ลูกเขยมังกร นิยาย บท 662
บทที่ 662 ลาก่อนเฉินอิงไฉ
“นักกินอะไร? แบบฉันเขาเรียกว่ารู้จักใช้ชีวิต” เสี้ยเมิ่งเหยามองตามองบนใส่เฉินเฟิง
เฉินเฟิงเถียงไม่ขึ้น จากนั้นก็มองเห็นชายหลายคนสวมชุดแบรนด์เนมเดินเข้ามาในร้านอาหาร หนึ่งในคนเดินนำหน้าคนนั้นดูแล้วก็ค่อนข้างคุ้นตา
เฉินอิงไฉ ลูกพี่ลูกน้องของเขา
เฉินเฟิงหรี่ตาลงอย่างอดทนไม่ไหว เมื่อไม่นาน ลูกพี่ลูกน้องคนนี้เพิ่งโทรศัพท์หาเขา ตอนนั้นลูกพี่ลูกน้องของเขาคนนี้หลอกใช้แอนนี่ เพื่อลงทุนในเขตฝางซานยันเจียง สุดท้ายกลับถูกแอนนี่ล่วงรู้แผนการของเขา จึงได้ไล่เขาออกทันที
คิดไม่ถึงว่า วันนี้ที่ทะเลสาบตะวันตก ก็ยังจะได้เจอลูกพี่ลูกน้องคนนี้
ในขณะที่เฉินเฟิงมองเห็นเฉินอิงไฉ เฉินอิงไฉก็เห็นเฉินเฟิงกับเสี้ยเมิ่งเหยา
ความจริงแล้ว ไม่ว่าใครที่เดินเข้ามาในร้าน ต่างก็ต้องหันมามองโต๊ะที่ทั้งสองคนนั่งอย่างไม่ได้นัดหมาย
ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะเสี้ยเมิ่งเหยา งดงามมีเสน่ห์มาก เธอไม่เพียงมีรูปร่างที่มีเสน่ห์กับใบหน้าที่งดงาม ท่าทีก็สง่าดูดีกว่าทุกคน ร่างกายดูเหมือนมีเวทมนตร์ที่มองไม่เห็น ไม่ว่าจะเดินไปถึงที่ไหนล้วนต่างก็ดึงดูดสายตาของผู้คนให้หันมามอง
อืม?
แว๊บแรกที่มองเห็นเสี้ยเมิ่งเหยา สายตาเฉินอิงไฉแวววาว ดวงตาที่เป็นประกาย เต็มไปด้วยความประหลาดใจและความปรารถนาที่ไม่อาจคาดเดาได้
จากนั้น เมื่อหลังจากที่เขาเห็นเฉินเฟิงที่นั่งอยู่ด้านข้างเสี้ยเมิ่งเหยา ความปรารถนาในดวงตากลายเป็นความสยดสยองทันที
ไม่ผิด คือความสยดสยอง
เพราะเมื่อวานบนเรือทะเลสาบตะวันตก เขามองเห็นภาพที่เฉินเฟิงฆ่าจิ่งเถิง
ไม่ต้องคิดก็รู้ ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ เขาเจอเฉินเฟิงอย่างไม่ได้ตั้งใจ จะทำให้มีความสยองแบบไหน?
เฉินอิงไฉเป็นเหมือนดั่งหุ่น ยืนอยู่ตรงนั้น อย่างไม่ขยับ
เฉินอิงไฉหยุดฝีเท้า เพื่อนหลายคนด้านหลังก็หยุดตาม ทำให้ประตูหน้าร้านถูกปิดกั้น
“คุณชายเฉิน ทำไมหรือ?” ด้านหลังเฉินอิงไฉ ไอ้หนุ่มสวมชุดอาร์มานี่คนหนึ่งถามขึ้นอย่างสงสัย แต่ก็ไม่ได้คำตอบ
เฉินอิงไฉเหมือนไม่ได้ยินคำถามของชายหนุ่ม ยืนนิ่งมองดูเฉินเฟิง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ความรู้สึกนั้นเหมือนกลัวว่าเฉินเฟิง จะมาคิดบัญชีกับเขาในตอนนี้
และในขณะที่เฉินอิงไฉมองอยู่อย่างหวาดกลัว เฉินเฟิงก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร กลับหลบสายตา ทำเป็นเหมือนเห็นเฉินอิงไฉเป็นอากาศ
เขาไม่จำเป็นต้องไปสนใจคนอย่างเฉินอิงไฉ หากไม่มีตระกูลเฉิน เฉินอิงไฉก็เป็นได้เพียงแค่แอ่งโคลนที่ไม่สามารถรองรับกำแพงได้
อึก
เมื่อเห็นเฉินเฟิงหลบสายตาไปแล้ว เฉินอิงไฉกลืนน้ำลายลงคอ หัวใจที่โล่งลงอย่างช้าๆ เหมือนคนที่เพิ่งถูกลากขึ้นมาจากน้ำ เหงื่อไหลดั่งฝน เสื้อด้านหลังเปียกชุ่มไปหมด
“เปลี่ยน...เปลี่ยนไปกินที่อื่น” เฉินอิงไฉรู้สึกเหมือนตัวเองเพิ่งรอดมาจากประตูความตาย พูดขึ้นอย่างหวัดกลัว แล้วก็หันตัวเดินออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...