บทที่ 678 ต่อสู้กับฉู่เหอ
"ผู้อาวุโสอู่ ผมคิดว่าสิ่งที่ผู้อาวุโสพูดมันไม่เป็นจริงเท่าไหร่!”
เวลานี้ หวังอีเตาที่เงียบไปครู่หนึ่งจู่ๆก็พูดขึ้นมากะทันหัน เห็นความสามารถของเฉินเฟิง จากความตื่นตะลึงเมื่อครู่ กลายเป็นสีหน้าเย้ยหยันในตอนนี้
"ผมยอมรับว่าความสามารถของเฉินเฟิงศิษย์น้องของเย่หนานเทียนไม่เลว แต่ก็ยังไกลเกินกว่ามาตรฐานของผู้อาวุโส ยังไม่พูดถึงความสามารถของศัตรูที่ประเทศญี่ปุ่น แค่ในวงการบูโดของประเทศหวา เขาสามารถอยู่ตำแหน่งไหน? เห็นได้ชัดว่ายังไปไม่ถึงระดับของเย่หนานเทียน เมื่อพูดแบบนี้แล้ว คำพูดของผู้อาวุโสอู่มันไม่เป็นจริงเท่าไหร่!”
หวังอีเตายังไม่ทันพูดจบ ทุกสายตาก็มองมาที่เขา
"อ่อ? จากคำพูดของปรมาจารย์หวัง เห็นได้ชัดว่าเฉินเฟิงเทียบกับลูกศิษย์ของนายไม่ได้?"
สีหน้าของอู่จื่อโจวดูไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ หวังอีเตาเค้นถามเขาต่อหน้าคนมากมาย เห็นได้ชัดว่าไม่ไว้หน้าเขา
อีกทั้งคนอื่นไม่รู้ แต่เขารู้ดี ความสามารถของเฉินเฟิงที่แสดงออกมาเมื่อครู่เหนือกว่าที่พวกเขาตั้งเอาไว้ก่อนหน้านี้ อีกทั้งแม้ว่าเมื่อกี้เขาจะบอกว่าตนเองน่าอนาถ แต่ไม่ได้พูดไม่ได้จริงๆ เขารู้สึกนับถือคนรุ่นหลังคนนี้
แน่นอน ยังมีอีกหนึ่งความหมาย การที่ยกยอเฉินเฟิง ก็เพื่อปูทางให้ตนเองเท่านั้น
"หึ พูดไปมากมายก็ไร้ประโยชน์ ลองดูก็รู้!”
หวังอีเตาตอบกลับเสียงเรียบ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความมั่นใจและโอหัง
หลังจากได้ยินคำพูดของหวังอีเตา ทุกคนหยุดชะงัก ไม่รู้ว่าหวังอีเตามีความกล้าอะไรกันแน่ ถึงพูดแบบนี้ต่อหน้าทุกคน
ผู้อาวุโสตระกูลต่างๆที่นี่ เมื่อกี้ได้เห็นความสามารถของเฉินเฟิงแล้ว อีกทั้งแอบเอาผู้สืบทอดของตนเองมาเทียบแล้ว เห็นได้ชัดว่าผู้สืบทอดของพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเฟิง
อีกทั้งอู่จื่อโจวยังบอกอีกว่าเฉินเฟิงเป็นระดับต่ำกว่าหั้วจิ้งชั้นกลางคนแรก
ไม่มีทางที่หวังอีเตาจะมองไม่ออก ในสถานการณ์แบบนี้ ฝ่ายตรงข้ามยังเชื่อมั่นในตนเองแบบนี้ เห็นได้ชัดว่ารู้ซึ้งถึงความสามารถของลูกศิษย์ตน
สิ่งนี้ทำให้ทุกคนคาดหวังกับความสามารถของฉู่เหอ ไม่รู้ว่าฉู่เหออยู่ระดับไหนแล้ว
"ฮ่าๆๆ งั้นหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ลงมือเธอ ฉันจะดูว่าลูกศิษย์ของนายเก่งแค่ไหน!”
