ลูกเขยมังกร นิยาย บท 679

บทที่ 679 มีดล้ำค่าหล่น

มองดูการกระทำของลูกศิษย์ฉู่เหอ และปฏิกิริยาของทุกคน ภายในใจของหวังอีเตาหัวเราะ สายตาจ้องมองไปที่เย่หนานเทียน ความแค้นเรื่องแขนที่หักไปในตอนนั้น วันนี้เขาจะทวงมันกลับมาจากเฉินเฟิง

"เสี่ยวเฟิง！”

ฉู่เหอแข็งแกร่งมาก อีกทั้งรังสีสังหารที่แผ่ออกมาจากตัวของเขา ร่วมกับสายตาของหวังอีเตาเมื่อครู่ เย่หนานเทียนทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขารีบตะโกนร้องเรียกชื่อของเฉินเฟิง เขาอยากหยุดการต่อสู้ในครั้งนี้

เขาเองก็รู้ดีว่าการพูดออกไปตอนนี้ ต้องเสียหน้าอย่างแน่นอน แต่เมื่อเทียบกับชีวิตของเฉินเฟิงแล้ว ทุกอย่างไม่มีอะไรสำคัญ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเฉินเฟิงเป็นหั้วจิ้งชั้นต้น

ทว่าฉู่เหอบรรลุถึงหั้วจิ้งชั้นกลางแล้ว เขาเป็นหัวจิ้งชั้นกลางที่แท้จริง ไม่ใช่แค่ครึ่งหนึ่ง บวกกับมีดมังกรในมือ เฉินเฟิงมีโอกาสชนะน้อยมาก

อีกทั้งตอนนี้ยังไม่ได้เริ่มต่อสู้อย่างเป็นทางการ เป็นโอกาสหยุดที่ดีที่สุด

"ว้าว เป็นอะไรไป ตอนนี้กลัวแล้วหรอเย่หนานเทียน?"

แทบจะเวลาเดียวกันกับที่เย่หนานเทียนตะโกนชื่อของเฉินเฟิง หวังอีเตาพูดเสียงเย็นยะเยือก:“เย่หนานเทียน ต่อหน้าทุกคน นายอยากจะผิดสัญญาหรอ? อย่าลืมสิ นี่เป็นการต่อสู้ของพวกเขาสองคน ทั้งนายและฉันห้ามเข้าไปยุ่งเกี่ยว！”

ดวงตาของหวังอีเตามองไปรอบๆ เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ แล้วพูดต่อ:“แต่ว่าเห็นแก่ที่เราเป็นเพื่อนกันมาหลายปี ฉันสามารถให้โอกาสนายหนึ่งครั้ง ไม่ฆ่าเฉินเฟิง แต่ว่าพวกนายศิษย์พี่และศิษย์น้องทั้งสองคน ต้องคุกเข่าหมอบกราบ จากนั้นขอโทษ การแข่งขันเอาเป็นเอาตายครั้งนี้ถือว่าจบลง ว่ายังไง?"

"แก......"

หูของเย่หนานเทียนแดงก่ำ ภายในใจของเขาโมโหเป็นอย่างมาก หวังตีเอาคนนี้เลวร้ายเกินไปแล้ว ถ้าเฉินเฟิงทำแบบนั้นจริงๆ เช่นนั้นวันข้างหน้าเวลาหวนคิดถึงฉู่เหอ หวังอีเตาอาจารย์และศิษย์ ต้องใจไม่นิ่งสงบอย่างแน่นอน ชีวิตบนเส้นทางศิลปะการต่อสู้ก็หยุดลง สิ่งสำคัญยิ่งกว่านั้นก็คือการต่อสู้เอาเป็นเอาตายในครั้งนี้ดึงดูดสายตาผู้คนมากมาย เมื่อเฉินเฟิงคุกเข่าขอโทษ ถ้าอย่างนั้นเขาที่อยู่ในวงการจอมยุทธ์ของประเทศหวา ไม่สามารถที่จะยืนหยัดขึ้นมาได้อีก ไม่เพียงแค่นี้ เขาจะถูกคนอื่นทอดทิ้ง กลัวตาย ยอมคุกเข่าให้ศัตรูเพื่อเอาชีวิตรอด

ทั้งหมดนี้เย่หนานเทียนรับไม่ไหว

"ศิษย์พี่วางใจเถอะ！”

ความคิดของหวังอีเตา เฉินเฟิงจะไม่รู้ได้ยังไง ตอนนั้นที่เขารับคำเดิมพันนี้ก็ไม่คิดที่จะถอยหนี ถึงแม้ว่าสุดท้ายเขาต้องตาย ก็ตายอย่างไม่รู้สึกผิด อีกทั้ง เฉินเฟิงเป็นคนธรรมดาหรอ?

มองดูแววตาที่ยังคงยึดมั่นและมั่นใจของเฉินเฟิง เย่หนานเทียนลังเลไปพักหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไรอีก เขารู้จักศิษย์น้องของตนเป็นอย่างดี

อีกทั้งเฉินเฟิงก็ไม่มีวันสู้กับการต่อสู้ที่ไม่มั่นใจ ในเมื่อเขาพูดแบบนี้แล้ว แสดงว่าภายในใจต้องมีความมั่นใจ เมื่อคิดได้แบบนี้ความไม่สบายใจและกระวนกระวายใจของเย่หนานเทียนค่อยๆสงบนิ่งลง

ในเวลานี้ ไม่ว่าจะเป็นอู่จื่อโจว ฟางเจิ้ง จีอู๋ฉาง ชางโป๋หรือว่าก่วนหนานเทียน ไม่มีใครมองไปในทิศทางที่ดีกับการต่อสู้ในครั้งนี้

ถึงแม้ก่อนหน้านี้เฉินเฟิงจะแสดงออกมาได้ดีเยี่ยม ความสามารถไม่ธรรมดา อีกทั้งยังได้รับการประเมินที่สูงจากอู่จื่อโจว แต่แม้จะเป็นแบบนี้ พวกเขายังคงไม่เชื่อว่าเฉินเฟิงจะชนะ หรือจะพูดว่าโอกาสชนะมีต่ำมาก

ย้อนมองไปที่ฉู่เหอซึ่งเป็นหั้วจิ้งชั้นกลางที่แท้จริง ผู้แข็งแกร่งแบบนี้ไม่ว่าอยู่ที่ไหน แค่เตะหนึ่งครั้งโดยไม่ใส่ใจ ยังสามารถดึงดูดความสนใจได้เป็นอย่างมาก

พวกเขาไม่รู้ว่าเฉินเฟิงมีความสามารถอะไรซ่อนเอาไว้ การสามารถประลองวรยุทธ์กับหั้วจิ้งชั้นกลาง ภาพนี้ดูเหมือนจะคุ้นเคย เมื่อกี้ตอนที่เฉินเฟิงแสดงความสามารถออกมา ทุกคนก็คาดเดาฉู่เหอแบบนี้

"ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ！”

มองดูแววตาของเฉินเฟิง ฉู่เหออดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ความรู้สึกแบบนี้เหมือนเด็กน้อยคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ตรงหน้าผู้ใหญ่ที่มีมีดล้ำค่า

"ตอนนั้นศิษย์พี่ของฉันทำให้อาจารย์ของนายต้องแขนหักไปข้างหนึ่ง วันนี้ฉันจะเอาชีวิตแก！”