูงสุด จนทำให้นอกจากคนที่เป็นระดับปรมาจารย์ด้านการต่อสู้ขึ้นไปแล้ว คนอื่นมองท่วงท่าของพวกเขาไม่ทันเลย คลับคล้ายว่าเห็นเฉินเฟิงโจมตีไม่หยุด ส่วนจิ่งเถิงก็คอยหลบหลีกและป้องกันไม่หยุดเหมือนกัน
กดดัน!
นับตั้งแต่เริ่มประลอง เฉินเฟิงงัดเอาประสบการณ์การต่อสู้ผ่านความเป็นความตายแสดงออกมาจนหมดเปลือก ออร่าเขากดดันจิ่งเถิงอยู่ตลอด ไม่ให้โอกาสจิ่งเถิงตอบโต้กลับเลย เรียกว่าอัดกระหน่ำใส่จิ่งเถิงอยู่ฝ่ายเดียว!
“เฉินเฟิงกระหน่ำกดดันจิ่งเถิงจนไม่มีโอกาสตอบโต้เลยได้ยังไงกันเนี่ย?”
พอเห็นฉากนี้ บรรดาศิษย์สำนักน้อยใหญ่ที่อยู่บนเรือลำที่หนึ่งต่างตะลึงมองตาค้างอยู่กับที่ พวกเขาต่างมีข้อกังขาแบบนี้อยู่ในใจกันทั้งนั้น
เป็นไปได้ยังไง?
“ดีมาก!”
“ซัดมันให้ตายเลย!”
สิ่งที่ตอบรับพวกเขามีแต่เสียงโห่ร้องอย่างตื่นเต้น
บนเรือลำที่สาม พวกหวู่เหวินโป๋เห็นเฉินเฟิงกดดันรัวหมัดใส่จิ่งเถิง แต่ละคนตื่นเต้นเหมือนไก่ตีปีก พากันโห่ร้องเสียงดัง เรียกได้ว่าตื่นเต้นกันสุดๆ!
คำโบราณกล่าวไว้ คนนอกเห็นสนุก คนในเห็นวิชา พวกหวู่เหวินโป๋เห็นแค่เฉินเฟิงกดดันรัวหมัดใส่จิ่งเถิง พวกปรมาจารย์ด้านการต่อสู้กลับเห็นเคล็ดลับ---ถึงทั้งสองฝ่ายจะปะทะกันอย่างดุเดือด แต่เฉินเฟิงก็แค่ได้เปรียบด้านออร่า ไม่ได้ทำร้ายอะไรจิ่งเถิงได้จริงจัง
จากนั้น---ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น ก็เพียงพอที่จะเหนือความคาดเดาของคนมากมายแล้ว มีปรมาจารย์ด้านการต่อสู้คนหนึ่งทนไม่ไหวพูดออกมาว่า: “ผู้สืบทอดตระกูลจิ่งไม่ได้เก่งอย่างที่เขาลือกันนี่นา”
“ไม่เพียงแค่ผู้สืบทอดตระกูลจิ่ง เฉินเฟิงเองก็ด้วย---จากความสามารถที่แท้จริงที่เฉินเฟิงแสดงออกมาตอนนี้ เขาน่าจะไม่สามารถฆ่าล้างบางนินจาชั้นสูงสองคนนั้นของญี่ปุ่นได้นี่นา” บางคนเริ่มเห็นด้วย และแสดงความคิดเห็นที่ต่างออกไป
“นั่นเป็นเพราะว่าเฉินเฟิงยังไม่ได้ใช้ความสามารถที่แท้จริงออกมาทั้งหมด”
ก่วนหนานเทียนเอ่ยปากแล้ว เขาเคยเห็นคลิปวิดีโอที่เฉินเฟิงไล่ฆ่านินจาชั้นสูงสองคนนั้นที่สำนักใหญ่ขวัญนินจา รู้และเข้าใจความสามารถที่แท้จริงของเฉินเฟิงดี
ถึงเขาจะไม่รู้ว่าเฉินเฟิงใช้วิธีอะไรเก็บความสามารถที่แท้จริงของตัวเองไว้ แต่เขามองออกว่า เฉินเฟิงเปลี่ยนใจกะทันหัน และไม่ได้ควักเอาความสามารถส่วนที่แกร่งที่สุดออกมา เหมือนกำลังประลองฝีมือกับจิ่งเถิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...