อู่จื่อโจวทำหน้าเคร่งขรึม เห็นได้ชัดว่าฝ่ายตรงข้ามทำให้เขาไม่พอใจ
ไม่รอให้หวังอีเตาพูด จู่ๆฉู่เหอก็เดินขึ้นหน้าแล้วพูด:“ปรมาจารย์อู่ ก่อนหน้านี้ปรมาจารย์บอกว่าถ้าเปลี่ยนเป็นเมื่อสิบปีก่อน ต้องไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฉินเฟิงแน่ๆ พูดอย่างนี้แสดงว่า ความสามารถของเฉินเฟิงแข็งแกร่งกว่าสามคนก่อนหน้านี้ ผมเข้าใจแบบนี้ได้ไหมครับ?"
อู่จื่อโจวได้ฟังคำพูดนี้ ไม่รู้ว่าฝ่ายนั้นคิดจะทำอะไร ขมวดคิ้วเป็น :“ถูกต้อง!”
"ถ้าพูดแบบนี้ก็หมายความว่า เรื่องมันง่ายมาก ผมไม่ต้องเข้าร่วมการคัดเลือกในครั้งนี้แล้ว!" แววตาของฉู่เหอเหี้ยมโหด มองไปที่เฉินเฟิงแล้วพูด:“ขอแค่ฆ่ามันทิ้ง ผมกลายเป็นอันดับหนึ่งของการคัดเลือกศิลปะการต่อสู้ได้เลยไหม!”
คำพูดของฉู่เหอไม่เก็บซ่อนเจตนาฆ่าแม้แต่น้อย
"นายแน่ใจว่าจะทำสัญญาเป็นตายต่อหรอ?"
อู่จื่อโจวขมวดคิ้ว มองฉู่เหออย่างพิจารณา อยากจะมองเห็นอะไรบางอย่าง เฉินเฟิงแสดงความสามารถที่น่าเกรงขามออกมาแล้ว ในสถานการณ์แบบนี้ฝ่ายตรงข้ามยังคงจะทำตามสัญญา เขามีไพ่อะไรซ่อนเอาไว้กันแน่
"ในเมื่อก่อนหน้านี้ฉันรับปากไปแล้ว แน่นอนว่าต้องทำตามสัญญา คิดว่าผู้อาวุโสอู่คงไม่ยื่นมือมาข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้นะครับ"
รอยยิ้มของฉู่เหอเต็มไปด้วยความมั่นใจ ราวกับว่าภายในใจได้เห็นเฉินเฟิงพ่ายแพ้ ถูกเขาฆ่าตาย สิ่งเดียวที่เขาเป็นกังวลในตอนนี้ ก็คืออู่จื่อโจวเข้ามายุ่ง
ถ้าหากอู่จื่อโจวเข้ามาหยุด แม้ว่าจะทำผิดกฎ แต่หวังอีเตาและฉู่เหออาจารย์และศิษย์สองคนนี้ก็ไม่สามารถพูดอะไรได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกเขยมังกร
คือรำคาญพระเอกแนวนี้มากมีเงินรวยแต่ทำตัวติดดินให้คนดูถูกตัวเอง ดูถูกตัวเองก็ไม่เท่าไรเมียตัวเองต้องมาทนโดนดูถูกไปด้วยเพื่อ..ตระกระความคิดนี้มันยังไง ไม่ต้องอวดรวยก็ได้ แค่รู้จักปรับลุคตัวเอง ให้ไม่ดูติดดินเกินไปจนคนอื่นดูถูกแค่นี้ก็ยากเกินไปรึไง ไม่รำคาญพวกโง่วิ่งมาหาเรื่อง ก็ควรนึกถึกว่าพวกโง่จะหาเรื่องเมียตัวเองด้วยสิ...
งง ตั้งแต่ตอน800มาเนี่ยเหมือนคนละเรื่องเลย แค่พระเอกชื่อเด่วกัน จู่ๆพระเอกก้อไปจีบหลินหวั่นชิวซะงั้น ตัวละครเก่าหายหมด มีแต่ตัวละครใหม่ผุดขึ้นมา ต่อสู้กันแบบไมม่มีสาเหตุ...
อ่านมาถึงตอนนี้ ต้องบอกเลยว่าอ่านไปปวดหัวไป เล่าประวัติพระเอกมาว่าเป็นเด็กที่ถูกตระกูลทอดทิ้ง แม่ตายออกจากบ้านตั้งแต่เด็ก ไม่ได้เรียนหนังสือ แต่เล่ามาซะอย่างกับพระเอกเก่ง ฉลาด ทันคน มีความรู้ อ่านแล้วหงุดหงิดใจริงๆ...